Sınıfta rezil oldum

Aynı şeyleri yaşıyoruz biliyor musun tıpkısının aynısı hem de. Millet anca takma kafana herkes unutur falan diyor da ben nasıl unutucam öyle anları. Her gece yastıgı yüzüme kapatıp aklıma gelince kendimi boğmadan nasıl yapacağım? Gerçi onlarda haklı...biz istemeden olmaz ki. Ne arkadaş çevrem var ne hoşlandığım kıza açılabiliyorum ne aniden tarzımı değiştirebiliyorum ne derste parmak kaldırabiliyorum ne yanımda ki çocuktan silgi isteyebiliyorum ne yere dusen kalemimi yerdem alabiliyorum ne kafamı sağa sola cevirebiliyorum ne disari cikip ekmek almaya gidebiliyorum. Bir şey daha sormak istiyorum bu bende cok olan bir şey. Her an evden disarisinda olecekmis korkusu var mi sizde? Ornegin ekmek almaya giderken arkanizda hep bir ayak sesi falan duyuyor musunuz? Sanki beni oldurmek icin takip ediyorlar gibi. Arkami da donemiyorum arkada eger gercekten biri varsa diye oylece dik dik bakmak istemiyorum. İcinden boyle "lutfen beni oldurme, lutfen beni oldurme"laflari zaman gectikce artik katlanamayip "lutfen oldur, lutfen oldur, uzatma lutfen"e donusuyor mu? Bu da anksiyete ile mi alakali?
Ben bu kadar fazla şey yaşamıyorum ama benim de hiç çevrem yok desem yeridir, bu zamana kadar hiç kız arkadaşım olmadı, arkadaşım diyebileceğim kimsem bile yok.
 
Bugün size sınıfta nasıl rezil olduğumu anlatacağım. Öncelikle biraz kendimi tanıtayım. Genel olarak içe dönük, sessiz, utangaç, öz güveni olmayan, sosyal fobili biriyim. Bunun için birkaç kez doktora gitmeme ve ilaç kullanmama rağmen maalesef hiçbir faydası olmadı. Neyse konumuza dönelim. Bugün sınıfta beraber tabu oynarken sıra bana geldi ve tahtaya çıktım. Kelime kartlarını elimde tutarken ellerim ve bacaklarım çok fazla titremeye başladı, herkes bunu gördü tabii. Hoca da sakin ol dedi. Titrememesi için kendimi tutmaya çalıştım ama olmadı maalesef. Sonra birkaç kişi elin niye titriyor dedi ben de bilmiyorum dedim. O an gerçekten yerin dibine girip oradan yok olmak istedim. Herkesin gözünde öz güvensiz, utangaç, korkak biri gibi gözüktüm. Üzerinden kaç saat geçti hâlâ unutamıyorum. Ömür boyu ben bu sosyal fobiyle nasıl yaşayacağım bilmiyorum. Hayatım bitmiş benim, sosyal fobi hayatımı bitirdi. Gerçekten kendimden nefret ediyorum.

Okulda şiir yarışması vb bir şeyler olursa katıl okulun önünde okursan sınıfın önünde halay bile çekersin ben denedim oldu bende senin gibiydim.
 
Yazık olmuş sınıf arkadaşlarının gözünde imajın gitmiştir hayat böyle reis bazılarımız zor anlar yaşar bazılarımız güllük destanlık yaşar gider olgunlaşmaya bak sen her zaman için.
 
Bugün size sınıfta nasıl rezil olduğumu anlatacağım. Öncelikle biraz kendimi tanıtayım. Genel olarak içe dönük, sessiz, utangaç, öz güveni olmayan, sosyal fobili biriyim. Bunun için birkaç kez doktora gitmeme ve ilaç kullanmama rağmen maalesef hiçbir faydası olmadı. Neyse konumuza dönelim. Bugün sınıfta beraber tabu oynarken sıra bana geldi ve tahtaya çıktım. Kelime kartlarını elimde tutarken ellerim ve bacaklarım çok fazla titremeye başladı, herkes bunu gördü tabii. Hoca da sakin ol dedi. Titrememesi için kendimi tutmaya çalıştım ama olmadı maalesef. Sonra birkaç kişi elin niye titriyor dedi ben de bilmiyorum dedim. O an gerçekten yerin dibine girip oradan yok olmak istedim. Herkesin gözünde öz güvensiz, utangaç, korkak biri gibi gözüktüm. Üzerinden kaç saat geçti hâlâ unutamıyorum. Ömür boyu ben bu sosyal fobiyle nasıl yaşayacağım bilmiyorum. Hayatım bitmiş benim, sosyal fobi hayatımı bitirdi. Gerçekten kendimden nefret ediyorum.
Bence çok utanılacak bir şey değil. Durumunuzu ailenize danışın ve yardım alın. Çok dert etmeyin ölümden başka her şeyin bir çaresi var.

Konu yeni değilmiş.
 

Technopat Haberler

Yeni konular

Yeni mesajlar

Geri
Yukarı