Bana yaşatılan travmaların (bilerek yakılan evde yanmam için kilitli tutulmak), sebepsizce yapılan fiziksel işkencelerin (dağlanmış bıçakla kesilmek) ve psikolojik şiddetlerin (evlatlık olduğum için her türlü iğrenç iftiraya maruz kalmak) hepsinin bir sınav olduğu söylendiği gün güzel bir laf edip kendi yoluma baktım.
16 yaşında bunların hepsinden uzaklaşıp hayatımı kendi başıma yaşamaya başladığımda birçok şeyi tekrar tekrar araştırdım ve sonuç olarak hiçbir yaratıcı inancım olmadığından tamamen emin oldum. En ufak bir kuşkum bile yok... Bazı kişiler bana nasıl hesap vereceksin diyor, cevabım basit; benim verecek bir hesabım yok ama bana verilmesi gereken çok hesap var.