Merhaba, uzun zamandır yaşamış olduğum bir durum hakkında bu konuyu açmış bulundum. Açıklamak gerekirse evde gayet aktif ve enerjik olmama rağmen okula gittiğimde nedense devre dışı kalmış, ruhum olmadan yalnızca beden olarak dolaştığımı hissediyorum, keza çevremdeki insanlar da bunu doğrular nitelikte. Bunun nedenini okulda dışlanmama bağlıyorum, 1. sınıftan beri sürekli dışlanıldım, ters cevaplara mahkum bırakıldım, yeri geldi öğretmenim tarafından söz ve davranış tarafından şiddete uğradım ve yeteneksiz olduğum yüzüme vuruldu. Yeteneksizliği açmam gerekirse en basitinden ilkokula giderken 23 Nisan programı için bir tane tablonun parçasını titretmeden tutamadığım için bile hem sınıftaki kişiler tarafından hem de sınıf öğretmenimiz tarafından negatif eleştirilerle karşı karşıya kaldım, üstelik bu yalnızca provaydı. Keza ortaokuldayken basketbol, futbol antrenmanlarına katıldım, sürekli insanlara vasıfsız biri olmadığımı kanıtlamaya çalıştım. Bu tarz konularda başarılı olamadığımı anlayınca sanal ortamla, YouTube'la ilgilenmeye başladım. Bu hayatımda yaptığım bir yönden en mantıklı, öteki yönden de en mantıksız şeydi. Mantıklı tarafı, kısmen yakın olduğum birkaç kişi beni biraz daha desteklemeye başladı, mantıksız tarafı ise, derslerde gitgide daha başarısız olmam ve buna bağlantılı olarak öğretmenler tarafından hakarete uğramam. Bu tarz söylemlere örnek vermem gerekirse; "müthiş hayal kırıklığısın." ve "bu kadar basit bir işlemde bile parmaklar devreye girmiş." cümlelerini örnek verebilirim. Her neyse, ortaokul, hayatımda yaşadığım en iyi dönemdi, en azından birkaç tane sadık arkadaşım vardı fakat LGS'den yüksek bir puan alamadığım için onlar ile de konuşmamaya başladık. Liseyi anlatmam gerekirse imam hatip lisesine gitmem ama meslek dersleri hakkında en ufak bir bilgiye dahil sahip olmamam ve bu bağlamda öğretmenlerin sorularını cevaplayamadığımdan, sessiz kaldığımdan ötürü tabiri caiz ise "mal" muamelesi gördüğümden dolayı şu anda yalnızca bir arkadaşım var ve insanlar genelde benimle dalga geçerek, geçmeseler de bunu ima ederek konuşuyorlar ve ben bu durumdan tamamen sıkıldım artık hiçbir şey yapmak içimden gelmiyor ve gerçekten vasıfsız olduğum zihnime kazınmış olduğu için denemeyi bırakmış durumdayım. Yani asla kendim olmak için bir fırsat bulamadım, zorbalığa uğradım. Bunu burada anlatmamın nedeni tavsiye almak. Şimdi diyebilirsiniz "neden psikologa gitmiyorsun?" diye, "incinmişsin." deyip psikiyatra yönlendirerek 1-2 tane gereksiz ilaca zorlanmak istemiyorum. Çünkü ben hasta değil, yorgunum. Fikirleriniz benim için çok değerli ve belirtmenizi istiyorum.
