Gerçekten sizi tüm zayıflığınız ile kabul edecek kimse yok ve sevecek. Anneniz bile en temelinde içinde yaşadığımız dünyada. Ne düşünüyorsunuz bu konuda?
Peki bunun için bir şart sunuyorsa ? Zaten yapması gereken annelik görevi ile alakalı sizi kendisine şartlamaya çalışmışsa.Sanırım bu duygusal taciz ve istismarın en önemli örneklerinden.
Dünya böyle zaten. Zayıf insanı kim neden sevsin? Mesela sürekli dert anlatan birisinden uzaklaşırım, direkt kaçmaya çalışırım çünkü hayat kısa ve hayatımı dert dinleyerek geçiremem. Bence yakınmaktan ziyade kendinizi geliştirmeye çalışın derim.
"Kendinizi geliştirin." cümlesine o kadar gıcık oluyorum ki. Örneğin yazılım alanında nasıl ilerlerim diye insanlara soru soruyorum, adamlar bana kendini geliştir diyor. Kendimi geliştirmeyi bilsem sana soru sorar mıyım?
Yol göstereceklerine, tavsiye vereceklerine kendini geliştir deyip aradan kaçıyorlar.
Zayıf olmak bizim suçumuz mu? Kişilik özelliklerimiz bizi zayıflığa itiyorsa ne yapmalıyız? Çevremizdeki insanlar zayıf insanlara yardımcı oluyor mu, kendilerini keşfetmek için kolaylık sağlıyorlar mı?
Allah kimsenin başına vermesin bu durumu, gerçekten çok zor.
@733451, kendini geliştirme olayı alanından alanına göre değişkenlik gösterir. Benim burada demek istediğim, sürekli kitap okuyabilirsiniz. Sürekli öğrenici olun, vaktinizi elinizden geldiğince boş geçirmeyin. Nerede nasıl, ne konuşacağını bilen kişiler olduğunuz sürece biri olmazsa diğeri illaki olur. Tamamen karamsarlığa kapılmanın hiçbir mantığı yok. Bu arada kendinizi nasıl geliştireceğinizi bilmiyorsanız kendinizi sorgulayın derim önce. En basitinden boş vaktinizde kitap okuyun. Hem konuşmanızı hem kelime haznenizi geliştirir.