Bu oyunu daha öncesinde 2 kez inceledim ancak o incelemelerime dönüp baktığımda bu oyunu gerçekten düzgün inceleyemediğimi fark ettim, o yüzden 3. ve son kez Manhunt oyununu incelemeye karar verdim hem de taze bitirmişken.
Bu incelemedeki bazı ekran görüntülerinde kendi oynayışımdan aldığım ekran görüntülerini kullanacağım. Sürprizbozan olabilir.
"This is a brutal blood sport."
Bölüm 1: Oynanış ve hikaye:
Oyunun oynanışı aslında ilk bölümlerde oldukça basit ilerliyor, düşmanlarınıza arkadan yaklaşıp basılı tutarak onları az vahşi-orta vahşi veya dehşet verici derecede vahşi şekillerde öldürüyorsunuz.
Bunu yaparken karakteriniz gölgelerde saklanıyor ve bir gölgede saklandığınızı oyununuzda can ve stamina barınızın yanında bulunan karakter ikonunun maviye dönmesinden anlıyorsunuz.
Eğer bu ikon mavi ise gölgede, turuncu ve yanıp sönüyorsa tehlikede, kırmızı ise fark edilmiş ve beyaz ise güvende durumda oluyorsunuz.
Oyun 8. sahneye geldiğinizde karşınıza "Innocentz" isimli çeteyi çıkarıyor ve bu çeteden kurtulmak için ateşli silahlara ihtiyacınız var. Bu oyunun oynanış döngüsünü değiştirecek sahne oluyor işte.
Bu sahneden itibaren oyun çeşitli bölümlerde sizi silah kullanmaya ya teşvik ediyor ya da zorluyor. Bu aslında sorun değil ancak oyunun silah kullanma mekanikleri yaşlandığından normalde 10-15 dakikada geçeceğiniz sahneler 1-2 saat sürebiliyor.
Aynı zamanda oyun 20 sahneden oluştuğu için oyun normal şartlarda 10-15-17 saat falan sürüyor ancak oyun bazı alanlarda ölün diye üzerinize tonla düşman döküyor ve silah kullanma mekaniklerinin hantallığı bir yana canınız da çok kolay tükeniyor çünkü rakiplerinizde de ateşli silahlar var ve çok fena vuruyorlar.
Onun dışında oyunda vücutları taşıma özelliği var ancak bu olayı sadece 11. sahnede kullanıyorsunuz ve o kadar kısa kullanıyorsunuz ki unutuyorsunuz.
Yine de bu mekanik bazen vücutları düşmanın önüne atıp dikkatini dağıtmak konusunda işe yarayabiliyor ama ben çoğu zaman duvara vurup ses çıkartma yöntemini kullandım.
Şunu da fark ettim ki 8. sahneden sonra oyun tür değiştiriyor, sanırım oyunun yapımı fazla aceleye getirilmiş çünkü oyunun bir bölümünde gizliliğin dibine vururken diğer bir bölümünde metroda insanları tarıyorsunuz ayrıca bazı ara sahneler sanırım tamamlanmamış çünkü bölüm bittikten sonra normalde ne olduğu açıklanırken bazılarında geçiş bile olmadan yeni bir ortam ve sahnede buluyoruz kendimizi tabi bu bir dizayn seçimi de olabilir.
Ara sahne demişken, hikayeye bakalım.
Hikayemiz Carcer City denen bir şehirde geçiyor, karakterimiz Cash bir idam mahkumu ve idam masasında idam edilecek durumda ancak idam gerçekleştikten sonra Cash ölmüyor ve bir anda uyanıyor.
Bir ses ona "Hey sert adam! Ölmedin en azından henüz ölmedin. Sana ikinci bir şans veriyorum, sıfırdan yeniden bir başlangıç gece bitmeden bu işi tamamlayacağımıza söz veriyorum." diyor.
