Üniversitede yalnız kalmak

Yani bir yerde iken illa arkadaşın olacak diye bir şey yok. Benim dost dediğim iki üç dostum var hepsi de ilkokuldan hatta aynı mahalleden arkadaşlarım. Yani illa arkadaşım olmalı algısından çık. Yalnızlık her zaman daha iyidir. Yalnız kalan insan güçlüdür, soğukkanlıdır iradesi sağlamdır. Kendine uğraşlar bul. Spora git müzik kursuna git enstrüman çal buralarda daha sıcak insanlar bulursun. Ama herşeyden önemlisi yalnızım arkadaşım yok diye bu konuyu düşünme çünkü bir başkasına ihtiyacın yok. Arkadaşa da gerek yok. Üniversite geçici. Oradaki insanlar geçici %99 unu 4 sene sonra görmeyeceksin bile. Sen kendine kalıcı katma değerler katmaya çalış. Etkinlikler de bunun için en iyisi.
 
Eğer yalnız olmakta tecrübeli değilsen psikolojini bozabilir, sosyalleşmek kolaydır. O arkadaşı olan kişiler de önünde 4 sene olduğu için hep aynı kişiyle takılmayacaklardır herhalde. Kaynaşamazsan yine üzülmeni gerektirecek bir durum yok çünkü seni satabilecek birisi yok iken hayat ne güzel!

Hocam işte kafama takılan da o. Çünkü benim üniversiteye hazırlanırken motivasyonum hep "üniversitede mükemmel ortamım olacak" şeklindeydi. Fakat şimdi diyorum keşke hala üniversiteye hazırlanıyor olsaydım. Belki yalnız birkaç kişi daha görsem gidip onlarla konuşmaya çalışacağım öyle çok utangaç bir insan da değilimdir ama yok bir tek ben yalnızım ucube gibi.
Kendimi fazla acındırmak da istemiyorum ama insan gururu kırılmış gibi hissediyor.
 
Dertlerimi buraya açmak istemiyorum yaklaşık olarak aynı şeyleri yaşıyoruz. Bir süre sonra asosyallikten ölecek konuma geliyorsunuz, kendinize yazık edersiniz yalnız kalmak iyi bir şey değildir. Kısa süre belki insanlardan uzaklaşmak kafanızı toplamak istersiniz bu güzel fakat uzun süreli yalnızlık psikoloji bozar.
Bende dertlerimi pek anlatmak istemiyorum ama başka bir sayfada uzun uzun yazdığım bir konu var gidip bakabilirsin neden yalnızlığa itildiğime.

 
Hocam işte kafama takılan da o. Çünkü benim üniversiteye hazırlanırken motivasyonum hep "üniversitede mükemmel ortamım olacak" şeklindeydi. Fakat şimdi diyorum keşke hala üniversiteye hazırlanıyor olsaydım. Belki yalnız birkaç kişi daha görsem gidip onlarla konuşmaya çalışacağım öyle çok utangaç bir insan da değilimdir ama yok bir tek ben yalnızım ucube gibi.
Kendimi fazla acındırmak da istemiyorum ama insan gururu kırılmış gibi hissediyor.
Ufak bir örnek vereyim daha yeni başıma geldi. Bizim katta kalan bir arkadaş gecenin ikisinde bizim odadaki sesleri duyup içeri girdi ve kaynaşmak istedi, kendisi tek kişilik odada kaldığı için sıkılmış. Tabii ki geri çevirmedik. Birileriyle kaynaşmak istediğin zaman seni dışlayacaklar edecekler olarak düşünme, hatta erkek ortamları daha samimi oluyor, daha çabuk kaynaşıyorsun.
 
Yani bir yerde iken illa arkadaşın olacak diye bir şey yok. Benim dost dediğim iki üç dostum var hepsi de ilkokuldan hatta aynı mahalleden arkadaşlarım. Yani illa arkadaşım olmalı algısından çık. Yalnızlık her zaman daha iyidir. Yalnız kalan insan güçlüdür, soğukkanlıdır iradesi sağlamdır. Kendine uğraşlar bul. Spora git müzik kursuna git enstrüman çal buralarda daha sıcak insanlar bulursun. Ama her şeyden önemlisi yalnızım arkadaşım yok diye bu konuyu düşünme çünkü bir başkasına ihtiyacın yok. Arkadaşa da gerek yok. Üniversite geçici. Oradaki insanlar geçici %99'unu 4 sene sonra görmeyeceksin bile. Sen kendine kalıcı katma değerler katmaya çalış. Etkinlikler de bunun için en iyisi.

Sağ olun hocam.
 

Technopat Haberler

Yeni konular

Geri
Yukarı