Sende paranoya var mı, çocukken bende buna benzer şeyler yaşadım ancak ileriki zamanlarda bu durum azalmaya başladı ve bitti. Belki de otizmle bağlantılı bir problem olabilir, çünkü otizm bilişsel becerilerin önüne geçiyor, insanı daha çocuksu yapıyor. Ayrıca sen, sürekli müzikle uğraştığın, ve çizgi film müziklerine ilgi duyduğun için bu müzikten korkuyorsun.Evet. Bu bende sayko birşeye dönüşüyor eğer gene bu şarkıyı hatırlarsam gece saati. Ancak şarkıyı özünde severim, aslında neşeli fakat sanırım aşırı düşük ses kalitesi ve şarkının cızırtılı yapısı yüzünden korkunç geliyor geceleri. Şarkı tarzım değil ama, iğrendiğim birşey de değil.
Özellikle bu müzikten korkman ise normal.
Korku denilen şey bilinmezlik ve zıtlıklardan meydana gelen içgüdüsel bir histir. Çizgi film müzikleri çocuksu ve eğlenceli olduğu için kötülükle bağdaştıramazsın, lakin gece geç saatlerde bu müziği aniden duyman bir belirsizliğe sebep oluyor, bu belirsizlikte kendisine epey bir zıt olan, masum ve çocuksu gözüken ''Donald Duck'' şarkısıyla bütünleşiyor, doğal olarak bundan korkuyorsun.
Artık korku türü de bu şekilde evrilmeye başladı, bunun en büyük örneği ''Poppy Playtime'' ''Five Nights At Freddy's'' gibi oyunların popülerleşmesi.
Yani korktuğun şey tamamıyla insanın ilkel içgüdülerinden kaynaklanıyor, belirsizlik ve zıtlık.