Ses karakterimize masanın yanındaki kulaklığı takmasını ve ona verilen talimatları harfiyen yerine getirmesini söylüyor.
Bu ses döneminde Hollywood sektöründe oldukça popüler ve başarılı işlere imza atıp parayı vuran Lionel Starkweather diğer adıyla yönetmenin sesi. Hollywood sektöründe yaptığı işler yavaşça kalitesini kaybedince ve popülerliğini yitirince Lionel gücünü de kaybediyor ve kazanmak istediği gücü Hollywood sektöründen kazandığı paraları gerçek cinayet sahneleri içeren filmler oluşturmakla kazanabileceğini düşünüyor.
Lionel Starkweather bir paralı asker ordusu ve Carcer City polisleriyle işbirliği yapıp, idam edilmek üzere olan veya çaresiz durumda olan insanları alıp onları yine Lionel tarafından alınan insanlarla kapıştırıyor. Kim gece bitmeden ayakta kalırsa o kazanıyor ve bunun için de dolayısıyla bol bol ölüm yaşanıyor. Bunları kaydetmek için de şehrin her bir tarafına kameralar dizilmiş.
Lionel tarafından alınan bazı çeteler bu işi yapmaktan memnun olmayıp "Tanrım, artık şu adam ortaya çıksın şu işi bitirelim de kurtulayım." deyip sızlanırken Skinz gibi üstünlükçü çeteler "Burada olduğunu biliyorum!" veya "Saklanamayacaksın, öleceksin" gibi sözler kullanıp ardından kahkahalar atıyor yani kendi istekleriyle insan öldürmek için buradalar.
Bu bilgileri oyunun içinden alamıyorsunuz, oyunun PS2 çıkışındaki kitapçığında bu bilgilere ulaşabiliyorsunuz çünkü oyun hikayesini anlatmak konusunda biraz zayıf. Yine de o çetelerin diyaloglarına oyun içinden de erişebiliyorsunuz tabi ki.
Karakterimiz James Earl Cash şehirde serbest kaldığında yönetmen ona yapması gerekenleri birebir anlatıp rehberlik ediyor.
7. sahneye kadar her şey yolunda gidiyor fakat 7. sahnede Wardogs çetesinin ailemizi kaçırdığını görüyoruz, ailemizi kurtarırken Cash tepki bile vermiyor sanki sıradan insanları kurtarıyor gibi takılıyor.
Aile üyelerimizi kurtardıktan sonra yönetmen bize alışveriş merkezindeki TV üzerinden bir kaseti oynatmamızı ve bize bir "sürprizi" olduğunu söylüyor.
Bu televizyona ulaşmak için Innocentz isimli silahlı grubu geçmemiz gerekiyor, kaseti izlediğimizde ise yönetmenin ailemize ihanet ettiğini görüyoruz.
Yönetmen kurtardığımız aile üyelerini alıp öldürüyor ve bize duygularımızı bir kenara bırakmamız gerektiğini ve şu an ihtiyacımız olan tek ailenin o olduğunu söylüyor.
Ardından infazlarımızı yaptıktan sonra 12. sahnede yönetmen bizden vahşi ölümler talep ediyor, orta vahşi veya dehşet verici derecede vahşi infazlar gerçekleştirmemizi istiyor. Yönetmenin isteklerini yerine getirdikten sonra ise yönetmen bize beyaz bir tavşandan söz edip onu öldürmemizi emrediyor.
Tavşanı kovaladıktan sonra aslında bunun yönetmen tarafından bize kurulan bir tuzak olduğunu anlıyoruz, yönetmen eskiden diğer insanlara yaptığı gibi bizi olabildiğince kullandı ve artık ölmemizi istiyor çünkü çok şey biliyoruz.
Tavşan anahtarla kaçıyor ve yönetmen bizi öldürmesi için adamlar gönderiyor ve bu sırada da yönetmen "Ne diyebilirim ki? Harika bir başroldün izleyiciler sana bayılacak ama gideceğin yerde telif hakkı ödemeleri bekleme derim." diyor ve resmen bize ihanet ettiğini doğruluyor. Tavşanı öldürüp anahtarı alıyoruz.
