Bekâr biri, evlenmemiş biri olarak tanımlanabilir. Evlenmemiş olmak, bir bekârın temel özelliğidir. Bu durumda, "bekârlar vardır" dersem bekârların bir başka özelliğini vermiş olmam.
Varoluş, evlenmemiş olma özelliğiyle aynı türden bir şey değildir: Bekâr kavramının içeriği bekâr olan herhangi birinin var olup olmamasından bağımsız olarak aynı kalsa da, herhangi birinin evlenmemiş olması için, onun ilkin var olması gerekir.
Eğer aynı düşünceye Ontolojik Argüman için de başvuracak olursak, argümanın yanlışlığının, Tanrı'nın varoluşunu tıpkı her şeyi bilen ya da her şeye kadir cinsinden bir özellikmiş gibi ele alınması olduğunu görürüz.
Oysa Tanrı var olmadan her şeyi bilen ya da her şeye kadir olmaz, dolayısıyla Tanrı'nın herhangi bir tanımını yapmak onun zaten var olduğunu varsaymak olacaktır. Varoluşu, herhangi bir şeyin şu ya da bu özelliklere sahip olabilmesinin önkoşulu olarak görmek, onu mükemmel bir varlığın başka temel özelliği olarak görme yanlışına düşmektir.
Peki ya tek boynuzlu at gibi kurgusal varlıklara ne demeli? Şüphesiz, tek boynuzlu atın, dört ayağa ve tek boynuza sahip olması gibi özelliklerinden, o gerçekten var olmasa da bahsedebiliriz. Dolayısıyla, "Tek boynuzlu atlar, tek boynuzludur" türünden bir cümlenin esasen ne anlama geldiğinin yanıtı, "Tek boynuzlu atlar var olsaydı eğer, onların tek boynuzlu olacağıdır." Başka bir deyişle, "Tek boynuzlu atlar, tek boynuzludur" ifadesi temelde koşullu bir ifadedir. Bundan ötürü tek boynuzlu atların var olmaması, varoluşun bir özellik olmadığı görüşü için bir sorun yaratmaz.