Bir süre yurtta kaldım. Hayatımın en berbat zamanlarıydı. Yatış saati 22.00'dı. Ben gece 00.00'a kadar üstümdeki ranzanın demirini seyrediyordum. Sıcaktan sahanda yumurta olmayı geçtim, dışarıda bir hayatın olduğuna dair seslerin, renklerin gelmesi ve senin onlara ulaşamaman, intihar sebebi gibiydi vallaha.
Allah kurtarsın kardeşim, başka bir şey diyemiyorum, yaşayan bilir bu lanet ortamı.
Anne babalar, çocuğunuzu yurda vermek gibi bir salaklık yapmayın mecbur kalmadıkça. Her zaman alternatif vardır, vermeyin direkt.