Ardından yönetmenin Wardogs çetesinin başı olan Ramirez ile konuşurken görüntüsü gösteriliyor, yönetmen kesin ve net bir şekilde ölümümüzü istiyor.
Ramirez yönetmenin emrinin ardından bizi yakalıyor ancak ufak bir saklambaç oynamak istiyor, Cash yine gölgelerde saklanarak Wardogs üyelerini teker teker öldürüyor ve sıra Ramirez'e geldiğinde Ramirez kaçıyor onu yakalayıp ateşli silahlarla öldürüyoruz.
Ardından olay yerinden kaçarken oyunun başındaki haber spikeri arabaya binmemizi söylüyor ve bize yönetmenin işini bitirebilecek tüm içeriklere apartmanında sahip olduğunu ancak Carcer City polisleri tarafından apartmana girişin yasaklandığını söylüyor.
Cash spikeri gölgelere yerleştirerek yavaş yavaş ortamdaki herkesi öldürdükten sonra içeriklere spikerle beraber ulaşıyor. Ardından Cash ilerleyip metroya ulaşıyor, bu noktada hala Cash yönetmen konusunda ne plan yaptı bilmiyoruz.
Metrodaki SWAT ekiplerini öldüren Cash metrodan çıkarken domuzcuk adı verilen "Piggsy" domuzunun kaçtığı sahneyi görüyoruz.
Cash 17. sahne elemanlarını da temizlediğinde ortamdan kaçarken SWAT ekiplerine yakalanıyor, bir anda arkadan silah sesleri yükseliyor ve yönetmenin paralı askerleri SWAT ekiplerindekileri öldürüp Cash'i kaçırıp yönetmenin yanına götürüyorlar. Muhtemelen yönetmen ölümüne canlı tanık olmak istedi çünkü bunu 15. sahnedeki bir ses kaydında da dolaylı olarak söylüyordu "Ne tutuklama ne de öldürme raporunu doldurmayın bana gönderin."
Sahne bittiğinde 18. sahne girişinde spikerin içerikleri yayınladığını ancak yönetmenden açıklama gelmediğinin haberini görüyoruz.
Malikaneye vardığımızda paralı askerlere domuzcuğun kaçtığı bilgisi iletiliyor ve biri kontrol etmeye gidiyor ancak domuzcuk onu testereyle öldürdüğünde destek için diğer paralı askerler de onunla gidiyor.
Cash fırsat budur diyerek oradan kaçıyor ve paralı askerleri öldürerek malikaneye giriyor, malikaneye girdiğinde paralı askerler hem domuzcuğun hem de karakterimizin malikanede olduğunun farkında bu nedenle elektriği kesiyorlar ve asansörün anahtarını da komutanlarına veriyorlar. Cash malikanedeki paralı askerleri öldürerek bodrum katına inip elektriği tekrardan açıyor, ardından üst kata geçip korumalarıyla beraber asansörün anahtarını da alıyor.
Cash asansöre bindiğinde asansör bir anda testere ile parçalanmaya başlıyor ve bunu yapan kişi tabi ki domuzcuk. Cash asansör düşmeye başladığı için yukarı tırmanıp tavan arasına ulaşmayı başarıyor.
Tavan arasında Cash gölgelerde saklanıp etrafta bulduğu cam parçalarıyla domuzcuğa arkadan saldırıyor, bu noktada domuzcuğun kurduğu cümleler inanılmaz çocukça ve akıl sağlığının yerinde olmadığını gösteriyor. Domuzcuğun arka plan hikayesinden bildiğimiz kadarıyla o da Cash gibi yönetmene karşı koymayı denemiş ancak başaramamıştı onu dünyadan izole edip domuz kostümüyle beraber tavan arasına zincirlediler çünkü hala işe yarar durumdaydı. Düzenli olarak yemek yemek dışında orada boş boş kaldı ve akıl sağlığını yitirdi.
