Başardım! Halk tabiriyle Karabasan'ı düşündüm tabii ki biraz korktum uykuya daldım ve 10 dk ya geri uyandım ama felçtim. İlk neremi canlattım bilmiyorum ama biraz uğraşıp ayak parmaklarımı canlattım. Sonra kalktım ama bunu neden söylüyorum bilmiyorum, sadece psikolojik olarak başardım.
Ben alıştım. Bana gelince ben büyücü gibi sesler çıkarıyor. Bende ona küfür saydırıyorum.
Gelirse söyle yapın. Bir yöne hızlıca dönecek gibi düşünün.1-2-3 diye sayın.
3 ten sonra çok ani dönün. Hemen uyanıyorsunuz.
Şükret haline kardeşim ben her gün görüyorum. Alıştım ve şap diye yeniyorum. Biri bana büyü yapmış galiba. 1-2-3 içinde say gücünü topla. Şap diye diğer tarafına dönmeye çalış. Gidiyor lanet şey. Bazen de kulağıma fısıldıyor ismimi söylüyor. Bende ona saydırıyorum o anda küfürleri. Tabii bunlar bilinç altı.
Yav var ya aynı şeyden ben de muzdaribim artık rahatsızlık vermemeye başladı hatta nasıl kendime geleceğimi bildiğim halde bilerek ne kadar dayanırım nereye kadar gidebilirim diye bekliyorum rahatsız olmaya başlayınca da bırakıyorum garip bir his bilinç yerinde ama uyuyor gibisinde hareket de edemiyorsun o anda tarif edilmez yaşanır kısaca işin kötüsü eğer her gece olmuyor ama olduğu zaman da o gece peşini bırakmıyor.
Aynen kardeşim karabasan halkımız cidden çok cahil ya ebeveynler ne ise çocukları da o cahilliğini devam ettiriyorlar sorgulama etme yok ya ne zaman düzelecek bu millet.
Karabasan düşünülen, görülen bir şey değil vücudunuzu salarak belli bir süre sabit yatınca olur. Çıkmak da gözünüzü kapayıp çıkmak isteyince oluyor çok da sıkıntılı değil tabi aniden gelince bi korku olabiliyor anlık.