Onu 5. sınıftan beri tanıyorum ve geçen ay onla ilk defa yan yana oturdum. Abi resmen kız yaptığım her şeye gülüyordu, beni de güldürüyor ve eğlendiriyordu. Bana bakışları "seni seviyorum" dermiş gibi oluyordu. Benim yanımda çok eğleniyordu, falan filan. Ondan sonra bir gün kız gelmedi ve sınıf hocası kızı benden ayırdı. Yanıma benzin tankeri gibi kız oturtturdu (!) ondan sonra kız yeni yerine gitti, önünde ve yanında en yakın ve samimi olduğum arkadaşım var. Kız orada hiç zevk almıyor mutsuz görünüyordu kıza bayağı acıdım. Ona açılacaktım ki, baktım o başka erkeklerle geziyor muhabbet ediyor. Belalara bulaşıyordu, sonra bende dedim kendi kendime, oğlum boş ver bu kızı belalı şeylerle uğraşıyor. Zaten seni sevse hep peşinden gelirdi, iltifat ederdi. Sonra geçen hafta sürekli bana baktığını ve bakarken gözlerinin parladığını gördüm onu hiç aldırmadım. Yine bir şey yapınca yi ne ufaktan bir gülüyor, ve ben bu durumdan rahatsız oluyor, onla görüşmek hatta görmek bile istemiyorum.
Bunu neden yazdım bilmiyorum ama sadece içimi döktüm. Şunu da ekleyeyim onu başkalarıyla gördüğüm zaman içim yanıyordu. Artık ona karşı bir şey hissetmediğimden nadiren muhatap oluyorum. Okuduğunuz için teşekkürler, iyi sosyaller!
