Psikolojiyi yerle bir eden işten nasıl ayrılabilirim?

parakeet · Perşembe 22:40

İki sene önce bu işe girdim, ne olduğunu söylemeyeceğim. Beni gerçekten mental ve fiziki olarak yoran bir iş, sevmiyorum hiç, söve söve gidiyorum. İki sene çalıştım ve dükkanda benim yaptığım işi sevdikleri için en zorları bana bırakıyorlar. Ses etmiyorum hiç, ses edersem kavga çıkarabilirim yani öyle kinlendim. Zaten iş koşulları berbat, muamele rezalet, dinlenmek için vaktim bile yok, bazen geceleri çok geç geliyorum eve.

Önümüzdeki sene sınav sebebiyle gelemeyeceğimi patrona belirttim, yüzüme iyi muamele gördüm ama arkamdan yamuk yaptı gibi bir şey denmiş sanırım. Zaten eleman eksikliği olduğu için çoğu zaman tek kişi yapılacak zor işler bana kakalanıyor. Üstüne üstlük dükkana eleman da almadılar ve seneye beni de çağıracaklarından adım gibi eminim. Bu iş yüzünden iki senedir anam ağladı, sosyal hayatım bile çöktü, gerçekten ailem çevrem herkes gezerken ben sadece uzaktan izledim. Hafta içi okul hafta sonu iş, tatil için hiç boş günüm yok be.

Arkadaşlar beni bu işten alın kurtarın, yalvarıyorum bana bir çözüm bulun, yoksa günün birinde memleketimi terk edip gideceğim hani. Onlardan habersiz başka işe girersem arkamdan laf edilecek, boş ver falan demeyin cünkü küçük kasabada yaşıyorum ben yere tükürsem herkese yayılıyor yani. Hani bir şeyler olsun da ben gidemeyeyim istiyorum artık. Bakın sorunum çalışmak değil, sorunum işin berbat olması ve saygı falan görmemem. Hayatımı batırdı. Sözde ailemle anlaşıp bahane ayarladık, kurs ve sınav bahanesiyle gitmeyeceğim dedim. Dediğim gibi küçük yerde yaşıyorum ve bu şey ortaya çikarsa daha berbat olur. Akrabalarımın da ağzı fazla gevşek zaten, nefret etmeye başladım.

Şu anda aklımdaki plan İzmir'e çalışmaya gitmek, iş imkanları daha iyi. Ama bunun için kalacak yerim yok, ailem ikna olmaz muhtemelen. Ya da artık yüzlerine söyleyeceğim ben.

Mephistopheles · Perşembe 22:47

Hocam, sağlığın elalemin dedikodusundan önemli değil. Küçük yer diye çekiniyorsun ama millet konuşur 3 gün sonra susar, sen çektiğinle kalırsın.

En temizi sınav senem, geleceğim söz konusu, kesinlikle çalışamam deyip konuyu kapatmak. Tartışmaya girmeden, net bir duruş segilemek. Çağırırlarsa da telefonlarına bakma, mazeret üretme, sadece hayır de geç.
İzmir işi kalacak yer ve para yoksa sıkıntılı, derslerine odaklanıp o bataklıktan kurtulmaya bakın.

Şebnem Ferah · Perşembe 22:47

parakeet dedi:
Hafta içi okul hafta sonu iş, tatil için hiç boş günüm yok be.

Sadece haftada 2 gün çalıştığın iş seni bu denli yoruyorsa iş hayatına hazır değilsin.

parakeet dedi:
Onlardan habersiz başka işe girersem arkamdan laf edilecek,

Başkası laf eder diye kendini kısıyorsan sorun daha büyük.

O kadar uzun yazmışsın ama cevabı basit. Kimse elini kolunu zincirlemiyor, zorla çalıştırmıyor. Çık gitsin.

fenomenale · Perşembe 22:48

Bence siz yine iyisiniz, kimisinin ailesi böyle bir durumda çocuğuna destek çıkmaz. Sizinkiler de sizin gibi düşündüğü için şanslısınız. Sizi bu kadar ne rahatsız ediyorsa ondan uzaklaşın, iş olur, arkadaş olur herhangi bir şey. Canınızı sıkan şeylerden uzaklaşın, ne olursa olsun. Kendinize daha iyi çalışma koşulları bulabilirsiniz.