Orada neden olduğunu bilmediğini sık sık dile getiriyor ve hayatında hatırladığı daha doğrusu ona tek hatırlatılan şey olan insanları öldürmeyi gerçekleştiriyor.
Domuzu en sonunda çatıdaki sağlam olmayan zemine çekiyoruz ve domuzcuğun testeresini alıp kollarını kestikten sonra hayatına son veriyoruz.
Bunun ardından ise yine bir grup paralı askeri öldürüp yönetmenin odasına giriyoruz ve yönetmenin şiddetli olayları kahkahalarla ve zevkle izlediğini görüyoruz. Bu noktada yönetmenin aslında ne kadar karanlık biri olduğunu daha da iyi pekiştirebiliyoruz aslında.
Yönetmen bize silahla sıkmaya çalışıyor ancak onu testereyle çok kısa sürede öldürüyoruz, eğer mermisinin bitmesini beklersek de bittikten sonra alternatif diyaloglar açılıyor ve bize kendisine katılmamızı, bir daha ihanet etmeyeceğini ve çok fazla para kazanıp bu sektörün kralları olabileceğimizi söylüyor.
Cash yönetmeni öldürüyor ve bir yönetmenin öldüğüne dair bir haber sekansı geliyor. Yönetmenin son sözleri ise "Cash i made you!" oluyor.
Ortalama üstü bir hikaye diyebilirim ancak oyun anlatmakta oldukça zorluk çekiyor, hatta bu hikayenin devamı da var oyunun PS2 kitapçığında ancak ben size oyunda gösterilmeyen bir şeyi anlatmayacağım.
Hikaye keyifli olsa da bence daha çok takip edilmesi gereken bir hikayeden ziyade tek çırpıda dinlenecek bir hikaye. Oyunun genelde sahne başı 2 ara sahne gösterdiği de göz önünde bulundurulursa bence bu hikaye daha iyi olabilirmiş.
Ayrıca yönetmen öldükten sonra kalan çete üyelerine ne olduğu açıklanmıyor, daha fazlası var mı yok mu? Önceki çete üyelerinin anlamsızca öldüğünü ve bu olayların açılıp kapandığını biliyoruz ancak oyunun kitapçığında bahsedilen Mr. Nasty karakterinin görüntüleri yayınlayacağını da biliyoruz hatta bir teori bu görüntüleri çocuk dizilerinin üzerine yayınlayacağını söylüyor. Bu teoriyi after credits sahnesi de destekliyor. Yeni bir yönetmen bulup bu karanlık dönemi devam ettiriyor mu? Bilemeyiz.
Bölüm 2: Atmosfer:
Bu oyunun bence en güçlü olduğu taraf kesinlikle atmosferi, oyunu geceleri oynayamıyordum resmen ki bu oyun 2003 yapımı ve ben oyunlardan korkan bir insan falan da değilim beni korkutabilen az korku oyunu vardır ancak Manhunt bu atmosferle bile beni germeyi becerdi özellikle 13. sahne sonrası.
13. sahne öncesinde bu dünyada yalnız olduğunuzu hissedebiliyordunuz ancak arada bir sizinle iletişime geçen size güvende olduğunuzu hatırlatan yönetmenin sesi de vardı işin içinde ancak 13. sahne sonrasında yalnızsınız.
Oyunun muhtemelen çıktığı dönemki teknik sebeplerinden ötürü dünya çok karanlık ve çok boş ancak şehrin hala yaşanmışlık içeren bir şehir olduğunu, kumarhane gibi yeni gibi görünen yerlerin olduğunu görmek o şehrin terk edildiğini ve o şehirde sadece yalnız hayatın için mücadele etmen gerektiğinin atmosferini bence iyice pekiştiriyor.
