Uzun menzilli bombardıman uçağı İlyushin IL-52,
Bir çok bombardıman uçağının ismini ve hikayesini duymuşsunuzdur ancak IL-52 konusunda bunu söylemek doğru olmayacaktır tabir-i caizse o tarihin tozlu sayfalarına gömülmüştür.
Uzun menzilli bir bombardıman uçaklarının tarihi, 40'lı yılların sonlarında başladı. 2.Dünya Savaşı'nın sonunda , Amerikan Hava Kuvvetleri tarafından tarihte ilk kez Japonya ile yapılan savaşta kullanılan nükleer silahların ortaya çıkmasıyla bu konuda büyük bir yer tutmaktadır.
Şüphesiz uzun menzilli bombardıman uçaklarının etkisi çok büyüktü ve savaştan hemen sonra, orta ve ağır stratejik bombardıman uçakları oluşturmak için Amerika Birleşik Devletleri ve Büyük Britanya'da büyük ölçekli araştırma ve geliştirme çalışmaları başlatıldı.
ABD'de "Convair" ve "Boeing" firmaları kıtalararası uçuş menziline sahip YB-60 ve B-52 uçaklarını tasarladı.
YB-60 (Altta)
-
B-52 (Altta)
Daha önce, orta menzilli stratejik bombardıman uçakları Konver XB-46, Boeing XB-47 ve Martin XB-48 uçakları tasarlandı. Aralarında B-47'nin en iyisi olduğu ortaya çıktı ve Mart 1950'de seri üretime başladı.
Orta menzilli stratejik bombardıman uçakları Avro Vulcan, Vickers Valiant ve Handley Page Victor ise İngiltere'de test edildi.
Batı da yaşanan bu gelişmeleri gören Sovyetler de çalışmalara başladı,
Başlangıçta, Amerikan B-29 Superfortress'in bir "kopyası" olan Tu-4 uçağın geliştirildi. Ancak bu yalnızca geçici bir önlemdi.
B-29 (Altta)
-
TU-4 (Altta)
Çok hızlı bir şekilde seri üretime girmesine rağmen Tu-4 Sovyetlere istediğini veremedi, yani Tu-4 Sovyetlerin bombardıman uçağı macerasında yalnızca bir ''ara uçak'' olarak kalmıştı. Esasında IL-52 bir yedek proje idi ve halka açıklanmamıştı, bu uçak hakkında ne bir söylenti ne de bir bilgi vardı.
Sorunlardan birisi de, güçlü bir turbojet motorunun oluşturulmasıydı.
Ek olarak, o zamanlar Sovyet havacılığı arasında kıtalararası uçuş menziline sahip turbojet motorlu bir uçak yaratma olasılığı konusunda bir fikir birliği de yoktu.
IL-52 için geliştirilen motor (Altta)
Bir keresinde, Havacılık Endüstrisi Bakanı MV Khrunichev ile bir görüşme sırasında, JV Stalin, Tu-16 uçağına dayalı bir kıtalararası bombardıman uçağı yaratmanın mümkün olup olmadığını sordu, iki motor daha ekleyip boyutunu ve ağırlığını artırabilir miydi? Olumsuz bir yanıt aldıktan sonra A.N. Tupolev ile şahsen görüşmeye karar verdi.
Tupolev, mevcut motorlarla uzun menzil elde etmenin mümkün olmayacağını söyledi. Sonra Stalin, başka bir tasarımcının böyle bir tasarımı yapabileceğini söyledi. Bunun için tüm şartlar onun için yaratılacaktı. Bu tasarımcı Myasishchev'di ve hemen çalışmalara başlandı.
Sonuç, benzersiz bir uçan kanatlı bir bombardıman uçağı idi elbette bu uçaktan önce de benzeri projeler olmuştu 1946'lar da IV Chetverikov projesi gibi, ancak IL-52, şaşırtıcı derecede zarif ve modern görünüyordu.
Daha sonra tasarlanan ve test edilen IL-54 bile, 50'lerin ortalarından sonlarına kadar bir jet bombardıman uçağının tasarımının tipik bir örneğiydi, IL-52 ise 80'lerin ve 90'ların modern makinelerinin tüm özelliklerini taşıyordu. Ancak TU-95 uçağının tasarlanması ile gün geçtikçe IL-52 gözden düşmeye başladı ve TU-95'in bir alternatifi olarak kaldı, ardında geleceği ile ilgili bilgi bırakmadan tarihin tozlu sayfaları arasında yerini aldı.
-
Bir çok bombardıman uçağının ismini ve hikayesini duymuşsunuzdur ancak IL-52 konusunda bunu söylemek doğru olmayacaktır tabir-i caizse o tarihin tozlu sayfalarına gömülmüştür.
Uzun menzilli bir bombardıman uçaklarının tarihi, 40'lı yılların sonlarında başladı. 2.Dünya Savaşı'nın sonunda , Amerikan Hava Kuvvetleri tarafından tarihte ilk kez Japonya ile yapılan savaşta kullanılan nükleer silahların ortaya çıkmasıyla bu konuda büyük bir yer tutmaktadır.
Şüphesiz uzun menzilli bombardıman uçaklarının etkisi çok büyüktü ve savaştan hemen sonra, orta ve ağır stratejik bombardıman uçakları oluşturmak için Amerika Birleşik Devletleri ve Büyük Britanya'da büyük ölçekli araştırma ve geliştirme çalışmaları başlatıldı.
ABD'de "Convair" ve "Boeing" firmaları kıtalararası uçuş menziline sahip YB-60 ve B-52 uçaklarını tasarladı.
YB-60 (Altta)
-
B-52 (Altta)
Daha önce, orta menzilli stratejik bombardıman uçakları Konver XB-46, Boeing XB-47 ve Martin XB-48 uçakları tasarlandı. Aralarında B-47'nin en iyisi olduğu ortaya çıktı ve Mart 1950'de seri üretime başladı.
Orta menzilli stratejik bombardıman uçakları Avro Vulcan, Vickers Valiant ve Handley Page Victor ise İngiltere'de test edildi.
Batı da yaşanan bu gelişmeleri gören Sovyetler de çalışmalara başladı,
Başlangıçta, Amerikan B-29 Superfortress'in bir "kopyası" olan Tu-4 uçağın geliştirildi. Ancak bu yalnızca geçici bir önlemdi.
B-29 (Altta)
-
TU-4 (Altta)
Çok hızlı bir şekilde seri üretime girmesine rağmen Tu-4 Sovyetlere istediğini veremedi, yani Tu-4 Sovyetlerin bombardıman uçağı macerasında yalnızca bir ''ara uçak'' olarak kalmıştı. Esasında IL-52 bir yedek proje idi ve halka açıklanmamıştı, bu uçak hakkında ne bir söylenti ne de bir bilgi vardı.
Sorunlardan birisi de, güçlü bir turbojet motorunun oluşturulmasıydı.
Ek olarak, o zamanlar Sovyet havacılığı arasında kıtalararası uçuş menziline sahip turbojet motorlu bir uçak yaratma olasılığı konusunda bir fikir birliği de yoktu.
IL-52 için geliştirilen motor (Altta)
Bir keresinde, Havacılık Endüstrisi Bakanı MV Khrunichev ile bir görüşme sırasında, JV Stalin, Tu-16 uçağına dayalı bir kıtalararası bombardıman uçağı yaratmanın mümkün olup olmadığını sordu, iki motor daha ekleyip boyutunu ve ağırlığını artırabilir miydi? Olumsuz bir yanıt aldıktan sonra A.N. Tupolev ile şahsen görüşmeye karar verdi.
Tupolev, mevcut motorlarla uzun menzil elde etmenin mümkün olmayacağını söyledi. Sonra Stalin, başka bir tasarımcının böyle bir tasarımı yapabileceğini söyledi. Bunun için tüm şartlar onun için yaratılacaktı. Bu tasarımcı Myasishchev'di ve hemen çalışmalara başlandı.
Sonuç, benzersiz bir uçan kanatlı bir bombardıman uçağı idi elbette bu uçaktan önce de benzeri projeler olmuştu 1946'lar da IV Chetverikov projesi gibi, ancak IL-52, şaşırtıcı derecede zarif ve modern görünüyordu.
Daha sonra tasarlanan ve test edilen IL-54 bile, 50'lerin ortalarından sonlarına kadar bir jet bombardıman uçağının tasarımının tipik bir örneğiydi, IL-52 ise 80'lerin ve 90'ların modern makinelerinin tüm özelliklerini taşıyordu. Ancak TU-95 uçağının tasarlanması ile gün geçtikçe IL-52 gözden düşmeye başladı ve TU-95'in bir alternatifi olarak kaldı, ardında geleceği ile ilgili bilgi bırakmadan tarihin tozlu sayfaları arasında yerini aldı.
-