Maaşınızı aldığınız gibi çıkın, patronlar böyledir. On yıllık işçisini bile 1 günde silebilirler. Türkiyede işçiye verilen değer çok düşük.

Mephistopheles dedi:
Küçük yer diye çekiniyorsun ama millet konuşur 3 gün sonra susar, sen çektiğinle kalırsın.

Aynen öyle. Birkaç gün hatırlanacak bir şey yüzünden kendinizi yormayın.

Tommy Wiseau · Perşembe 22:50

Dostum mevzuyu tam anlamadım. İş bırakmak ayıp mı? Kim sana ne diyecek anlamadım. Kim ne derse desin sıkıntı yok zaten, başkaları senin ekmeğini suyunu vermiyor ya?

closed.selim · Perşembe 22:53

İş bırakıyorum de çık hocam ne kasıyorsun bu kadar? Kötü muameleye layık görüyorsan kendini orası ayrı. Ama görmüyorsan da kötü muamele yapan bir yerden çıkmak hakkın her zaman.

Kendini iyice muhtaç psikolojisine sokmuşsun gibi geldi. Dediğim gibi işten çıkmanın bir yükümlülüğü yokken bu kadar kasmanın sebebini anlayamadım. Rızkını kul degil Allah veriyorken bu kadar neyin "muhtaçlık psikolojisi"ni yaşıyorsun ki?

Mando9098 · Perşembe 22:55

Zor gelebilir ama size tavsiyem maddi durumunuz ve diğer durumlarınız el veriyorsa gidin o kasabadan. Çok ciddiyim. Öyle yerde yaşanmaz. İşten tazminatınızı alabilecek şekilde ayrılın ve İzmir mi ankaramı antalyamı neresiyse gidin orada hayat kurun sıfırdan. Arkanızdan konuşan olursa aldırış etmeyin, zor olur biliyorum anlıyorum çünkü tıpatıp aynılarını 10'lu yaşlarımdayken yaşadım ve o yaşlarımda kalıcı travma olabilirdi olmadı Allah'tan. Size tavsiyem gücünüz el veriyorsa bir şehre taşının mümkünse uzaklara. Hatta çok sevdikleriniz dışında başka kimseleri kabul etmeyin evinize çok ciddiyim bu konuda da. Yakınlarınız dışında, arkanızdan konustugunu düşündüğünüz ve emin oldugunuz kisilerle baglantınızı kesin biz öyle yaptık ailecek hayatımız daha düzenli şu anda maddi manevi her konuda. Emin ol şehirde daha kötü muamele görmezsin. Ama İstanbul'a gitme tavsiyem. Yaşanmaz orda artık.

poyriho · Perşembe 23:07

Gidip de adama sınavım var diye sonra da bir daha iletişim kurma. Ha arkandan konuşacaklar diye korkuyorsan yani konuşurlar da hiç bir şey sonsuza kadar devam etmeyeceğinden onlarında konuşması en fazla 1 hafta sürer. Hani öyle bir anlatıyorsun ki sanki işletme sahibi seni orada silah zoruyla tutuyormuş da çıkarsan her şey bitecekmiş gibi anlatıyorsun. Ayrıca Ortaya çıksa ne olacak? Hani aldatsan birini ya da yasak aşk yaşasan neyse de işten çıkacaksın yahu elalem duysa ne olacak?

parakeet · Cuma 01:32

Mephistopheles dedi:
Hocam, sağlığın elalemin dedikodusundan önemli değil. Küçük yer diye çekiniyorsun ama millet konuşur 3 gün sonra susar, sen çektiğinle kalırsın.

En temizi sınav senem, geleceğim söz konusu, kesinlikle çalışamam deyip konuyu kapatmak. Tartışmaya girmeden, net bir duruş segilemek. Çağırırlarsa da telefonlarına bakma, mazeret üretme, sadece hayır de geç.
İzmir işi kalacak yer ve para yoksa sıkıntılı, derslerine odaklanıp o bataklıktan kurtulmaya bakın.

Ders tamamen bahane. Universite okumayacagim.

Şebnem Ferah dedi:
Sadece haftada 2 gün çalıştığın iş seni bu denli yoruyorsa iş hayatına hazır değilsin.