Kendi içindeki o canavarla yüzleşmelisin diyebiliriz, ayrıca oyun native 1080p çözünürlüğü desteklemiyor sanırsam 480p çözünürlüğü 1080p ekrana sıkıştırıyor bu nedenle de oyun inanılmaz kötü gözüküyor bu atmosferi öldürecek kadar kötü diyebiliriz o yüzden native 1080p desteği içeren bir mod şart.
Atmosferi bu kadar güçlü olmasaydı bu oyun muhtemelen bitirip de unutacağım oyunlar arasına girerdi ancak şimdi benim için güzel ve sevdiğim bir yapım olarak kaldı ve hatta bence Rockstar firmasının çıkarttığı çoğu yeni nesil işten güzel bir iş olarak aklımda ve öyle de kalacak.
Bölüm 3: Sahneler:
Sahneler oldukça iyi tasarlanmış, 18. sahnenin o labirent gibi olan tasarımını ve 19. sahnedeki malikane tasarımını çok sevdim. Bazı sahneler oldukça komplike iken bazı sahneler basit ve kafa dağıtmalık oluyor.
Bir de 5. sahne gibi sahneler var ki onları hiç sevmiyorum zira vinç gibi şu an kontrol etmesi işkence mini oyunlara sahip oluyorlar.
Sahnelerin tasarımları ve işleyişleri çok hoşuma gitti ve çoğu sahne tadında bitiyor ancak 18. sahne gibi bazı sahnelerde oyun size yeterli kaynak sağlamıyor. Ağrı kesici gibi can malzemelerini oyun bu bölüm ya 1 ya da 2 kere veriyordu sanırsam ki bu çok az bir sayı çünkü bölümde çok fazla düşman var.
Kısacası bazı sahnelerde oyun sahne içeriği ile kaynak sayısını doğru orantılı hale getirememiş, bu da sahnelerin güzelliğini alıp onları kanser seviyede zor yapabiliyor.
Her sahne genellikle kendine özel bir mekaniğe de sahip oluyor bu arada, ayrıca 2-3 sahnede bir yeni bir çeteyle tanışmak ve onların diyaloglarını dinlemek de oldukça keyifli.
Böylelikle bir incelememizin daha sonuna gelmiş bulunuyoruz, umarım okurken keyif almışsınızdır.
Bu incelemedeki bazı ekran görüntülerinde kendi oynayışımdan aldığım ekran görüntülerini kullanacağım. Sürprizbozan olabilir.
"This is a brutal blood sport."
Bölüm 1: Oynanış ve hikaye:
Oyunun oynanışı aslında ilk bölümlerde oldukça basit ilerliyor, düşmanlarınıza arkadan yaklaşıp basılı tutarak onları az vahşi-orta vahşi veya dehşet verici derecede vahşi şekillerde öldürüyorsunuz.
Bunu yaparken karakteriniz gölgelerde saklanıyor ve bir gölgede saklandığınızı oyununuzda can ve stamina barınızın yanında bulunan karakter ikonunun maviye dönmesinden anlıyorsunuz.
Eğer bu ikon mavi ise gölgede, turuncu ve yanıp sönüyorsa tehlikede, kırmızı ise fark edilmiş ve beyaz ise güvende durumda oluyorsunuz.
Oyun 8. sahneye geldiğinizde karşınıza "Innocentz" isimli çeteyi çıkarıyor ve bu çeteden kurtulmak için ateşli silahlara ihtiyacınız var. Bu oyunun oynanış döngüsünü değiştirecek sahne oluyor işte.
Bu sahneden itibaren oyun çeşitli bölümlerde sizi silah kullanmaya ya teşvik ediyor ya da zorluyor. Bu aslında sorun değil ancak oyunun silah kullanma mekanikleri yaşlandığından normalde 10-15 dakikada geçeceğiniz sahneler 1-2 saat sürebiliyor.
