Merhabalar, muhtelemen bu yazımı gören fazla kişi olmayacak. Kafamda biriken şeyleri buraya dökmek istedim. Hayatta hiçbir yeteneğim yok. Müzik desen yok, resim desen yok, ses desen yok. Zeka desen yok. Burada yüzlerce şey daha sayabilirim size ama bir değişiklik olmayacak. Neden ben hiçbir şey yapamıyorum, beceriksizim? Neden yaşıtlarım el ele gezerken ben evde asosyal gibi oturuyorum. Asosyal birisi değilimdir. Bende dışarı çıkıp arkadaşlarımla gezip tozmak, sevgilimle bir bankta oturup simit yemek istedim ama bunları yapamıyorum. Tipinden çok utanıyorum. Yakışıklı birisi olmadığımı biliyorum ama bir de insanın yüzünde sivilceler olunca hiç özgüveni kalmıyor. Yoksa kız gördüğüm zaman kafamı aşağı eğmekten bıktım. Öz güven sahibi insanlara çok özeniyorum. Çirkin olup olmadığına bakmadan Instagram'a fotoğraf atabiliyorlar. Keşke öz güvenim çok yüksek olsaydı. Böyle yaşamaktan bıktım. Ama istesem de düzeltebileceğimi sanmıyorum. Normal insanların hayalleri Mars'a gitmek falan olur herhalde. Benim hayalim ise çok klâsik. İleride eşimle, geçim sıkıntısı yaşamadan mutlu bir hayat sürebilmek. İşin garip tarafı ise Mars'a gitmek daha kolay 
Dediğim gibi şu hayatta hiçbir yeteneğim yok. Tek iyi yönümün mizah olduğunu düşünüyorum. Çevremdeki insanları genelde güldürürüm. Ama bunun bana hiçbir faydası yok. Neyse daha fazla uzatmayacağım. İçimi dökmek istedim burada. İyi geleceğini düşündüm ama gelmedi. Ben hala eski benim. Son olarak bir söz söylemek istiyorum.
Şanslı olunmaz, şanslı doğulur.
Dediğim gibi şu hayatta hiçbir yeteneğim yok. Tek iyi yönümün mizah olduğunu düşünüyorum. Çevremdeki insanları genelde güldürürüm. Ama bunun bana hiçbir faydası yok. Neyse daha fazla uzatmayacağım. İçimi dökmek istedim burada. İyi geleceğini düşündüm ama gelmedi. Ben hala eski benim. Son olarak bir söz söylemek istiyorum.Şanslı olunmaz, şanslı doğulur.
Son düzenleyen: Moderatör:
