Okul konusunda isteğim yok

Selamlar arkadaşlar.

İki gündür her akşam stres patlamaları yaşıyorum. Sözel derslerden oldum olası nefret etmişimdir. Matematik ve fizikte sadece iyi olmak istiyorum. Onun dışında hiçbir ders ile mücadele etmek istemiyorum.

Coğrafya notlarım açıklanmış, 50 almışım. Hocamız sağ olsun sınavları kolay yapmıştı ve ben de çalışmıştım, hazırdım sınava. Ama sözel derslerde çalıştığım konu sınav esnasında kafamdan uçuyor, adeta kum tanelerinin rüzgarla uçması gibi. Şimdi ben ebeveynlerime bu durumu nasıl izah edeceğim? Benden Boğaziçi Üniversitesi bekliyorlar ve onlar eğitim hayatlarındaki hataları açıkladıklarında ben gaza gelip tekrar çalışıyorum ama bu gaz en fazla iki hafta sürüyor. LGS sınavına da bu gaz ile son bir ayda çalışmaya çalışıp bir şey becerememiş ve adrese dayalı yerleştirmeye gitmiştim. Daha sonrasında ne kadar nakil denediysem de nafile.

Onların beni en iyi yerlerde okutmak için neler neler yaptıklarını çok iyi biliyorum. Ve ben bu emeklerin karşılığını da, ne yalan söyleyeyim, vermek istiyorum ama olmuyor bir türlü. Şu masaya oturup da bir gün kafamı toplayıp adam akıllı ders çalıştığımı hatırlamıyorum. Okuldan memnun olmadığım ve okulu bırakmak istediğimi söyleyince de üzülüyorlar veya sinirleniyorlar.

Öğrenmeyi seven bir insanım, özellikle konu ilgimi çekince. Oldum olası programlamaya meraklıyım ama bu okul meselelerinden dolayı sürekli durmak zorunda kalıyor. Ben de son öğrendiğim şeyleri unutuyorum. Dokümantasyon okumaya da vaktim olmuyor. Aynı şekilde akordeon çalıyorum fakat yine bu okul meselelerinden dolayı çalacak vakit bulamıyorum. Bugün elime alayım dedim ve resmen iğrenç çaldım. Sinir patlaması geçirip elimden bıraktım.

Lütfen yardım edin arkadaşlar. Bu böyle fazla ilerlemez. Stres problemleri yaşamak istemiyorum.

Her gecenin gündüzü var derler, biraz dişini sıkmak zorundasın.

Sabır etmek lazım. Gereğini yapmak lazım. Hayat mücadele etmek için uzun pes etmek için kısadır.

Okuldan hep nefret etmişimdir. İnsanları körelttiğini düşünüyorum. Meraklarım haricinde zorla eğitilmeyi, bir de bunlardan geleceğini direkt etkileyen sınavlar olmayı hiç sevmedim. Bizim yapabileceğimiz bir şey yok, kendinizi üstesinden gelmeye çalışmalısınız.

Sanayi sitesinde bir Tornacı'nın yanında çırak olarak işe gir. 3-4 sene sonra kalfa olur, 10-15 sene sonra da usta olursun ve belki sonra da kendin bir Atölye açarsın.

Kimse can atarak okumuyor zaten sabretmek dışında çözümü yok.

Size 'tavsiye' vermek ne kadar haddime bilmiyorum ama birkac sey yazabilirim.

Oncelikle, ailenizin uzerinizde kurdugu baskiyi umursamayin. Zor oldugunu biliyorum ama yapmaniz gereken bu. Kendinize sozel konularda da guvenin. Bir aile, cocuga guven duygusunu kucukken kolayca asilar ama buyudugunde bunu yapamaz. Kendiniz yapmaniz lazim.

Onlar senin icin elbette bir seyler yapacak, senin ailen onlar. Bunu 'karsilik beklemeden' yapmalari lazim, bu nokta onemli. Eger, biz sana bunlari yaptik oglum/kizim, karsiliginda Bogazici kazanacaksin diyorsa bir aile, yanlis yapiyordur. Bunu onlarla konusun.

LGS konusu gayet normal bu arada. Ben bosuna aylarimi harcamadim. 1 ay ile hicbir sey olmaz.

Sevdiginiz seyi yapin ama bunun yaninda okulunuza da onem verin. Denge cok onemli.

Hocam not her şey değil ki zaten. Sıkmayın canınızı. Notu çok kötü olup çok zeki ve başarılı olan insanlar da var. Bizim insanın kafasında notun kötüyse başarısızsın mantığı var. Bir insan müzikte başarılıdır, bir insan programlamada.

İçinde başaracak güç var, onu ortaya çıkacak isteğin yok. Ben ailemin maddi durumunu düşünüp ve onların benle gurur duyduğunu hayal ederek çalışmalarımı gerçekleştiriyorum. Bu bana motivasyon veriyor ve çalışma isteği kazandırıyor. Ha bir de arkadaş çevresinde zek ve çalışkan olarak gösteriliyorsun çalışınca ve bu gerçekten güzel bir şey .

Ek olarak, su an 11. sinif oldugunuzu tahmin ediyorum. Hala universite icin cok zamaniniz var. Dengeyi kurun ve gecmisten ders cikartikdan sonra onu dusunmeyin.

"Basarisizlik yoktur, ogrenme firsati vardir." demis profil fotografimdaki adam.