Aynı zamanda oyun 20 sahneden oluştuğu için oyun normal şartlarda 10-15-17 saat falan sürüyor ancak oyun bazı alanlarda ölün diye üzerinize tonla düşman döküyor ve silah kullanma mekaniklerinin hantallığı bir yana canınız da çok kolay tükeniyor çünkü rakiplerinizde de ateşli silahlar var ve çok fena vuruyorlar.
Onun dışında oyunda vücutları taşıma özelliği var ancak bu olayı sadece 11. sahnede kullanıyorsunuz ve o kadar kısa kullanıyorsunuz ki unutuyorsunuz.
Yine de bu mekanik bazen vücutları düşmanın önüne atıp dikkatini dağıtmak konusunda işe yarayabiliyor ama ben çoğu zaman duvara vurup ses çıkartma yöntemini kullandım.
Şunu da fark ettim ki 8. sahneden sonra oyun tür değiştiriyor, sanırım oyunun yapımı fazla aceleye getirilmiş çünkü oyunun bir bölümünde gizliliğin dibine vururken diğer bir bölümünde metroda insanları tarıyorsunuz ayrıca bazı ara sahneler sanırım tamamlanmamış çünkü bölüm bittikten sonra normalde ne olduğu açıklanırken bazılarında geçiş bile olmadan yeni bir ortam ve sahnede buluyoruz kendimizi tabi bu bir dizayn seçimi de olabilir.
Ara sahne demişken, hikayeye bakalım.
Hikayemiz Carcer City denen bir şehirde geçiyor, karakterimiz Cash bir idam mahkumu ve idam masasında idam edilecek durumda ancak idam gerçekleştikten sonra Cash ölmüyor ve bir anda uyanıyor.
Bir ses ona "Hey sert adam! Ölmedin en azından henüz ölmedin. Sana ikinci bir şans veriyorum, sıfırdan yeniden bir başlangıç gece bitmeden bu işi tamamlayacağımıza söz veriyorum." diyor.
Ses karakterimize masanın yanındaki kulaklığı takmasını ve ona verilen talimatları harfiyen yerine getirmesini söylüyor.
Bu ses döneminde Hollywood sektöründe oldukça popüler ve başarılı işlere imza atıp parayı vuran Lionel Starkweather diğer adıyla yönetmenin sesi. Hollywood sektöründe yaptığı işler yavaşça kalitesini kaybedince ve popülerliğini yitirince Lionel gücünü de kaybediyor ve kazanmak istediği gücü Hollywood sektöründen kazandığı paraları gerçek cinayet sahneleri içeren filmler oluşturmakla kazanabileceğini düşünüyor.
Lionel Starkweather bir paralı asker ordusu ve Carcer City polisleriyle işbirliği yapıp, idam edilmek üzere olan veya çaresiz durumda olan insanları alıp onları yine Lionel tarafından alınan insanlarla kapıştırıyor. Kim gece bitmeden ayakta kalırsa o kazanıyor ve bunun için de dolayısıyla bol bol ölüm yaşanıyor. Bunları kaydetmek için de şehrin her bir tarafına kameralar dizilmiş.
Lionel tarafından alınan bazı çeteler bu işi yapmaktan memnun olmayıp "Tanrım, artık şu adam ortaya çıksın şu işi bitirelim de kurtulayım." deyip sızlanırken Skinz gibi üstünlükçü çeteler "Burada olduğunu biliyorum!" veya "Saklanamayacaksın, öleceksin" gibi sözler kullanıp ardından kahkahalar atıyor yani kendi istekleriyle insan öldürmek için buradalar.
Bu bilgileri oyunun içinden alamıyorsunuz, oyunun PS2 çıkışındaki kitapçığında bu bilgilere ulaşabiliyorsunuz çünkü oyun hikayesini anlatmak konusunda biraz zayıf. Yine de o çetelerin diyaloglarına oyun içinden de erişebiliyorsunuz tabi ki.
