Sustugumuz için, ebeveynlerimiz surekli "senden daha kotu durumda olanlar da var, sukret" dedigi için bu haldeyiz. Her zaman altimizi dusundugumuz için hayati yasayamiyoruz. Bizden daha kotu durumda olan da vardir elbet, ama bizden daha iyi olanlar da var. Ben kotuyu dusunup halime mi sukredeyim? Yoksa ustumu dusunup, onun gibi yasamayi mi hayal edeyim?
Gecen ailemle bir restoranta gittik, dedem vesaire de vardi. Icerisi de biraz kalabalikti. Insanin en dogal hakkidir eglenmek, ziyafet cekmek. Fakat dedem bir anda "nerede fakirlik? Suna bak iceride insandan gecilmiyor." dedi. Uzuldum bu duruma, et yemek bile insanlarimizin gozunde luks olarak gozukuyor. Eglenmek bile luks olarak sayiliyor, halimize yazik.