Fronzy
Hectopat
- Katılım
- 3 Eylül 2022
- Mesajlar
- 322
9. sınıf öğrencisiyim. Okulun başlarında herkesle arkadaştım ve samimiydik, gülüp eğleniyorduk. Bir arkadaşımla çok samimi olmuştum, okul ilerledikçe samimiyetimiz azaldı ve benimle eskisi kadar konuşmayıp başkaları ile yakınlaşmaya başladı. Öyle olunca başka birisi ile arkadaş oldum, yine aynı şekilde onunla da çok samimiydim. Fakat samimiyetimizin azaldığı çocuk ile yakın olunca o da beni unuttu ve neredeyse artık hiç konuşmuyoruz bile. Sonra yine tek kalmamak için 2 kişi ile arkadaş oldum. Önce bunlar doğru düzgün konuşmuyorlardı, biz üçlü olunca samimileştik. Fakat bunlar ikisi daha yakın olmaya başladılar ve benden uzaklaştılar. Ve onların da ikisi asosyal bir kişiliğe sahipti. Neyse, sonra bu ikisi okulun başında arkadaş olduğum çocuk ile samimileştiler ve aşırı bir şekilde gruplaşma yaptılar. Artık sınıfta arkadaş olacak bir kişi bile kalmadı. Sınıfımız 18 kişi. Zaten asosyal bir kişiliğe sahip değilim, sosyalleşmeyi ve insanlarla konuşmayı seviyorum. Diğer sınıflardan yakın arkadaşlarım var, hem kız hem erkek olarak. Ama sınıfta bir şey var, benimle arkadaş olan herkes bir süre sonra gidiyor ve sınıftaki kişilerle ilgili bu. Daha konuşmaya çekinenler bana atar gider yapıyor ve sınıf beni sevmiyor, özellikle kızlar sevmiyor. Öğretmenler tarafından seviliyorum. Artık sınıfta yalnız başıma oturuyorum. Tüm gün boyunca sınıfta bir köşede geçip otursam kimse gelip "Neden oturuyorsun?" demez. Okulun başından bana dair eser yok. En çok sinirimi bozan, o asosyallerin bir tarafının kalkması.
Son düzenleyen: Moderatör:
