Özlediğim birisi var

Çok özlediğim birisi var. Ne yaparsam yapayım bir şekilde onu buluyorum karşımda. Kimi zaman dinlediğim müziklerin sözlerinde oluyor bu, kimi zaman ise birlikte yürüdüğümüz yollarda. Kısacası özlüyorum ama nasıl bırakırım bilmiyorum. Tavsiyeleriniz var mı?

Silinen üye dedi:

Çok özlediğim birisi var. Ne yaparsam yapayım bir şekilde onu buluyorum karşımda. Kimi zaman dinlediğim müziklerin sözlerinde oluyor bu, kimi zaman ise birlikte yürüdüğümüz yollarda. Kısacası özlüyorum ama nasıl bırakırım bilmiyorum. Tavsiyeleriniz var mı?

Genişletmek için tıkla...

Kim ne derse desin tek çaresi: zaman.

Silinen üye dedi:

Tavsiyeleriniz var mı?

Genişletmek için tıkla...

Unutmak. Zor ama unutmalısın, hayat devam ediyor sonuçta.

Eğer unutamıyorsan peşinden koşmaktan başka bir şans yok gibi en azından "Uğraştım ama alamadım" demeni sağlar

Kendine zarar veriyorsan bu özlemin sonucunda, hal ve hareketlerini rasyonelleştirmeye çalış fakat bunun dışında zararı dokunacak -fazlasıyla ucu açık- reaksiyonlar göstermiyorsan, ortada çok da yakınacağın bir durum yok bana kalırsa.

Özlem duymak, aslına bakarsan sandığın kadar da kötü bir his değil.

Lex Causae dedi:

Kim ne derse desin tek çaresi: zaman.

Genişletmek için tıkla...

Ayrıca şunu bil ki özel olarak bir durumdan yakınıp sürekli buna ilişkin derman aramak yakındığın durumu beyninde güncel tutmanı sağlar. Senden çok daha kötüsünü yaşayan çok insan oldu, yaşadıkların olağan, bunun normal olduğunu kabullen ve zamana bırak. Duygularını bastırma özlediğinde özleminden kaçma.

B12 eksikliği bu konuda çok işe yarıyor sana da tavsiye ederim.

Ben de uzun suredir kız arkadasimla görüşemiyorum (şehir dışında) ve iliklerine kadar özledim. Günün sonunda o kişiyle buluşulcaksa zamana bırak, iyi şeyler dusun ve kavuşmak için elinden geleni yap.

Ama hikayende böyle bir son olmayacaksa unutacaksın. Zor olsa da zorundasın. Eğer mevzu aşk ise yeni denizlere yelken açacaksın önüne bakıp unutmak icin. Aksi taktirde ... gibi kendini parcalarsin sadece.

Lex Causae dedi:

Kim ne derse desin tek çaresi: zaman.

Genişletmek için tıkla...

Bir yıldan biraz daha fazla zaman geçti. Ondan sonra hayatıma kim girerse girsin bir türlü bir şeyler hissedemedim. Sanki içimden bir şeyler onda kalmış gibi daima eksik hissettim.

rout dedi:

Eğer unutamıyorsan peşinden koşmaktan başka bir şans yok gibi en azından "Uğraştım ama alamadım" demeni sağlar

Genişletmek için tıkla...

Sevgilisi olmasa elimden gelen her şeyi yapardım.

294144 dedi:

Kendine zarar veriyorsan bu özlemin sonucunda, hal ve hareketlerini rasyonelleştirmeye çalış fakat bunun dışında zararı dokunacak -fazlasıyla ucu açık- reaksiyonlar göstermiyorsan, ortada çok da yakınacağın bir durum yok bana kalırsa.

Özlem duymak, aslına bakarsan sandığın kadar da kötü bir his değil.

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle özlem kötü bir şey değil buna katılıyorum. Tıpkı siyahın kendisini en güzel beyazda belli etmesi gibi zıt kavramlar birbirlerini çekici hale getirirler. Bu yüzden özlem olmadan aşkı, üzüntü olmadan da mutluluğun değerini bilemeyiz. Ama ben uzun süredir hiç bir şey hissetmiyorum. Mutlu olamıyorum. Üzgün de olamıyorum. Yediğim yemeklerden tat almıyorum, dinlediğim müziklerden zevk almıyorum. Sanki ayrıldığımız an ilişkimizle beraber hislerim de öldü.

Lex Causae dedi:

Ayrıca şunu bil ki özel olarak bir durumdan yakınıp sürekli buna ilişkin derman aramak yakındığın durumu beyninde güncel tutmanı sağlar. Senden çok daha kötüsünü yaşayan çok insan oldu, yaşadıkların olağan, bunun normal olduğunu kabullen ve zamana bırak. Duygularını bastırma özlediğinde özleminden kaçma.

Genişletmek için tıkla...

Nasıl yüzleşeceğim peki?

Hocam unutabileceğinizi sanmıyorum.