İranŞahı
Femtopat
- Katılım
- 22 Ocak 2025
- Mesajlar
- 55
Daha fazla
- Cinsiyet
- Diğer
Sanayide ki elemanlar biraz sıkıntı ama iyi insanlarda var. Özellikle ustana dikkat et. Oradan ortamlar bulursun kendine bence.Merhaba ben 18 yaşında hiç arkadaşı olmayan ve bu durumu normalleştirmeye çalışan birisiyim. Arkadaşım yok ve arkadaşı olup halı sahaya gidenleri, alışveriş merkezinde boş boş dolaşan insanları tabii kıskanıyorum istiyorum. Veya karşı cinsle buluşmayı sohbet etmeyi çok istiyorum ama 18 yıllık hayatımda ve lisedeki hayatım boyunca hep sakin, saf ve boş birisi olduğum için ne bir arkadaşım ne de karşı cinsle bir muhabbetim oldu. Bu durum beni ne kadar üzsede bundan sonra da olmayacağını düşünüyorum. Instagram'dan kimseyle konuşmam, kimseye istek atmam. Kızlarla bile tanışmak istemem çünkü dalga geçilirim, küçük düşürülürüm diye korkuyorum ve cevap vereceklerini de sanmıyorum. Çünkü hayatım boyunca hep sessiz, bir gruba dahil olamayan ama herkes tarafından da sevilen birisi oldum. Bu durumdan memnun muyum diye sorarsanız memnun olmaya çalışıyorum ama değilim. Bazen hafta sonları büyük alışveriş merkezlerine gidiyorum bir yemek bir kahve içiyorum ve o masada tek oturup boş boş telefona bakıyorum ama bu durumda bile mutlu olamıyorum. Yani en iyi arkadaşınız kendiniz olun diyorlar evet doğrudur bende olmaya çalışıyorum kendi arkadaşım ama hayatta bir hedefimin olmaması, problem çözüm odaklı olmamam ve yeni insanlarla tanışmamam beni nedense farkında olmadan tüketiyor. Lise sona gidiyorum ve lisede de arkadaşım olmadı, arkadaşım sandığım kişiler birer birer satıyor çünkü eskiden susuyordum fikir bile belirtmiyordum ve fikirlerimi belirtmeye, bana karşı yapılanlara karşı çıkmaya ufaktan başlayınca arkadaşsız kaldım. Yaşadığım olayları çok düşünen birisi değilim çok üzülen de birisi değilim, tabiri caizse yüzsüz oldum artık. Bana edilen hakaretler, küfürler veya zorbalayan kişileri umursamıyorum, tabii 10-15 dakika umursuyorum üzlüyorum ama sonra unutuyorum yani bu duruma alıştım ben.
Bu konuyu açmamdaki sebep aslında değişmek isteme. Konuşma problemimi yenmek için kitap okumaya başlamak istiyorum ama zaman bulamıyorum. Arkadaş edinmek istiyorum ama edinme korkum var kim ile konuşacağım nasıl tanışacağım sosyal medyadan istek atınca geri dönecek mi, ne yazmalıyım, attığı hikayeye yanıt versem görüldü bile atmaz diye korkuyorum. Spor salonuna gidiyorum ve spor salonuna bu düzensiz gidişim benim hayatımı etkiliyor çünkü spor salonu demek 2 saat demek ve haftada 4 gün spora gidince o günlerde kafam karışıyor. Ehliyet kursuna yazıldım bu hafta ve o kurs başlayınca da hayatım düzensiz olacak. Yani ben o kağıda yazdığımız bu saat bunu yap şu saat şunu yap hiç olmadım onu beceremedim ama günümü nasıl yöneteceğimi bilmiyorum. Boş zamanlarımı doldursun diye hep dizilere başlıyorum veya boş boş videolar izliyorum. Yani kısacası hayatımı düzene sokamıyorum ve hayatımda yeni şeyler yapamıyorum, bir kursa bile başlamaya korkuyorum nasıl ona zaman ayıracağım diye oysaki hayatımda sadece sabah 9'dan öğlen 4'e kadar bi' okul var başka da bir şey yok 4ten uyuyana kadar boş bir insanım. Kısacası bunlar tabii uzun oldu ama 18 yaşında, lise sona giden bir arkadaşınız, kardeşiniz olarak bana tavsiye vermenizi istiyorum.
Not: Psikoloğa gidin demeyin bir randevu 1 ay sonrasına veriliyor devlet hastanesinde, özele de gidemem o kadar ekonomik durumum olsa o parayı başka şeylerde harcardım. Yapay zekaya sorun demeyin yapay zeka tamam gelişmiş olsa da bir insan değil hala.
Not2: Boş insanım derken ders çalışmıyorum anlamında. Lise bitince ne yapacaksın diye sormanıza gerek yok, sanayi mesleğinden ilerleyeceğim gideceğim dükkan hazır.