Yusuf Aydıner

Lütfen duygularımı dışa yansıtmama engel olan şartlar altında cayır cayır yanarken beni biri kurtarsın.

16 eylül 2023 23:26

Acı kadar dezavantajı olan savunma mekanizması yoktur.

Evde popeyes tavuk yapacağım, bakalım aynı veya benzer lezzeti yakalayabilecek miyim. Ama zannetmiyorum, çünkü ben tavuklarıma monosodyum glutamat katmayacağım çıtır tavuklarımdan en az beklentim kabul edilebilir seviyede olmaları.

çok mutsuz değilim ama duygularım körelmiş doğru düzgün hiç bir duyguyu hissedemiyorum içimde ağır bir kasvet sıkıcılık var.

Bu duygunun benzeri yalnız hissetmek olmalı.

Şu hayatta uyumak kadar başka bir şeyi sevemedim, sorun ne olursa olsun uyuyunca ortadan bir süre kalkıyor kafa dinlemiş oluyorsun.

2023 yılından gelecekteki tüm dostlarıma merhaba.. Biliyorum yazdıklarım hep dikkatinizi çekti, Ve şuan benim toprak altında olduğumu unutmayın. Ne olursa olsun halinize şükredin benim düştüğüm duruma sizde düşmek istemediniz bunu biliyorum. Zihnin sınırlarını zorlayacak, en mantık dışı olaylara artık alışığım. Artık istesemde umursayamıyorum şahit oluyorum fakat artık ciddiye almıyorum.
Tam olarak Neyden bahsettiğimi bilmenizi istemiyorum çünkü bana bir daha deli demenizi istemiyorum.

Henüz daha yeni akşam oldu ve hafif rüzgarlı bir havada odamdayım her zamanki gibi...

Yıl 2023 4 eylül pazartesi saat 20:05

Sadece sonbahar ve kışa karşı duygularım kaldı, diğer hepsi bitik.

Kendimi bildim bileli en çok sıkıldığım dönem ağustos sonu ve eylül 3. Hafta arası dönemidir.
Bu tarihlerde sonbahar ve kış özlememim tavan eder. Haziran ve temmuz dönemi boyunca motivasyonum güzel oluyor... Her şey zaten bende sonlara doğru sıkmaya başlıyor. Başlarda motivasyonumu koruyorum iş bitimine yakın sıkılmaya başlıyorum, benim kendimi bu konuda geliştirmem lazım fakat bir an önce bu sonlara doğru sabırsız olmamın kaynağını bulmam lazım..

Sadece bir gün daha hayatta Kaldım diye o günün gecesi mutlu oluyorsam, Benim geldiğim nokta nedir?

Anı yaşamak bana fayda, her şeyi oluruna bırakmam lazım. Yalnız olmaktan şikayetçi değilim fakat bazen elimdeki şansları kaybettiğim aklıma gelince içimi bir özlem kaplıyor... Zaman geçecek ve alışacağım alıştıkça daha da mutlu ve motivasyonlu olacağım şimdi karşı karşıya kaldığım imtihanı büyük başarı ile atlatmam gerekiyor. Eminim ben öldükten sonra birçok kişi bu yazdıklarımı okuyacak. Sizlere tavsiyem benim gibi bir imtihan manyağından örnek alın. Yıl 2023 ya sen kaç yılında okuyacaksın bunları 2070-2090 / belki daha uzun zaman sonra... Benim için üzülmene gerek yok. Ben artık sadece iki mevsimi sevebiliyorum, sonbahar ve kış... Hiç aldatmıyorlar ve şüphe uyandırmıyorlar... Ben insanlardan uzağım. Ormanın derinliklerinde bir ev tutup yaşamak en büyük hayalim.

Ah anam babam bana bunları neden yaptınız. Üzgünüm artık sizi sevemiyorum, hatta nefret ediyorum.

26 Ağustos 20:34 kurşun kalemim ile yine bir tarihe iz bırakan şeyler yazdım.