wontagadra
Kilopat
- Katılım
- 13 Nisan 2019
- Mesajlar
- 329
- Çözümler
- 2
[emoji3][emoji106]
[emoji3][emoji106]Küçükken naylon poşet yakardık. Gece oynardık özellikle de. Naylon yandıkça, bir kamikaze uçağı gibi havadan yere bomba atarmışçasına ateş damlatırdı. Güzel gelirdi bize küçükken bu saçmalık. Buraya kadar her şey tamam. Ama yorulup çimenliğe uzandığımda ellerimi de arkaya doğru atıp avuç içlerimle toprağa yaslandığımda duyduğum yanma hissi bu oyunun sonu oldu.Gece hastaneye gittik avuç içim su toplamıştı ve doktor benim bağırmama aldırmadan, eline makası alıp su toplamış yeri kesivermişti.
Nasıl ama hikaye. [emoji3]
Onların yüzünden oluyor zaten. Etliye sütlüyü karışmayan olgunlar yüzünden. Mesela ben geliyorum. Ciddi bir konuya da yazıyorum; çoçukça olan bir konuya da. Çok mantılı da yazabilirim, saçma sapan da. Sonuçta hayatın içinde her şey var. Kimse mükemmel olmak zorunda değil.Karşı tarafın fikrine veya düşüncesine saygı sıfır, öğrenmeyecekler çünkü öğrenenler bu tür konulara bulaşmıyor.
Fikrime saygı duyulmayan bir ortamda bulunmam için bir sebep yok. Konuyu bozmayalım, iyi geceler.Onların yüzünden oluyor zaten. Etliye sütlüyü karışmayan olgunlar yüzünden. Mesela ben geliyorum. Ciddi bir konuya da yazıyorum; çoçukça olan bir konuya da. Çok mantılı da yazabilirim, saçma sapan da. Sonuçta hayatın içinde her şey var. Kimse mükemmel olmak zorunda değil.
Abi zaten anladığım kadarı ile kendini yanlız hisseden birisin ve iş, ev, PC üçlüsünden bıkmışsın ve kendini boşlukta hissediyorsun. Ben olsam mutlu olabilmek için fırsatı kullanırdım. Akıl vermek gibi oldu ama amacım tabii ki o değil. 3 günlük dünyada yalnız ve mutsuz ölüp gitmeyelim. Umarım senin için işler yolunda gider.3 ay önce babama iyi gelmeyen tansiyon ilacını değiştirmek için birlikte hastaneye gittik. Aslında annem gidecekti fakat müsait zamanıma denk gelince benim gelmemi istedi. O doktorun yanına girdi, ben de uzun hastane koridorunda oturup gelen geçene boş boş bakarken, kıyafetinden anlayacağım kadar doktor yardımcısı veya doktor, yanımdaki odaya giren kişinin refakatçisi olup olmadığımı sordu. Evet, oğluyum dedim. Elimde tuttuğum 3-5 tane ilaç, hastalık durumu raporunu vs. alıp (özel hastane farkı) baktı, bu arada da 5-6 dk sohbet etme fırsatı buldu benimle. Pek anlam veremedim, sonra işimizi halledip gittik.
Aradan 4-5 gün geçti. Aklıma takılmaya başladı nedense. Instagram'dan hastane adına açılmış bir hesabı stalklarken konustugum kisi gozume carptı. Daha sonra Instagram'dan konusmaya basladik.
Güzel başlayıp boka saran ilişkilerimden sonra haftada 3 kez sporunu eksik etmeyen, basketbolunu, futbolunu oynayıp, mezun oldugu universitede okuyan kisiler icin kariyer planlama programlarını aksatmadan giden ben son 8-9 aydır is - ev - PC arasında kendimi tatmin etmeye calistim. Teshisi koyulmamis bir bosluga girmisken, piyasada olmayan bir ilac gibi geldi kısa ama icten, sıcak sohbetlerimiz.
