İnsana bağlı. Benim düşüncem hayatta bir sorun veya sıkıntı yaşamayıp yalnız yaşayıp yalnız ölen insan olmaz, olamaz. Bir yerden sonra kayışlar kopar. Olgunlaşır, değişir aklı başına gelir ve bir şekilde o yalnızlıktan sahte ilişkiler de olsa kurtulur. Lakin hayatta kötü bir tecrübe edindiyse veya aklına geldiğinde dehşete kapıldığı bir anı yaşadıysa, insandır. Ölene kadar yalnız yaşar, sadece kendine bakar. Kimseye güvenmez, karşıdan biri adım atmadıkça (ki atmaz. Niye atsın?) kimseyle konuşmak istemez. Sosyal kelimesi, sadece bu kelimeyi kullanıldığında anlamlı bence başına veya sonuna bir şeyler eklenince insanı uyuz ediyor. "Sosyalleşmek" zorluk derecesi düşük olan bir kontrat sanırım
Sevmeyi falan değil, yalnızlığı öğren, çünkü zor zamanlarda, en çok ona ihtiyacın olacak... Charles bukowski
Yerine göre yaşadığım sözdür. Fakat sevmekte güzeldir. Ama her zaman acıtır insanın canını. Kız arkadaşını seversin terk eder. Anneni seversin bir gün vefat eder. Kitap seversin biter. Bilmiyorum bu hayat nasıl geçer...
Çok insanla konuşsan ne olacak az kişi olsun sağlam kişiler olsun. Ben kendimi düşünüyorum mahallemdeki insanlar bana selam veriyor ama ben onlara vermiyorum okulda da samimi olduğum 2-3 kişi var şu ana kadar hiçbir eksisini görmedim ama kişiden kişiye değişebilir kimisi sosyal ortam sever kimisi sessiz sakin ortam sever.