Elimizde olan bir şeyin çoğu zaman değerini anlamayız. Değer vermeyiz. Ama o şey elimizden gitti mi çok üzülürüz. Peki neden kaynaklanıyor bu? Neden kaybedince anlıyoruz bir şeyin değerini? Her seferinde bile bile aynı hataya düşüyoruz? Çok övündüğümüz insani yapımız aslında çok mu aciz? Herhangi bir bilimsel, felsefi vb açıklaması var mı? Ve de sizin görüşleriniz nedir?
erkek denen varlık sadece böyle kadınlarda hiç bir şey görmedim. erkek nasıl olsa bir yerden bulurum havasına girer sonra bulamayıp arkadaşından üzülür.
Bence cahillikten kaynaklı çünkü insan zamanla öğrenen bir varlık bugün 1+1 = 2 öğrenir yarın değerli bir insanı kaybetmenin verdiği kötü hissi ve eğer akıllı birisiyse yaptıklarından ders çıkarır.
Evet hocam mesela param varken çatır çatır harcarım ama ay sonu 2 lira olunca hesabımda pişmanlık duyarım. Yine de ders almam birdahaki ay aynısını yaparım.
Elimizde olan bir şeyin çoğu zaman değerini anlamayız. Değer vermeyiz. Ama o şey elimizden gitti mi çok üzülürüz. Peki neden kaynaklanıyor bu? Neden kaybedince anlıyoruz bir şeyin değerini? Her seferinde bile bile aynı hataya düşüyoruz? Çok övündüğümüz insani yapımız aslında çok mu aciz? Herhangi bir bilimsel, felsefi vb açıklaması var mı? Ve de sizin görüşleriniz nedir?
Bunun temel sebebi elimizde bulunandan daha fazlasını istememiz. Elimize geçince istediğimiz neyse, yeni hedeflere göz dikince görmezden geliriz. Yeni hedefe ulaşmak isterken elimizdeki gidince odak tekrar ona dönüyor haliyle.
Evet hocam mesela param varken çatır çatır harcarım ama ay sonu 2 lira olunca hesabımda pişmanlık duyarım. Yine de ders almam birdahaki ay aynısını yaparım.
Bunun temel sebebi elimizde bulunandan daha fazlasını istememiz. Elimize geçince istediğimiz neyse, yeni hedeflere göz dikince görmezden geliriz. Yeni hedefe ulaşmak isterken elimizdeki gidince odak tekrar ona dönüyor haliyle.