Çok yalnızım hayatımda kimse yok. Ailem var sadece, zaten onlarda kendi işinde gücünde. 18 yaşına girdim gecen. Doğum günümü kimse kutlamadı. Annem ve babam ikisi de çalışıyor ve bana zaman ayıramazlar.
Arkadaş desem zaten kimse beni sevmiyor, okulda kızlar benden nefret ediyor, erkekler beni aralarına almıyorlar. Bir kız arkadaş bile istemiyorum sadece bir arkadaş istiyorum.
Ortaokulda ve lisenin başında burnum diğer insanlardan fazla büyük diye hep dalga geçildim. 10 ve 11. sınıfta ise herkes tüm sınıf 2-3 gruba ayrılmıştı zaten, tek dışarıda ben kalmıştım. 12. sınıfa geçtim bu arada. Beden dersinde hiç kimse benimle oynamıyor zaten tek başıma oturuyorum 2 saat. Birilerinin arasına girmeye çalışsam herkes beni dışlıyor futbol oynamaya çalışsam ya kaleye alıyorlar ya da hiç almıyorlar. Kızlarla voleybol oynamaya çalışsam hep arkada kalıyorum zaten elime 1 kere top değmiyor.
Ölsem kimsenin umurunda olmaz. Ailem 4-5 gün üzülürler sonra kimse hatırlamaz zaten.
Ne yapacağım? Psikolojim bozulacak dereceye geldi. 5-6 senedir böyleyim yani kendimi bildim bileli. Ve böyle olmaya da devam edeceğim gibi gözüküyor. Ne yapacağım.
