Öleceğimiz gerçeği zoruma gidiyor

trans_women dedi:
Bence mekan/sistem (İşleyişi dahil olmak üzere evreni ve tüm mekanı kapsayan, boyutları ve kuantum alemini de kapsayan bir nevi her şey) ve varlık konusunda her şeyi bilmeliyiz ki ölenlere ne olduğunu bilebilelim.
Genişletmek için tıkla...

Bunlar hakkında her şeyi bilmeniz size ölüm hakkında herhangi bir veri sunmayacaktır. Çünkü ölüm dediğiniz; anlayabildiğimiz düzeyde yokluk ve mekansızlıktır ki karşıtı nedir? Anca bildiklerinizden ötürü ulaştığınız ile bir zıtlık oluşturabilirsiniz de ölüm ile denkleşir mi? Meçhul.
 
Evet, geçmişteki insanlar belki daha çok yaşamak ya da hatta sonsuza kadar yaşamak isterlerdi. Böyle bir durumda dünya nufüsu ne olurdu? Gezegen bu kadar yükü kaldıramazdı. Şu an bile pek çok iklim ve doğal dengenin bozulmasıyla bağlantılı kriz yaşanıyorken bunu tahmin edebilmek çok da zor değil.

Kısacası 4 milyar yıllık evrimsel süreçte yaşam nasıl bir gerçekse, ölüm de bir gerçek. Doğal dengelerin sağlanması için ölümün de olması gerekiyor. İnsanlar da diğer canlılardan farklı ya da üstün değil.

Son olarak ölümü kafaya takarak psikolojik bir sorun haline getirmenin zaten çok değerli olan insan zamanının daha verimsiz ve kötü geçmesinden başka bir faydası var mı?
 
Realite ve radikal olarak ölüm olmasaydı insanlar birbirlerini yerdi. Bir yandan iyi ki var diyorsunuz.
 
Son düzenleme:
Tarih boyunca insanlığın büyük bir çoğunluğunun da zoruna gitti. Dinlerin var oluşunun bir nedeni de bu korku zaten.

İlk değilsin, son da olmayacaksın. Öldüğünün farkında bile olmayacaksın, merak etme.
 
Dinlere kafa yor, inanabilirsen rahat edersin. Semavi dinlere gonulden bagli insanlar oldukten sonra bir sekilde devam edecekleri sanrisi ile mis gibi uyuyorlar.

Benim zoruma giden sey olecek olmak degil de, goremeyecek olmak. LOTR gibi yeni bir film gelecek ve ben bunu goremeyecegim, Mario Puzo gibi bir adam GodFather gibi bir roman yazacak ama okuyamayacagim.
 

Şahsen ben yaşamaktan pek zevk almıyorum. Bu zamana kadar hiç ölmekten korkmadım. Yani ne bileyim doğanın kanunu bu zaten canlılar doğar büyür yaşlanır ve ölürler. Kafanıza takmayın zevkini çıkarmaya çalışın hayatın. Ben ne kadar beceremesemde.
 
Katılıyorum, bazen diyorum keşke beynimiz bu kadar gelişmeseydi. Endişe duydukça daha fazla sorgu içerisinde oluyorsun, bu sorular yeni soruları doğuruyor ve hiç birinin cevabı gelmediği o kısımda gerçekten yaşama iç güdülerim alt üst oluyor. Kendim yapamam ama şu an ölsem, inan düşünecek bir zaman olsaydı hiç üzülmezdim.
 
Konuyu cevapla
Menü
Giriş yap
Kaydol
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için çerezleri kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…