Üzerime geliyorlar

Geçen yıla kadar böyle şeyler olmuyordu. Geçen sene eylül ayında üniversiteye gittim ve bazı sebeplerden dolayı üniversiteyi bir kaç gün sonra bırakıp eve döndüm. İlk 2-3 ay rezalet geçse de geçeceğini bildiğim için ağzımı açmıyordum. Ben sakin ve çok absürt bir şey yapılmadığı sürece ağzımı açan bir insan değilim. Okuldan dönüpte ailem ve çevrem üzerine bir hayal kırıklığı uğrattığımı bildiğim için bana verilen angarya işleri, yapılan hakaretleri ve bir nevi kullanmalarını gözüme getirmiyordum. Bana verilen bir ceza gibi görüyordum. Ancak ne olduysa 2023 yılına girdiğimizde başladı. Bana verilen angarya işlerin sayısı, edilen ve söylenen hakaretlerin haddi hesabı durmadan artmaya devam etti. Kendimi bir bardak olarak görüyordum, sürahi oldum. İçime attıkça attım attıkça attım. Ancak ben bir damacana değilim. Her şeyin bir raddesi var. Ağzına kadar doldum taştım. Taşmaya yer arıyorum ancak çözemiyorum.

Ailemin -keza babamın- bana verdiği ve yaptığı işleri kusursuz yapmak mecburiyetindeyim. Başka bir şansım yok. Ağzımı açıp laf söylemeye de gücüm yok Ancak asıl olay diğer aile fertlerinde bitiyor. Benim -tabir-i caizse- sağlam kazığa bağlanmış eşek olduğumu gördükleri için her işi bana yıkmaya çalışıyorlar. En küçük, minik bir işte bile ''O yapar ya, o her şeyi anlar, o her şeyi eder'' kafasında düşünüyorlar. Ben hızır ya da Tanrının seçilmiş kulu değilim. Benim de bir sabrım, sınırım var. Aylardır - hele şu 2 ay - çektiğim, içime attığım o kadar fazla şey oldu ki, küçücük bir şeye bile parlıyorum artık. Bu yazılara yazarken bile ellerim, kollarım alev alıyor adeta. Psikolojim bozuldu. Sinirleniyorum ancak çıkaramıyorum. İçimde ki sürahi doldu, dökemiyorum. Döktürmüyorlar. Ne yapacağımı bilmiyorum. Tek ümidim; 1 hafta sonra acıklanacak olan üniversite sınavı akabinde 2 ay sonrasında gidecek olacağım üniversite. 2 ay dayanmasına dayanırım ancak günden güne durmak bilmiyorlar. Her gün aynı şeyleri yapsalar nasırlaşırım ancak her gün durmadan artırıyorlar. Robottan farksız görüyorlar. En kötüsü de insanın göz yaşlarını içine içine dökmesiymiş. İçimde ki sürahiyi dolduracağını bilmeden..