Bildiğim iki tür yalnızlık var, biri zorunda olduğun yalnızlık. Ben bunu hiç tatmadım, bilmiyorum. Bu zorunlu yalnızlıkta çekingensindir, özgüvensizsindir, anksiyeten vardır veya psikoloğa gitmene rağmen çözemiyorsundur, birden çok sebep olabilir iki tür yalnızlık için de. Diğer yalnızlık ise seçtiğin yalnızlıktır. Kendimden örnek vermek gerekir ise şu ana kadar tanıştığım hiçbir insana yakınlık hissetmedim, yanlarında yalnız hissettim hep. Uzaklaştım onlardan, konuşmadım. Kendim ile başbaşa kalınca da yalnız hissettiğim oluyor tabii ama yanlış insanlar ile olmaktan iyidir. Resim çizmeyi, PC oyunları oynamayı, balık tutmayı veya kendi başıma bir aktivite yapmayı tercih ederim. Bu ise seçilen yalnızlık.
Sonuç olarak zorunda olduğun yalnızlık sorunlarından kaynaklanıyor.
Seçtiğin yalnızlık ise zorunluluk değil. İstesen çok ortama girersin ama istemiyorsun. Kalabalık içinde yalnız hissediyorsun.
“Yapayalnızım ama bir kente yürüyen ordu gibiyim” (bulantı) jean-paul sartre.