Öncelikle konuyu kendimi övme ve aynı anda yaşıtlarımı küçümseme amacıyla açmıyorum. Yeni nesil harbiden de mal. Türkçe dersinde öğrendiklerimiz derste kalıyor, günlük hayatta kullanılmıyor. Geçen bir derste X kelimesini öğrendik, bir akıllı da "hocam o X kelimesinin eş yani aynı yani anlamı yani aynı olanı y değil mi?" tarzında bir şey söyledi. Bir de arkadaş bütün derslerden özel ders alıyor. Adama "ikindin buluşalım" diyorum, "ikindin?" diyor. Bir de sigara ve dövmeyle okula gelmeyi havalılık sanan tipler var.
Hocaların yanında "keko" oturuşu yapabilmeyi üstünlük olarak görenler... Bir kere yeni nesli bırak, ülkede kimseyle tartışmak mümkün değil. Düşünceleri ortaya koyup doğru yolu bulmayı bırak, karşındakini kafiyeli laflarla susturunca kral olursun. Geçen yıl fen dersinde sözde münazara yapıyoruz. Bunlar birbirlerine bağıra çağıra iletişim kuruyor. Adamakıllı konuştum, kimse ciddiye almadı. Sınıfın 3/1 kısmı tiktoker zaten. Hocaya "hocaa" diye hitap etmek bunlara göre havalılıktır.
Bu uzaktan eğitim sayesinde "sıra ayısından" da kurtuldum. Adam arkadaşlarıyla konuşuyor, rahatsız oluyorum fakat çok laf etmiyorum. Tüm sınıfa rezil olmasın diye çok bağırmadan adam gibi uyarıyorum ve cevap yav heeeeee yav he hee. O benim konuşmamdan rahatsız olunca ki derste çok sessiz bir tip değilim, özellikle bütün sınıfın duyacağı şekilde iğrenç bir ses tonuyla bağırıyor. Ben bunu istesem de yapamıyorum, işte utanıp utanmama meselesi.
Not: Bu bir genellemedir, arkadaşlık ettiğim düzgün kişiler de var.
Siz yeni nesil hakkında ne düşünüyorsunuz? Bence sıkıntıları var ve bu sıkıntı yıllarla beraber artıyor. Örnek verecek olursam, 2012-2013 yıllarında kreşe gitmiştim. Aynı kreşin 2017 yazında yaz okuluna gittim ve yaşlar genelde benden küçüktü. Benim zamanımda genelde çocuklar arasında basit olaylar olurken yaz okuluna gittiğimde artık bu olaylar "toprak bana el hareketi çektiii" gibi şeylere dönüştü. Tabii bunların sorumlusu eğitim sistemi ve ebeveynlerdir.