Yaşadığımızı mı zannediyoruz? Aslında yokuz!

Hatırlanmak istemiyorum belki de? Yani ben hatırlansam ne olacak, hatırlanmasam ne olacak? Senin dediğin şu gibi: Büyük olan her zaman daha güçlü ve önemlidir. Ben katılmıyorum, mesela koskoca ay bile bana göre bir insandan daha önemsiz. Çünkü insan çok farklı bir yapı, Evren de öyle. Bizim boyutumuz küçük olabilir ama önemimiz bence az değil. Çünkü Evrenin canlı bir özelliği yok, sadece büyük. He tabii ki kendimize fazla anlam yüklemek saçma ancak "bir hiç" gibi görmek de saçma bana kalırsa.
 
Sende büyük düşündüğünü zannedip saçma olasılıklar kurup bunu başka kişilere kesinleştirmeye çalışıyorsun.Geleceği asla göremezsin.Sadece ama sadece gelecek hakkında tahminler yürütebilirsin.
 
Ses getiren ve yankısı olan bir başarı veya başarısızlık elde etmediğin takdirde en fazla 3 nesil sonra senin neslinden olanlar seni tanımıyor bilmiyor bile bu canımı sıkıyor. Yaşadım ulan ben!
 
İlginç ama bir o kadar da korkutucu bir konu bu.
 
Jiw dedi:
Evrenin büyüklüğünü ve bir hiç olduğumuzu kavradık. Peki, sonrası için ne öneriyorsun? Ne yapalım?
Genişletmek için tıkla...
Ben bu konuya iyimser nihilizm tarzı ile yaklaşıyorum.
Bu içeriği görüntülemek için üçüncü taraf çerezlerini yerleştirmek için izninize ihtiyacımız olacak.
Daha detaylı bilgi için, çerezler sayfamıza bakınız.
 
Mesela yeni yaşanacak gezegen bulunsa ve insanlar o gezegene giderken o yeni gezegeni yok etsek ve 1000 yıl sonra 10000 yıl sonrada insanlık devam edene kadar yeni yaşanacak gezegen yok eden insan diye tanıtan biliriz.
 
Oğlum varlık ve yokluk kavramı böyle bir şey değil ki bu şey gibi çöpten fazla değerin bile yok demekten farksız kalıyor.
 
Konuyu cevapla
Menü
Giriş yap
Kaydol
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için çerezleri kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…