Zeu5
Decapat
Uzun, derin bir uykudan gözleriniz fal taşı gibi açılıyor. Korkmuş hissediyorsun. Neredesin? Yeşil çimenler ve papatyalarla kaplı kocaman bir tarla.
'Çok güzel' diye düşünürsünüz. Ve siz farkına bile varmadan, gözyaşlarınız kontrolsüz bir şekilde gözünüzden akmaya başlar. Önceki yaşamınızdaki anılar, düşünceler ve duygular kafanıza akın ederken, ıstırap içinde yere düşersiniz, başınızı sıkarsınız.
Neler oluyor? Sen merak et. Sonra aniden, tüm acı ve incinme ortadan kalkar. Gözyaşları artık gözlerinden akmıyor. Bir ses var. Artık korkmuyorsunuz ve var oluş sebebiniz hayal gücünüzde devreye giriyor.
Karşınıza bir adam çıkıyor. Neredeyse parlıyormuş gibi görünen beyaz bir bornoz giyiyor. Bu kişi kim? Dehşete bakıyorsun. "Ben senim, sen de bensin," diyor hafif bir sesle, sanki ne düşündüğünüzü biliyormuş gibi. Kendinden emin olmadan ayağa kalkarsın. Sana güven verici bir şekilde gülümsedi, sonra ufka doğru baktı. Önünüzde tarlalar açılmaya başladığında huşu içinde bakakaldınız. Gözlerin kocaman ve ağzın açık, adamın durduğu yere bakarsın.
Yavaş yavaş gözden kayboluyordu. Sen ağlamaya başladın, sonra o gülümsedi. Ama hayır, düşündüğün o gülümsemenin arkasında daha fazlası vardı. Gülümsemesi acı, aşk, gözyaşı ve ıstırap doluydu. Elini onun omzuna koydun ve adama sarıldın. Birdenbire onun sen olduğunu ve senin de o olduğunu söylediğinde ne demek istediğini anladın. Kendi gözlerinin içine bakıyordun.
Geri çekilip teşekkür etti. Ama sen bir şey yapamadan, hızla solmaya başladı. Korkuyla uzandın ve ellerini tutmaya çalıştın. Gitmeden önce iki kelime mırıldandı: "İyi şanslar." Gözlerini kapattın ve açtığında adam gitmişti. Yumruğunu sıktın.
"Artık çok geç," diye düşündünüz, "bu noktadan sonra geri dönüş yok."
Yaşam yaratmak için varsın. SADECE insanlığı ilerletmek için varsınız. Ufka baktın ve gülümsedin. Her şeyin başladığı yer burasıdır. Hayat, ölüm, hüzün ve keder, mutluluk ve neşe. Bu sizce çok büyük bir gelişmenin başlangıcı. Adım adım, tarlada yavaşça yürürsün, sonra koşmaya başlarsın. Bu yeni bir başlangıcın başlangıcıdır.
'Çok güzel' diye düşünürsünüz. Ve siz farkına bile varmadan, gözyaşlarınız kontrolsüz bir şekilde gözünüzden akmaya başlar. Önceki yaşamınızdaki anılar, düşünceler ve duygular kafanıza akın ederken, ıstırap içinde yere düşersiniz, başınızı sıkarsınız.
Neler oluyor? Sen merak et. Sonra aniden, tüm acı ve incinme ortadan kalkar. Gözyaşları artık gözlerinden akmıyor. Bir ses var. Artık korkmuyorsunuz ve var oluş sebebiniz hayal gücünüzde devreye giriyor.
Karşınıza bir adam çıkıyor. Neredeyse parlıyormuş gibi görünen beyaz bir bornoz giyiyor. Bu kişi kim? Dehşete bakıyorsun. "Ben senim, sen de bensin," diyor hafif bir sesle, sanki ne düşündüğünüzü biliyormuş gibi. Kendinden emin olmadan ayağa kalkarsın. Sana güven verici bir şekilde gülümsedi, sonra ufka doğru baktı. Önünüzde tarlalar açılmaya başladığında huşu içinde bakakaldınız. Gözlerin kocaman ve ağzın açık, adamın durduğu yere bakarsın.
Yavaş yavaş gözden kayboluyordu. Sen ağlamaya başladın, sonra o gülümsedi. Ama hayır, düşündüğün o gülümsemenin arkasında daha fazlası vardı. Gülümsemesi acı, aşk, gözyaşı ve ıstırap doluydu. Elini onun omzuna koydun ve adama sarıldın. Birdenbire onun sen olduğunu ve senin de o olduğunu söylediğinde ne demek istediğini anladın. Kendi gözlerinin içine bakıyordun.
Geri çekilip teşekkür etti. Ama sen bir şey yapamadan, hızla solmaya başladı. Korkuyla uzandın ve ellerini tutmaya çalıştın. Gitmeden önce iki kelime mırıldandı: "İyi şanslar." Gözlerini kapattın ve açtığında adam gitmişti. Yumruğunu sıktın.
"Artık çok geç," diye düşündünüz, "bu noktadan sonra geri dönüş yok."
Yaşam yaratmak için varsın. SADECE insanlığı ilerletmek için varsınız. Ufka baktın ve gülümsedin. Her şeyin başladığı yer burasıdır. Hayat, ölüm, hüzün ve keder, mutluluk ve neşe. Bu sizce çok büyük bir gelişmenin başlangıcı. Adım adım, tarlada yavaşça yürürsün, sonra koşmaya başlarsın. Bu yeni bir başlangıcın başlangıcıdır.
