14 yaşındaýım şimdi çoğunuz ergenlik filan diyecek de harbi canımı sıkan bir konu olduğu için yazıyorum bunu buraya. Hazırlık okuyorum ozel lisede ve buradaki çocuklar bana hiç kafa dengi gelmiyor çocuğun teki var diyor okulu bırakacağım sanayiye gideceğim onu yapacağım bunu yapacağım milyoner olacağım. Çocuğun babası Türkiye'nin en iyi universitesinin muduru. Cocugun soyledigi seye bak bizim sınıf filan hep bunlardan ibaret boyle zengin züppe geri zekalilardan ya da kendini komik mizahşor sanan ergen gruplardan ibaret. Ben de zenginim ama hiçbir zaman bunlar gibi savurgan elindekinin degerini bilmeyen biri olmadim. Buyuk ihtimal kisiligim uyusmadigi icin arkadas bulamiyorum bu okulda. 1 hafta once filan bir çocukla tanistim bayağı sohbet ettik filan sonra kararlaştırdık pazar gunu AVM'ye gideceğiz, ortaokuldan kalma lisedeki arkadaslarimda gelecek bir baktim cumartesi bunlar benden habersiz gitmisler AVM'ye Instagram'da story filan paylasiyorlar, pazar gunu sorunca ben gelemiyorum dediler yani adamakıllı kanka bulduk dedik o da fıs çıktı bir saniyede sattilar beni. Çok da asosyal tip degilim insanlarla konusuyorum, beni tanimayan yok neredeyse lisede, spora gidiyorum ama arkadasim yok tabii ki de konustugum insanlar var ama arkadasim yok olmuyor hiçbir zaman karsima soyle kafa dengi biri gelmiyor. Pandemi zamaninda mahalleden bir çocukla tanistim 2 yil çocukla mahallede soytarilik yaptim acaba oradan bir davraniş bicimi mi kaldi insanlar beni bir yere cagirmiyor, konusmuyor? Tipsiz de degilim yakisikliyim yani aptal da değilim bir türlü anlamadım. Sizce ne yapayım? Hazirligin bitmesini mi bekliyim, 9'da yeni insanlarla tanisip arkadas ediniyim yoksa beni iplemeyen çocuklarla yine konusmaya çalışayım mi? Bu arada ben insanlardan uzaklasmiyorum tam tersine yakinlasmaya calisiyorum ama oyle yalandan yakinlasma degil günaydin kanka, nasilsin kanka, cocugun işi dusuyor yardim ediyorum ama aga olmuyor yani yok kafa dengi biri yok.