Günlerim zaten çoğunlukla böyle geçiyor. 24 saatimi onu düşünerek harcamıyorum tabii ki. Zamana bırakalı 6-7 sene oldu. Hala ismini duyduğumda ya da gördüğümde kalbim sıkışıyor.
Hocam bu aşk öz güvenimi de öldürdü. Gerek öz güven eksikliği gerek bazı çekingelerimden dolayı karşı cinse yaklaşımım ölü. Tanıdığım ve belirli bir samimiyetim olan 2-3 kız arkadaşım var. Onlar haricinde kimseye bir merhaba bile diyemeyecek durumdayım