Öncelikle kıyasladığımı düşünme lütfen, tamamen yardımcı olmak istiyorum. Benim o yaşlarda babamla olan diyaloğum seninkinin 10 katı beter durumdaydı ve hiçbir çözüme ulaşamıyordum. Küçük yerde yaşıyordum, imkanlar çok kısıtlıydı. Aile hayatını bir yere bırakıp dışarılarda sürte sürte hayatı ve benim için ne ifade ettiğini yıllar geçtikçe anladım. Maalesef coğrafya gibi aile de kader. Sana dışarıda sürt, serseri gibi dolaş demiyorum. Fakat ailenin sana verebileceği bilgiler, tecrübeler, yaşam şartları sınırlı olduğu için bu ihtiyacı dışarıdan karşılaman gerekiyor.(arkadaşların, akrabaların, kendini yakın hissettiğin öğretmenlerin vs. vs.) Herkesi olduğu gibi kabullenmeye başladıktan sonra gerisi çorap söküğü gibi geliyor. Gelecek kaygısı, maddi olumsuzluklar TR şartlarında herkesin problemi kendini yalnız hissetme ve herkesin bir yolda başarılı olacağı veya geleceği için net kararlar vereceği bir yaşın var olduğuna inanıyorum. 4 yıllık sözel bir üniversite bitirdim, 1 yıldır işsizim ve şu an fırsatlar neticesinde ve istediğim bir sektör olduğu için bambaşka bir sektöre adım attım. Açıktan 4 yıl daha okuyacağım, eğitimlerime devam edeceğim. Hiçbir şey için geç değil, sağlıkla kal. Umarım kendimi anlatabilmişimdir.
Edit: Maddi kaygı içinde olmadan huzurlu olacağın mesleği seçip, hedeflerini belirlemen senin için çok iyi olur. Teknoloji sektöründe olmak isteyip maddi durumlardan ötürü bu alana yönelemiyorsan yine kendin çıkış yolunu bulabilirsin. Çok basit bir örnekle eğitimlerin için veya atıyorum bilgisayar için herhangi bir işte çalışabilirsin. Belki de bu gayretini ailen görünce sana daha çok somut şekilde geri dönüş yapabilirler.