Havacılıkta ısı istenmeyen bir şeydir. Frenlerde soğutma işini gören fanlar bulunur ve uçak indiğinde, diğer sefere hazırlanana kadar soğutulur.
Peki amaç nedir? diyeceksiniz.
O fren sistemi de birçok yapı ve farklı malzemeden oluşuyor. Oraya uygun dayanım gücünde malzemeler kullanılıyor. Sen orayı soğutmazsan, yüksek ısı karşısında oradaki malzemenin nasıl bir tepki vereceğini bilemezsin. Ben biliyorum, söyleyeyim. Malzemeyi çöp etmeye ve büyük çapta sorunlara kadar iş gider. Belki kısa vadede etkisini göstermese de, uzun vadede göz kırpan sorunlar, gözünü açar.
Genelde o taraflarda magnezyum malzemesi sık kullanılır. Magnezyumun dayanımı ona yetiyormuş ki uçak üreticisi kullanmış. Peki fanlar yerine daha iyi bir malzeme kullanıp bunu engelleyemez miydi?
Tabii ki engellerdi. Örnek verelim, titanyum kullanarak bunun önüne geçerdi. Magnezyumun maliyeti 5 diyelim. Kullanılan fanın 1. Titanyumun maliyeti de 10. Sen şimdi üretici olsan daha çok para harcayıp titanyum kullanır mıydın? Onun yerine magnezyum + fan ile bu işi 6 maliyet ile kapatırdın.
Sivil havacılık = para. Para şekil verir her şeye.
Askeri havacılık = işlevsellik, güçtür. Maliyet tabii ki düşünülür ama sivil havacılığa göre bu oran binde birdir.
En kolay anlatım için zorladım kendimi biraz
Uçakçı olursan 700 sayfalık bir malzeme ve donanım modülü tozlu raflarda seni bekliyor olacak. Bol bol okuturlar