Neden bilmiyordum ama uzun süredir ilk defa birinden mesaj geldiğinde tek önceliğim onu okumak oluyordu, içimde bir şeyler kıpırdıyordu. İş anında telefonunu sessize alıp dolabın bir kenarına fırlatan ben artık telefonu sag ön cebimden ayırmıyordum.
Nöbette oldugu halde hastalarından cok bana vakit ayırmaya calısan, benimle ilgilenip, benim gülmemi saglayan bir kisiyi uzmemek icin 1 basarken 8 kere düsünüyorum.
İşte böyle. 3 aydır basıma en gelen en guzel seylerden biri. Ama korkularım var, iyi baslayan ama boka saran iliskiler yuzunden, yeni bir seylere adım atmaktan korkar oldum. Kendimi cekiyorum, cekince de karsı tarafa yanlıs bir izlenim bırakıyorum. İki arada bir derede, aklı bir karıs havada geziyorum bu aralar anlayacagınız.
Bu da bir ic döküş olsun. Cheers
Umarım aranızdaki bağ daha da kuvvetlenir.Bu arada atılan yorumu düzenlemeyi nasıl yapıyorsunuz ?3 ay önce babama iyi gelmeyen tansiyon ilacını değiştirmek için birlikte hastaneye gittik. Aslında annem gidecekti fakat müsait zamanıma denk gelince benim gelmemi istedi. O doktorun yanına girdi, ben de uzun hastane koridorunda oturup gelen geçene boş boş bakarken, kıyafetinden anlayacağım kadar doktor yardımcısı veya doktor, yanımdaki odaya giren kişinin refakatçisi olup olmadığımı sordu. Evet, oğluyum dedim. Elimde tuttuğum 3-5 tane ilaç, hastalık durumu raporunu vs. alıp (özel hastane farkı) baktı, bu arada da 5-6 dk sohbet etme fırsatı buldu benimle. Pek anlam veremedim, sonra işimizi halledip gittik.
Aradan 4-5 gün geçti. Aklıma takılmaya başladı nedense. Instagram'dan hastane adına açılmış bir hesabı stalklarken konustugum kisi gozume carptı. Daha sonra Instagram'dan konusmaya basladik.
Güzel başlayıp boka saran ilişkilerimden sonra haftada 3 kez sporunu eksik etmeyen, basketbolunu, futbolunu oynayıp, mezun oldugu universitede okuyan kisiler icin kariyer planlama programlarını aksatmadan giden ben son 8-9 aydır is - ev - PC arasında kendimi tatmin etmeye calistim. Teshisi koyulmamis bir bosluga girmisken, piyasada olmayan bir ilac gibi geldi kısa ama icten, sıcak sohbetlerimiz.
Neden bilmiyordum ama uzun süredir ilk defa birinden mesaj geldiğinde tek önceliğim onu okumak oluyordu, içimde bir şeyler kıpırdıyordu. İş anında telefonunu sessize alıp dolabın bir kenarına fırlatan ben artık telefonu sag ön cebimden ayırmıyordum.
Nöbette oldugu halde hastalarından cok bana vakit ayırmaya calısan, benimle ilgilenip, benim gülmemi saglayan bir kisiyi uzmemek icin 1 basarken 8 kere düsünüyorum.
İşte böyle. 3 aydır basıma en gelen en guzel seylerden biri. Ama korkularım var, iyi baslayan ama boka saran iliskiler yuzunden, yeni bir seylere adım atmaktan korkar oldum. Kendimi cekiyorum, cekince de karsı tarafa yanlıs bir izlenim bırakıyorum. İki arada bir derede, aklı bir karıs havada geziyorum bu aralar anlayacagınız.
Bu da bir ic döküş olsun. Cheers [emoji482]
Mobil uygulamada da geçerli mi peki ?@wontagadra Eyvallah. Altta düzenle seçeneğinden. 1 saat için düzenleme şansın var. Sonra kayboluyor.