Yaşınız kaç? Belli bir süreden sonra (kişiden kişiye değişir) aile ile anlaşmada zorluklar olabilir. Böyle zamanlarda çıkmaza girildiyse, evi ayırmak en doğrusu olur. Çünkü uzak kalındığı zaman iki tarafta birbirinin değerini daha iyi anlar ve rahat kafa ile anlaşılamayan noktalar sağlıklı bir şekilde değerlendirilir.Ailem ile düşüncelerimiz çok zıt ve bu yüzden konuşmak bile problem. Tamir edemiyorum. Ayrılmak istesem durumum el vermiyor. Bu yüzden ne yapabileceğimi bilmiyorum.
18 yaşındayım. Çokça oluyor. Bazen uzakta mı okusam diye düşünüyorum. Oturup tartışmak çok zor. Benim dediğim doğrudur diyen bir ailem var.Yaşınız kaç? Belli bir süreden sonra (kişiden kişiye değişir) aile ile anlaşmada zorluklar olabilir. Böyle zamanlarda çıkmaza girildiyse, evi ayırmak en doğrusu olur. Çünkü uzak kalındığı zaman iki tarafta birbirinin değerini daha iyi anlar ve rahat kafa ile anlaşılamayan noktalar sağlıklı bir şekilde değerlendirilir.
Yaşınız ayrı eve çıkmaya müsait değil ise üniversiteyi uzakta okumayı tercih edebilir veya doğru zaman gelene kadar çok tartışmamaya çalışabilirsiniz. Odak noktanızı başka taraflara çekin. Veya karşılıklı oturup bu tür anlaşmazlıkların sizi yıprattığını düzgünce anlatmaya çalışın.
Ben içimde tutmayı abarttığım için ara ara sıkıntılar yaşıyorum ama mecburum. Her zaman onların dediği doğru.Alttan almaya çalışın. Sinirlerinize hakim olun. Kendimden biliyorum o an gözün hiç bir şeyi görmüyor. Tutamıyorsun kendini. Ben hala çözebilmiş değilim bunu ama sakin olmayı denemek biraz işe yarıyor. Sizin sorununuz ne derecede bilemiyorum ama ben bazen sorulan soruya bile sinirlenebiliyorum. Mesela sinirlendiğinizde belli etmeyip içinizde tutarsanız bir süre sonra alışıp sakin bir insan oluyorsunuz. Tabii bunu fazla abartmayın. Başka sorunlara yol açabilir.
Tam tersi uzun dönemde çok daha büyük bir patlamaya yol açabilir. İçe atmak iyi birşey değil. Sinir hastalıklarına kadar yolu var. Başlarda alışıldığı sanılıyor ama yavaş yavaş daha da tahammülsüz biri olmaya doğru gittiğinizi fark ediyorsunuz. En ufak şeylere sinirlenmeye başlıyor ve sosyal çevrenize de bunu yansıtmaya başlıyorsunuz.Alttan almaya çalışın. Sinirlerinize hakim olun. Kendimden biliyorum o an gözün hiç bir şeyi görmüyor. Tutamıyorsun kendini. Ben hala çözebilmiş değilim bunu ama sakin olmayı denemek biraz işe yarıyor. Sizin sorununuz ne derecede bilemiyorum ama ben bazen sorulan soruya bile sinirlenebiliyorum. Mesela sinirlendiğinizde belli etmeyip içinizde tutarsanız bir süre sonra alışıp sakin bir insan oluyorsunuz. Tabii bunu fazla abartmayın. Başka sorunlara yol açabilir.
Kendi bağımsızlığınızı elinize almadığınız sürece katlanmanız gerekecek. Uzak bir yerde okumayı tercih etmenizi tavsiye ederim. Bağımsızlık derken, kendi paranızı kazanmaya başladığınız zamandan söz ediyorum. Şimdilik ailenizin eline bakıyorsunuz. O yüzden üstünüzde baskı kurmaları normal. Dediğim gibi paranızı kazanmaya başladığınız da size bakış açıları da değişecektir.18 yaşındayım. Çokça oluyor. Bazen uzakta mı okusam diye düşünüyorum. Oturup tartışmak çok zor. Benim dediğim doğrudur diyen bir ailem var.
Hocam bunu belli bir seviyede yapmak lazım. Abartıldığı zaman sizinde dediğiniz gibi patlamaya yol açabiliyor. Bunu ayarlaması lazım.Tam tersi uzun dönemde çok daha büyük bir patlamaya yol açabilir. İçe atmak iyi birşey değil. Sinir hastalıklarına kadar yolu var. Başlarda alışıldığı sanılıyor ama yavaş yavaş daha da tahammülsüz biri olmaya doğru gittiğinizi fark ediyorsunuz. En ufak şeylere sinirlenmeye başlıyor ve sosyal çevrenize de bunu yansıtmaya başlıyorsunuz.
En iyisi durumlar ile baş edemeyeceğinizi anladığınız zaman psikolojik destek almak olur.
Uzakta okumak iyi bir yöntem olabilir. Özleyene kadar uzak kalın. Özledikten sonra fazla dert olmayacağını düşünüyorum. İçinizde tutmayı sakın abartmayın. Sadece bunu belli bir seviyede yapın. Önünüze gelen her şeye sinirlenmeyin demek istemiştim ben. Ailenizle tartışmayı deneyin. Sert bir şekilde değil. Tatlı bir dil kullanın. Anlattıklarınıza göre maalesef bu işe yarayacağa benzemiyor ama denemekte fayda var.18 yaşındayım. Çokça oluyor. Bazen uzakta mı okusam diye düşünüyorum. Oturup tartışmak çok zor. Benim dediğim doğrudur diyen bir ailem var.
Ben içimde tutmayı abarttığım için ara ara sıkıntılar yaşıyorum ama mecburum. Her zaman onların dediği doğru.
Bir tarafta malum parti destekçisi müslüman ailem diğer tarafta nihilist, eş cinsel ve bir görüşe körü körüne bağlanmayan ben.Ailenle arandaki problemi ve fikir ayrılığını anlatır mısın? Ben 3 yıldan uzun süredir nihilistim ve ailem ise oldukça dindar. Buna rağmen onlarla iyi geçinebiliyorum. İlk birkaç hafta baya ağır geçmişti, annem bu durumu kaldıramamıştı ve ben de sırf onun için müslüman taklidi yapmaya başladım. Hatta birkaç hafta boyunca namaz bile kıldım, sonradan "kuran müslümanı" gibi rol yaparak namaz kılmayı bıraktığımı açıkladım. Hâlâ her ramazanda oruç tutarım. Bencillik edip fikrimde diretseydim çok daha kötü olacaktı. Bazen bazı şeyleri feda etmek gerekir.
Zaten bu hayatta hep başkalarının kalbi kırılmasın diye çabaladık. Bu yüzden bizde kırılacak kalp bırakmadılar.Sinirlendiğiniz zaman ailenizden uzaklaşın. Oda değiştirin ya da dışarı hava almaya çıkın. Sinirinizi atacak başka bir şey bulun. Kalp kırmayın boş yere