Sagdan soldan duydugunuz mantiksiz sacma sapan klasik yalan bilgileri bu kadar kullanmamanizi oneririm.
Sana gelirsek kardesim, istemesen dahi konusmani oneririm. Benim buyukbabam cok kucuk yasta babasini kaybetmis ve ilkokullu yaslarindan calismaya baslamak zorunda kalmis. Komur maden isciligi, oradan da 18 yasina girince askerlige falan gecmis. Askerlik oncesinde yaptigi islerde herkes kendinden en az 15 20 yas buyuk. O yuzden o insanlarla da cok konusamamis. Yasitlariyla zaten konusamiyor cunku tum gun calisiyor adamcagiz. Bu yuzden buyukbabam insanlarla konusup iliskiler kurmak da hep zorlanan bir insandi ve buyukbabamin bu ozelligi babama gecmis. Ayni sekilde babamdan da abime bana ve kardesime de bu "okuzluk" yadigar kalmis. Kucukken cok konuskandim ama buyudukce ayni senin gibi git gide susmaya basladim. Sana soyleyebilecegim bir sey varsa o da sen konusmadikca konusmayi da unuttugundur. O nasil is ya falan deme. Gercekten oluyor. Insanlarla sosyallesmedikce baskalariyla iletisim kurma yetenegin git gide dusmeye basliyor sonra yeri gelince insanlara kendini yeterli ve guzel bir sekilde ifade edemiyorsun ve en sonunda insanlar seni hep yanlis anliyorlar. Su an etrafimda bulunan arkadasim diyebilecegim insanlarin cogu kucukken edindigim arkadaslarim sadece cunku onlar beni taniyorlar ve ne kadar kendimi ifade edemesem bile onlar benim aslinda ne demeye calistigimi anliyorlar, anlayis gosteriyorlar. Elimde olsa zamaninda susmaz, kendimi konusmaya ve sosyallesmeye zorlardim. O yuzden senin de mumkun oldugu kadar kendini bu islere zorlamani oneririm.
