YILSUK11
Kilopat
- Katılım
- 26 Temmuz 2016
- Mesajlar
- 862
- Makaleler
- 1
- Çözümler
- 3
Hayatım boyunca yılışık insanlardan sorunsuz bir şekilde kurtulmakta başarılı olamadım. Lisedeyken arka sıramda bir çocuk oturuyordu. Çocukla samimi olmadığım halde çocuk enseme vuruyordu ya da ders aralarında okul bahçesinde volta atarken sürekli yanıma sırnaşıyor ve elini omzuma atıyordu. Kendimi bildim bileli yılışık insanlardan nefret ederim. İlk gün kibarca uyardım dedim ki yaptığın şeyler hoşuma gitmiyor lütfen yapma. Tabi ki de beyefendi görmezden geldi yapmaya devam etti. İkinci gün bende aynısını çocuğa yapmaya başladım. Pat diye enseye yapıştırıyorum falan içten içe keyif almıyorum ama karşımdaki çocuğu empati yapmaya zorluyorum. Ertesi gün gene aynı şeyler yaşanıyor falan. Düşünsenize bir şeye odaklanıyorsunuz, birisiyle konuşuyorsunuz arkadan birisi hiç beklemediğiniz bir anda şak diye ensenize yapıştırıyor kısa süreli şoka giriyorsunuz, şu an bile sinirlendim, her neyse bu çocuk yine enseme patlattı. Çok sinirim bozuldu bu sefer oracıkta kavga edecektim, vazgeçtim. Lavaboya gittim, aynanın karşısına geçip düşünmeye başladım. Daha sonra ders arasında çocuk başka bir arkadaşla konuşuyordu arkasından yavaşça yaklaştım ve babamın düşmanına vurur gibi ensesinin köküne şamarı çaktım. Çocuk 3-4 saniye tribe girdi. Zoruna gitti, sesi titreyerek "ben sana vururken ciddi değildim" dedi. Sonra da kavga çıktı zaten. Hayatımda hep böyle oldu. hiçbir yılışık insanı durduramadım hep sonucu kavgaya çıktı. Pişman mıyım diye sorarsanız değilim bu tür şeylerde kavgadan kaçınmayın kavgadan kaçındığınız dakika böyle zorba yılışık insanlar daha da üstünüze gelir hatta tüm lise hayatınızı mahvederler. Şu yaşımdan sonra böyle tiplerle karşılaşmam düşük ihtimal ama ben hem yaşı küçük arkadaşlara yardımcı olması için hem de sizin alternatiflerinizi merak ettiğim için bu yazıyı yazma gereği duydum. Siz böyle durumlarda ne yapıyorsunuz?
Son düzenleyen: Moderatör: