Ahmet40218
Hectopat
- Katılım
- 12 Temmuz 2022
- Mesajlar
- 186
16 yaşındayım yıllardır ne cesaretim vardı ne öz güvenim sonradan kendi kendimi toparladım. Ne bir arkadaşım oldu. Tek başıma artık çıldırmaya başlamıştım. Okul başları bir kızı görmüştüm beğendim oturaklı güzel bir kızdı konuşmasını merak ettim anlaşırız ederiz diye yalnız kaldığı zamanı yakaladım gittim yanına oturdum başladım konuşmaya 15 20 dakika oturduk konuştuk psikolojim yerine gelmişti o kadar zaman konuşmadığım için rahatlama geldi içime. Neyse konuştuk.
Kız çantasını alıp gidecekti son saatler zaten gidecekti. Giderken arkasından birazdan ders biter dedim. (yarın devam ederiz anlamında)
Arkasını hafif dönüp gülücük attı.
Sonraki gün tek yakalayamadım başka çocuklar vesaire derken kızla küçük küçük diyaloglar kurabildim sadece.
Sonrasında sadece uzaktan uzaktan bakmaya başladım ondada konuşacak zamanı bulamadım, sonrasında yavaş yavaş başkalarıyla konuşuyor bende biraz soğudum tersler şey eder artık diye. Onun dışındada kimseyle konuşmadım. Artık önemsemez dedim bir de geçmiş travmalar aklıma geliyor öz güvenim kırılıyor ne yapacağımı bilemedim.
Kız çantasını alıp gidecekti son saatler zaten gidecekti. Giderken arkasından birazdan ders biter dedim. (yarın devam ederiz anlamında)
Arkasını hafif dönüp gülücük attı.
Sonraki gün tek yakalayamadım başka çocuklar vesaire derken kızla küçük küçük diyaloglar kurabildim sadece.
Sonrasında sadece uzaktan uzaktan bakmaya başladım ondada konuşacak zamanı bulamadım, sonrasında yavaş yavaş başkalarıyla konuşuyor bende biraz soğudum tersler şey eder artık diye. Onun dışındada kimseyle konuşmadım. Artık önemsemez dedim bir de geçmiş travmalar aklıma geliyor öz güvenim kırılıyor ne yapacağımı bilemedim.
