Sınavı kazanmak için çok uğraştıysan, bu kadar uğraştığın bir şeyin sonucunda bu tarz karamsarlıklar yaşaman, bunu kendi içinde haksızlık gibi algılamış olman muhtemel. Öncelikle şuna bir değinmek istiyorum. 4 sene boyunca uzak kalmak zorunda değilsin. Üniversite okumaya gidiyorsun sonuçta, askere değil. Ailenin yanına ister tatillerde (ki zaten eve çıkmazsan KYK yurtları kapandığı için mecburen gidiyorsun), isterse derslerini ayarlayıp kısa süreliğine dönem ortasında bile gidebilirsin. Muhtemelen üniversiteyi "aile evinden uzaklaşma zamanı, işte bu." diye yorumlayan gençlerden biraz daha farklı düşünerek büyüdün ki bunda ailenin katkısı büyük, bu yüzden ailenden uzaklaşma fikri sana pek iç açıcı gelmiyor çünkü onların yanındayken rahat yaşadın.
Yani direkt tek kelimeyle özetlenecek olursa, bu düşüncelerin tamamen NORMAL.
Tavsiye konusunda da, gittiğin yer sana kısa vadede alışılagelmişin dışında veya konfor alanının dışında hissettiriyorsa, ama bu seni "tam anlamıyla süründürmüyorsa" sadece akışına bırak. Bir zaman sonra alışırsın ve deneyim kazanırsın. Öldürmeyen şey güçlendirir.
Kendimden örnek vereyim, ben problemli bir ailede büyüdüm. Problemden kasıt şiddet değil, daha çok ailemin eğitim seviyesi ve psikolojisi bana göre hiçbir zaman "olumlu" yönde değildi ben çocukken de gençliğimde de. Bu sebepten ötürü aileme fazla bağlanamadım. Yarın bir gün eğer fırsatını yaratabilirsem, senelerce geri dönmeyeceğim bir serüveni başlatabilecek kadar hevesliyim.
Yani özetle, birçoğumuzun aksine şanslısın, hissettiklerin de normal. Yapman gerekenleri yapmışsın, bundan sonrasını akışına bırak ve rahatla. Senin durumun düşündüğün kadar siyah beyaz değil
