- Katılım
- 9 Mayıs 2020
- Mesajlar
- 1.056
- Makaleler
- 7
- Çözümler
- 6
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Merhaba, bildiğiniz gibi okullar açıldı ve ben de başladım. İlk gün yeni sınıfımda insanlara biraz baktım falan. Sonra bir Instagram grubu kuruldu, bir kız vardı bana takip isteği atmış. Sonra işte biz konuşmaya başlıyoruz, deli gibi konuşuyoruz ama 2 günde 20k mesaj yapmışız. Ben kendime uygun birini buldum diye çok mutluydum. Ben hep yalnız bir insanımdır, çünkü benim kafada kimseyi bulamazdım. Tek bir arkadaşım vardı, onunla da 7 senedir aynı sınıfa düşüyoruz 
İşte sonra kızla deli gibi konuştuk, benim saçlar uzundu okulda saçımı ördü falan. Başladık her gün konuşmaya, ben çıkmasam teneffüse gel diye diretirdi falan. İlk 2 hafta, sıkıcı okul ortamı beklerken hayatımın en eğlenceli 2 haftasına dönüşmüştü. Birbirimize best friend falan diyorduk, çok eğlenmiştim. Sonra bir gün kızı beden dersinde göremedim ve sınıfa çıktım. Sınıfta ağlıyor ve yanlızdı. Anlattı bana bir şeyler, çok uzun hikaye. Kısaca bir kendine yakın bir insanı, sadece başkasıyla gitti diye üzmüş olmuştu. Ve araları bozulmuştu. O günden sonra her şey kabus olmaya başladı. Kızın benden uzaklaştığını hissediyordum, ona soruyordum ama yok deyip duruyordu. Bana dışarı çıkalım diye taciz eden kız, teneffüste çağırmaz olmuştu. Sonra günler geçti falan, ben de hep beni takmadığıyla ilgili şeyler anlattım.
Günler geçti, yine çok kötü değildik. Sınıfta 2 COVID çıktı, iki gün karantinaya alındık. Yine konuşuyoruz, bu cuma. Bana bestie falan demeyince garipsedim. Tadı yok gibiydi, her gruptan çıkmıştı. Sonra bana dedi ki bir süre konuşmayalım, bana soyut olmak istiyorum dedi. Kimle yakın olsam bir şekilde üzüyorum falan dedi. O yüzden herkese eşit takılacağım deyince ben yıkıldım. O kadar çok sevdiğim insan bana konuşmayalım demişti. Her şey kabus oldu, 2 gün sadece kavga ettik. Ne hatırlatsam, anıları anlatsam da ben kararımı verdim deyip konuyu kapatıyor. Bir daha asla yakın olamayız deyip duruyor. Bakın ben size kendimden bahsedeyim, ben bugüne kadar kimseye küsemedim. Biriyle küssem yarın evine ben giderdim yine. Ona benim diğer insanlar gibi ergen tribine girmediğimi falan anlattım ama hiç dinlemedi. Okul da kapalı, yüz yüze konuşursam belki çözebilirim. Ama ne yapacağım bilmiyorum. Benim bu kadar peşini bırakmama sebebim ise, kız olması falan değil. Benim kafada neredeyse hiç insan yok, ve bu sebepten dolayı arkadaşım da yok. İlk defa inanmıştım. Bu olayın peşini bırakamam. Önerilerinizi bekliyorum.
İşte sonra kızla deli gibi konuştuk, benim saçlar uzundu okulda saçımı ördü falan. Başladık her gün konuşmaya, ben çıkmasam teneffüse gel diye diretirdi falan. İlk 2 hafta, sıkıcı okul ortamı beklerken hayatımın en eğlenceli 2 haftasına dönüşmüştü. Birbirimize best friend falan diyorduk, çok eğlenmiştim. Sonra bir gün kızı beden dersinde göremedim ve sınıfa çıktım. Sınıfta ağlıyor ve yanlızdı. Anlattı bana bir şeyler, çok uzun hikaye. Kısaca bir kendine yakın bir insanı, sadece başkasıyla gitti diye üzmüş olmuştu. Ve araları bozulmuştu. O günden sonra her şey kabus olmaya başladı. Kızın benden uzaklaştığını hissediyordum, ona soruyordum ama yok deyip duruyordu. Bana dışarı çıkalım diye taciz eden kız, teneffüste çağırmaz olmuştu. Sonra günler geçti falan, ben de hep beni takmadığıyla ilgili şeyler anlattım.
Günler geçti, yine çok kötü değildik. Sınıfta 2 COVID çıktı, iki gün karantinaya alındık. Yine konuşuyoruz, bu cuma. Bana bestie falan demeyince garipsedim. Tadı yok gibiydi, her gruptan çıkmıştı. Sonra bana dedi ki bir süre konuşmayalım, bana soyut olmak istiyorum dedi. Kimle yakın olsam bir şekilde üzüyorum falan dedi. O yüzden herkese eşit takılacağım deyince ben yıkıldım. O kadar çok sevdiğim insan bana konuşmayalım demişti. Her şey kabus oldu, 2 gün sadece kavga ettik. Ne hatırlatsam, anıları anlatsam da ben kararımı verdim deyip konuyu kapatıyor. Bir daha asla yakın olamayız deyip duruyor. Bakın ben size kendimden bahsedeyim, ben bugüne kadar kimseye küsemedim. Biriyle küssem yarın evine ben giderdim yine. Ona benim diğer insanlar gibi ergen tribine girmediğimi falan anlattım ama hiç dinlemedi. Okul da kapalı, yüz yüze konuşursam belki çözebilirim. Ama ne yapacağım bilmiyorum. Benim bu kadar peşini bırakmama sebebim ise, kız olması falan değil. Benim kafada neredeyse hiç insan yok, ve bu sebepten dolayı arkadaşım da yok. İlk defa inanmıştım. Bu olayın peşini bırakamam. Önerilerinizi bekliyorum.
Son düzenleyen: Moderatör:
