Teşekkürler iyiyim biraz yoğunluk koşturmaca takılıyorum öyle. Sen nasılsın neler yapıyorsun? Est. niye rahatsız edesin
Ben de iyiyim koşuşturmaya devam. Dersler işler güçler derken zaman akıp gidiyor. Malum bu üzücü olaylardan kaynaklı da biraz okul geç açıldı
Annenin kullandığı bir ilacı senin üzerinden giriş yaparak mı yazdı? Eğer doğru anladıysam o doktorla görüş ve "bu ilacı .... hanımın .... korkularının tedavisinde kullanması için yazılmıştır." gibisinden bir evrak almayı isteyebilirsin. Durumunu anlat neden önemli olduğunu özellikle.
Evet doğru anladınız. Aslında psikiyatri doktoruma sorduğum zaman bu tedavilerin 5 sene içerisinde sistemden düşeceğini söyledi. Ama ona havacılıkta öncesi sıkıntı olabiliyormuş, görebiliyorlarmış diye söylediğim zaman “Orasını bilemem” tarzı bir şey söyledi. Annemin kullandığı ilaç ise MR’dan korkan insanlara bile tek seferliğine veriliyormuş yani ağır bir ilaç değilmiş ama işte havacılık için korku konusu çok kritik olduğu için (en azından benim fikrimce öyle) sıkıntı yaratabilir diye düşünüyorum.
O zaman iyi gibi. Yani psikiyatri doktoru değilim ama tanı yoksa atıyorum "üniversiteye hazırlanırken stresliydim" vs. vs. gibi bir kılıf bile uydurulabilir bence. Bunu da görüş o doktorunla bence.
Yani zaten ben vertigo geçirdim, biraz aile baskısı yüklendi, ben pilotluğu o zaman da çok istiyordum ve bundan kaynaklı stres yaptım biraz da. Tüm bunlar yüklenince hafif depresyon ve anksiyete geçirdim. Ve tabi panik atak da vardı ama psikoloğumla görüştüm ve bunun bir zihinsel bir aldatmaca olduğunu, görmemezlikten gelmem gerektiğimi söyledi ve bir sonraki psikiyatri randevusuna kalmadan panik atağı yenmeye başladım.
Pilotluk eğitimi ve pilotluk için mi soruyorsun? Daha oraya gelmedin ki ama ne desem boş olur şu an
Öncelikli verebileceğim tek tavsiye "göm kafanı derse çalış" olur
Zaten ders konusunda herhangi bir kafama takılan sıkıntı yok. Ben ortaokul 7. sınıfta okul birincisiydim ve 99.3 ortalamam vardı. Ve liseye gelene kadar 97’nin altında ortalamam olmadı
Tüm bu yaşadığım problemlere rağmen güzel bir lise de tutturmayı başardım. Neyse birazcık kendimi övmüş gibi oldum ama demek istediğim ders konusunda aklıma takılan bir şey yok. Gerçi son yaşadığım problemlerden kaynaklı dersler biraz düştü ama toparlamaya başladım yavaştan. Hiç olmadı 1-2 sene mezuna kalırız. Şu an 2 tane problem var. Biri İngilizce diğeri ise sağlık. İngilizce tarafını her gün 1 saate yakın süre ayırarak çözmeye başladım. O konuda da sıkıntı yok. Sağlık konusu şu an biraz problem ama artık sağlık olsun ne diyeyim. Gerçi neredeyse hiç bir sıkıntı kalmadı gibi hayatımın en iyi dönemlerini yaşıyorum desem yeridir de işte bakalım. Ben elimden geleni yapacağım gerisi, olur ya da olmaz o zaman duruma göre bakarız.
Şahsi görüşüm zaten güzel bir bölüm okuyup sonrasında uçuş eğitimi alman yönünde olur. Önce kendini sağlama al. Dünya hali, bak kimse pandemiyi tahmin bile etmiyordu. Eğer ben ve ailem o ücretleri karşılayamayız dersen iki yol kalıyor geriye. Ya üniversitede örneğin Anadolu Üniversitesi Pilotaj bölümü gibi bir bölümü kazanacaksın (ücretlendirmesi var mı bilmiyorum araştır mutlaka) ya da güzel bir üniversite ve bölümden mezun olduktan sonra TAFA'ya başvurup yükleneceksin.
Yani zaten şöyle bir durum var. Pilotluk eğitimi tam olarak ne kadar bilmiyorum ama bildiğim kadarıyla 50-60 ile 100 bin Euro’lar arası değişiyor. Bizim Türkiye şartlarında o parayı verme gibi bir imkanımız yok. Çok zorunda kalırsak evi satarız ama zaten ailem ufak sağlık problemlerinden kaynaklı işsiz kalma ihtimali olduğu için pilot olmama karşı gibi, bu yüzden onlara pilotluk için asla evi satmaya ikna edemem. Ha şöyle 150-200 bin TL’lere kadar verebiliriz. Ama işte bu paralar burssuz okumak için yetmez. O yüzden benim burslu okumam lazım. Bir de güzel bir bölüm okuduktan sonra TAFA’ya başvurma olayı nasıl işliyor?
Sizi de son zamanlarda biraz fazla rahatsız ediyorum hakkınızı helal edin. 5 Şubat’ta Türk Hava Yolları’nın Van-İstanbul uçuşunda bulundum kardeşimle ve bugüne kadar 20’ye yakın uçak yolculuğu etmeme rağmen hayatımdaki en iyi yolculuktu. Hem İstanbul semalarında biraz rüzgarlı bir yolculuk yaptık hem de pilotlarla fotoğraf çektirdik. Gerçekten o cockpit mükemmeldi. Hem de en sevdiğim uçak olan A321’di. Kalpten gidecektim yemin ediyorum 
Ve tabi benim pilotluğa olan ilgim hiç olmadığı kadar arttı. O fotoğrafı çıkarttırıp çerçevelettirdim. Ona ne zaman baksam ders çalışma isteği geliyor ve oturup deliler gibi ders çalışıyorum. Tabii bunda pilotların çok cana yakın insanlar olmasının da etkisi vardır mutlaka. Pilot olma konusunda da şöyle bir şey yapmak şansımı artırabilir belki diye düşündük: Bundan sonraki psikiyatri randevularımı annemin adına açacağız. Böylece sistemde 11 aylık bir tedavi olarak gözükecek. Ama şu an tek sıkıntı psikiyatri doktoru annem uçaktan korktuğu için anneme benim reçetemden reçetesiz satılmayan bir sakinleştirici yazmıştı. O karşıma çıkarsa gerçekten çok büyük bir sıkıntı olacak gibi. Ama olduğum tüm muayeneler normal poliklinik muayenesi olarak girilmiş. Yani herhangi bir şekilde tanı konulmamış. Bakalım artık ben gene baba mesleğimmiş gibi sahiplendim pilotluğu, çok bağlandım. Yolun sonu hüzünle bitmez umarım. Biterse ayvayı yedim gibi hafiften. (Çünkü ben acayip duygusal bir insanım da 
) Sizin bana pilotluk için verebileceğiniz bir tavsiye var mıdır? (Şunları yap, şunları yapma, şunlara dikkat et gibi) 