İş hayatına hazır olmadığımdan nasıl emin olabiliyorsun? Daha önce iki hafta aralıksız seyyar satıcılık işini bile yapmışlığım var mesela. İşimden tamamen bahsetmedim. Ve şunu da ekleyeyim sevmediğin işi yapmak iki katı yoruyor. İki gün boyunca sabah 8'den akşam 12'e kadar durmadan ayaktasın, dinlenirsen dayağı yiyosun. Ve başkaları dinlenerek iki kişi çalışırken senin tek başına dinlenemeden çalışman koyuyor. Çoğu sorumluluk sende ve başkasının hatasında bile çoğu lafı sen yiyosun. Bir hafta bitince bir sonraki hafta için içinde sürekli bir kaygı oluşuyor. Evet iki gün çalıştığım işim beni bu denli yoruyor çünkü iş saatlerimi normal saatlere bölersem aslında bu iki gün içinde 4,5 günlük işi yapmış oluyorsun. Genellikle hafta bitiminde eve gittiğimde günler boyunca ayağımdaki kramplar ve ağırlar geçmez. Bu sadece fiziksel bir yorgunluk değil, sosyal hayatın ve keyfin tamamen kaçıyor dedim. Artık çarşıda iki tur atmak bile sana lüks geliyor. Ve haftaiçi günlerinde asıl hayal mesleğim olan müzisyenlik-sözyazarlığı üzerine çalışıyorum. Neyse ki haftaiçim masabaşı geçiyor. Tabii bir de okul denen lanet var hocam, iğrenç yaratıkların içinde yaşamak gibi birşey, derste uyuyabiliyorum en azından.

fenomenale dedi:
Bence siz yine iyisiniz, kimisinin ailesi böyle bir durumda çocuğuna destek çıkmaz. Sizinkiler de sizin gibi düşündüğü için şanslısınız. Sizi bu kadar ne rahatsız ediyorsa ondan uzaklaşın, iş olur, arkadaş olur herhangi bir şey. Canınızı sıkan şeylerden uzaklaşın, ne olursa olsun. Kendinize daha iyi çalışma koşulları bulabilirsiniz.

Canımı sıkan şeylerden uzaklaşabilme imkanım olsaydı şehri terkederdim direkt ama maalesef.

Mando9098 dedi:
Zor gelebilir ama size tavsiyem maddi durumunuz ve diğer durumlarınız el veriyorsa gidin o kasabadan. Çok ciddiyim. Öyle yerde yaşanmaz. İşten tazminatınızı alabilecek şekilde ayrılın ve İzmir mi ankaramı antalyamı neresiyse gidin orada hayat kurun sıfırdan. Arkanızdan konuşan olursa aldırış etmeyin, zor olur biliyorum anlıyorum çünkü tıpatıp aynılarını 10'lu yaşlarımdayken yaşadım ve o yaşlarımda kalıcı travma olabilirdi olmadı Allah'tan. Size tavsiyem gücünüz el veriyorsa bir şehre taşının mümkünse uzaklara. Hatta çok sevdikleriniz dışında başka kimseleri kabul etmeyin evinize çok ciddiyim bu konuda da. Yakınlarınız dışında, arkanızdan konustugunu düşündüğünüz ve emin oldugunuz kisilerle baglantınızı kesin biz öyle yaptık ailecek hayatımız daha düzenli şu anda maddi manevi her konuda. Emin ol şehirde daha kötü muamele görmezsin. Ama İstanbul'a gitme tavsiyem. Yaşanmaz orda artık.

Sigortalı değilim 17 yaşındayım daha. İlk amacım taşınmak zaten.

Psikolojiyi yerle bir eden işten nasıl ayrılabilirim?

Ayrıntılı düzenleme

parakeet

Kilopat

Mephistopheles

Hectopat

Şebnem Ferah

Gigapat

fenomenale

Kilopat

Tommy Wiseau

Decapat

closed.selim

Decipat

Mando9098

Megapat

poyriho

Hectopat

parakeet

Kilopat

Benzer konular

Bu konuyu görüntüleyen kullanıcılar

Technopat Haberler

Yeni konular

Yeni mesajlar

Gizliliğinize önem veriyoruz