Sosyal ilişkilerden tamamen soyutlanmış bir hayat yaşamaya değer mi?

Sanırım bu imkansız. İnsan sosyal bir varlıktır. Asosyal bir insan bile eninde sonunda başkalarıyla iletişime geçer fakat asosyal bir insanda sosyal etkinlikler en aza indirgenmiştir. Ben asosyal bir insanım ve hayatımdan memnunum. Okula gittiğimde birkaç kişi ile iletişim kurarım fakat samimi bir iletişim olmaz. Sosyal ihtiyaç gidermek gibi. Bu, kişiye bağlıdır. Kimisi sosyaldir, kimisi asosyal. Ben hayatımdan memnunum. Kimse, kimsenin hayatına karışmasın. Çoğu insanda "Asosyal olmak çok kötü bir şey. Böyle insanlar asla başarılı olamaz." algısı vardır. Artık bu algı yıkılmalıdır. Ben bir asosyal senin hayatına nasıl karışmıyorsam sen de benim hayatıma karışmayacaksın. Asosyal olmanın birçok sebebi vardır. Çoğu asosyal insan, çevresinde kendi kafa denginde insanlar bulamadığı için mecburen asosyal olur. Açık söylemek gerekirse ben neden asosyal olduğumu bilmiyorum. Sanırım benim kafada insanlar çok az. Belki kafa dengim olan insanlarla bir araya gelsem asosyal olmazdım, emin değilim.

Yaşamaya değmez çünkü insan doğası gereği sosyal bir canlıdır. "Cast Away" filminde adam adada tek başınayken voleybol topunla arkadaş oluyordu. Yani insanlardan soyutlansan bile bir şekilde sosyallik içgüdülerini gidermen lazım.

Sekiz-On senedir neredeyse tamamen sosyal hayattan kendimi soyutladım,iyi bir şey değil kesinlikle tamam bazen kendi başına kalmak çok iyi geliyor ve bu şekilde devam edebilirim diye düşünüyorsun, lakin psikolojisi bozuluyor insanın sosyal bir varlıksın fıtratın neticesinde.

Asosyalim, dışarıda bir tane bile arkadaşım yok. Olmasını ister miydim? Bilmiyorum. Basketbol'u tek oynuyorum, Kaykay'ı tek sürüyorum. (Zaten tek sürülen bir şey ama grup yok yani.) bilmiyorum, kendimi böyle seviyor gibiyim. Oyunlardan dolayı internet ortamında birçok arkadaşım var ama gerçekte yok. Böyle olmak çok hoşuma gidiyor. Çünkü; arkadaş yapamıyor değil, yapmıyorum. Gidip birileriyle sohbet etmek veya bi' mekanda kahve falan içmek benim için bir şey ifade etmeyecek. Başlıkta yazan şeye tam olarak uymuyorum fakat gene de anlatayım istedim.

Gayet yaşanabilir. Çevremdeki insan sayısını azalttıkça daha mutlu bir hayat sürdüğümü fark ettim. Hatta kendimi tamamen soyutlayınca çok rahatım. Her insan için dediğim şey geçerli değil ama "tek tabanca" takılmayı seven bir insan için gayet uygun olacaktır.

Eğer yaşanmaya değer bir hayat diye bir kavram varsa, sosyal ilişkilerden tamamen soyutlanmış olan hayattır bence. Bir insan kendini gerçekten insanlıktan soyutlayabilmişse, o insan kendini kendi insanlığından da soyutlayabilmiştir.

Yaşasanız bile böyle bir hayatı yalnızlık ile doğan psikolojik hastalıklara ev sahipliği yapma ihtimaliniz çok yüksek.

Bir daha izlenir

Değmez.

Keşke...