Sessizleşmek kötü mü?

polemick2ke

Hectopat
Katılım
8 Mayıs 2021
Mesajlar
111
Zaman ilerledikçe konuşmayı bıraktım sessizleştim. Akrabalarım falan hep bu çocuk çok soğuk diyorlar. Utandığım ya da çekindiğim için değil istemediğim için konuşmuyorum aslında. Mesela aynı ortamda bulunduğum ama konuşmadığım biriyle tanışınca önceden ben senden korkardım gibi şeyler söylüyorlar. Kendimi değiştirmeli miyim?
 
Nasıl mutluysan öyle davran. Zeka seviyesi yükseldikçe sessizleşiyor insan.
Bununla ilgili kaynak sunabilir misiniz? Yanlış anlamayın, daha önce duymadığım için soruyorum.
 
Kendini başkaları için değiştirme. Kendini nasıl mutlu hissediyorsan öyle yaşa.

Aslında olay birileri için kendimi değiştirmek değil. Kendim için değiştirmek istiyorum bir nevi. Belki ileride birine ihtiyacım olacak ama konuşmayı sevmediğim için onunla tanışamayacağım falan. Olaya böyle bakıyorum ben.
 

Birileriyle tanışamayacak kadar sessiz olmak ileri zamanlarda sizin başınıza iş açabilir hocam (asosyallik gibi.). Bu sebeple o kadar sessizleşmenize gerek yok bence. Az ama öz konuşursanız bir sorun kalmaz. Tabii ki kendinizi bu konuda değiştirmek istiyorsanız değiştirebilirsiniz, doğru insanlarla sohbet etmek iyidir.
 

O durumdan korkuyorum işte hocam. Arada ayarım kaçıyor bu korku yüzünden. Doğru yanlış herkesle konuşmaya çalışıyorum. Dengeleyemedim daha açıkçası.
 
Hocam kendi düşüncem bu şekilde, kaynak olarak belki kaynak vardır bilmiyorum.
Sagdan soldan duydugunuz mantiksiz sacma sapan klasik yalan bilgileri bu kadar kullanmamanizi oneririm.

Sana gelirsek kardesim, istemesen dahi konusmani oneririm. Benim buyukbabam cok kucuk yasta babasini kaybetmis ve ilkokullu yaslarindan calismaya baslamak zorunda kalmis. Komur maden isciligi, oradan da 18 yasina girince askerlige falan gecmis. Askerlik oncesinde yaptigi islerde herkes kendinden en az 15 20 yas buyuk. O yuzden o insanlarla da cok konusamamis. Yasitlariyla zaten konusamiyor cunku tum gun calisiyor adamcagiz. Bu yuzden buyukbabam insanlarla konusup iliskiler kurmak da hep zorlanan bir insandi ve buyukbabamin bu ozelligi babama gecmis. Ayni sekilde babamdan da abime bana ve kardesime de bu "okuzluk" yadigar kalmis. Kucukken cok konuskandim ama buyudukce ayni senin gibi git gide susmaya basladim. Sana soyleyebilecegim bir sey varsa o da sen konusmadikca konusmayi da unuttugundur. O nasil is ya falan deme. Gercekten oluyor. Insanlarla sosyallesmedikce baskalariyla iletisim kurma yetenegin git gide dusmeye basliyor sonra yeri gelince insanlara kendini yeterli ve guzel bir sekilde ifade edemiyorsun ve en sonunda insanlar seni hep yanlis anliyorlar. Su an etrafimda bulunan arkadasim diyebilecegim insanlarin cogu kucukken edindigim arkadaslarim sadece cunku onlar beni taniyorlar ve ne kadar kendimi ifade edemesem bile onlar benim aslinda ne demeye calistigimi anliyorlar, anlayis gosteriyorlar. Elimde olsa zamaninda susmaz, kendimi konusmaya ve sosyallesmeye zorlardim. O yuzden senin de mumkun oldugu kadar kendini bu islere zorlamani oneririm.
 
O durumdan korkuyorum işte hocam. Arada ayarım kaçıyor bu korku yüzünden. Doğru yanlış herkesle konuşmaya çalışıyorum. Dengeleyemedim daha açıkçası.

Konuşun hocam, insanlarla konuşmadıkça onlar hakkında iyi veya kötü bir yoruma sahip olmak sadece önyargıdır. Eğer konuştuğunuz insan size iyi hissettirmiyorsa, onunla konuşmayın. Dengeleyebilmeniz için zaten insanlarla konuşmanız lazım. Ama insanlarla konuşurken bu dediklerimi dikkate alırsanız sizin için daha iyi olabilir.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için çerezleri kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…