* Alışveriş hacminin çoğunluğu kredi kartıyla yapılıyor. Yani alınan ürünün parası muhtemelen ertesi ay ödeniyor.
Firmalar bankalardan paralarını belli bir vadeyle alıyorlar. Emin olmamakla birlikte bu süre 45 gün. Erken almak istediklerinde kesinti muhtemel.
Bu gibi örneklerde, şu kadar satış yapsa, parayı şöyle işletse hesabı yapmak tam bir SAÇMALIK.
* Online alışverişlerde, alışveriş sonrası 14 gün içinde iade hakkı mevcut.
Firmalar, alıcıya, "ama alacağını söylemiştin neden iade ettin, hakkımı yedin" demiyor.
Alıcılarda, satış onaylanmadan, satıcıya "ama satacağını söylemiştin neden satmadın, hakkımı yedin" dememeli bana göre.
* Onaylama aşaması önemli. Firmalar fiyat listelerini bazı entegrasyonlarla sağlıyor olabilir. Asıl tedarikçinin stok ve fiyat konusunda hata yapması da muhtemel. Satıcıyı dolandırıcı, fırsatçı olarak değerlendirmek doğru olmaz. Ta ki satışı ilk değerlendirme sonrası onaylanana kadar. Eğer satış onaylanıp gönderileceği belirtildiyse ve sonrasında iptal edildiyse bile bu firmayı suçlu yapmaz.
Uzak durulması tavsiye edilen bir yer yapar.
* Merkür retrosu, gezegenlerin hizaya gelmesi vs gibi saçma sebeplerle insanın dahil olduğu konularda herşey olabilir. Bu şeyin 2. defa olması tesadüf olabilir. Ancak bu şey 2 defadan fazla oluyorsa arkasında bir örüntü, niyet aramak gerekir. ( bkz:
Vanilyalı Dondurma Sayesinde Hatasını Fark Eden “Porsche”nin Başarısı | Paratic )
* Mevzubahis olay bir hata. Tabi ki alıcı bunu bilemez. Alıcıyı açgözlü, fırsatçı olarak değerlendirmek doğru olmaz. Ta ki hata olduğu belirtilene kadar.
* En önemli şey empati. Karşı tarafta olduğunda, dürüstçe yapılacağı söylenen şey, beklenilebilir.
Yani bu durumda satıcı sen olsan gönderir miydin?
Cevap dürüstçe evetse, hata olduğu belirtilmesine rağmen mal talebinde ısrar edilebilir.
Cevap hayırsa, açgözlü, fırsatçı olarak değerlendirilmek vicdanlara kalmış birşeydir.
Her durumda tutarlı olan karakterlidir.
Başkasının bilgisi, rızası olmadan zararını istemek kötülüktür.
* Ülkede neyi tutsan elinde kalmaya başladı ama eylemlerinde bunu bahane eden korkaktır. Normal zamanlarda karakterindeki kötüyü ortaya koymaya korkuyordur. Hayat memat meselesi değilse kötülüğün izahı olmaz.
Özetle 3 kuruşluk mal için uğraşmaya değmez. Alırsın, gelirse ne ala.