Karakterimiz James Earl Cash şehirde serbest kaldığında yönetmen ona yapması gerekenleri birebir anlatıp rehberlik ediyor.
7. sahneye kadar her şey yolunda gidiyor fakat 7. sahnede Wardogs çetesinin ailemizi kaçırdığını görüyoruz, ailemizi kurtarırken Cash tepki bile vermiyor sanki sıradan insanları kurtarıyor gibi takılıyor.
Aile üyelerimizi kurtardıktan sonra yönetmen bize alışveriş merkezindeki TV üzerinden bir kaseti oynatmamızı ve bize bir "sürprizi" olduğunu söylüyor.
Bu televizyona ulaşmak için Innocentz isimli silahlı grubu geçmemiz gerekiyor, kaseti izlediğimizde ise yönetmenin ailemize ihanet ettiğini görüyoruz.
Yönetmen kurtardığımız aile üyelerini alıp öldürüyor ve bize duygularımızı bir kenara bırakmamız gerektiğini ve şu an ihtiyacımız olan tek ailenin o olduğunu söylüyor.
Ardından infazlarımızı yaptıktan sonra 12. sahnede yönetmen bizden vahşi ölümler talep ediyor, orta vahşi veya dehşet verici derecede vahşi infazlar gerçekleştirmemizi istiyor. Yönetmenin isteklerini yerine getirdikten sonra ise yönetmen bize beyaz bir tavşandan söz edip onu öldürmemizi emrediyor.
Tavşanı kovaladıktan sonra aslında bunun yönetmen tarafından bize kurulan bir tuzak olduğunu anlıyoruz, yönetmen eskiden diğer insanlara yaptığı gibi bizi olabildiğince kullandı ve artık ölmemizi istiyor çünkü çok şey biliyoruz.
Tavşan anahtarla kaçıyor ve yönetmen bizi öldürmesi için adamlar gönderiyor ve bu sırada da yönetmen "Ne diyebilirim ki? Harika bir başroldün izleyiciler sana bayılacak ama gideceğin yerde telif hakkı ödemeleri bekleme derim." diyor ve resmen bize ihanet ettiğini doğruluyor. Tavşanı öldürüp anahtarı alıyoruz.
Ardından yönetmenin Wardogs çetesinin başı olan Ramirez ile konuşurken görüntüsü gösteriliyor, yönetmen kesin ve net bir şekilde ölümümüzü istiyor.
Ramirez yönetmenin emrinin ardından bizi yakalıyor ancak ufak bir saklambaç oynamak istiyor, Cash yine gölgelerde saklanarak Wardogs üyelerini teker teker öldürüyor ve sıra Ramirez'e geldiğinde Ramirez kaçıyor onu yakalayıp ateşli silahlarla öldürüyoruz.
Ardından olay yerinden kaçarken oyunun başındaki haber spikeri arabaya binmemizi söylüyor ve bize yönetmenin işini bitirebilecek tüm içeriklere apartmanında sahip olduğunu ancak Carcer City polisleri tarafından apartmana girişin yasaklandığını söylüyor.
Cash spikeri gölgelere yerleştirerek yavaş yavaş ortamdaki herkesi öldürdükten sonra içeriklere spikerle beraber ulaşıyor. Ardından Cash ilerleyip metroya ulaşıyor, bu noktada hala Cash yönetmen konusunda ne plan yaptı bilmiyoruz.
Metrodaki SWAT ekiplerini öldüren Cash metrodan çıkarken domuzcuk adı verilen "Piggsy" domuzunun kaçtığı sahneyi görüyoruz.
Cash 17. sahne elemanlarını da temizlediğinde ortamdan kaçarken SWAT ekiplerine yakalanıyor, bir anda arkadan silah sesleri yükseliyor ve yönetmenin paralı askerleri SWAT ekiplerindekileri öldürüp Cash'i kaçırıp yönetmenin yanına götürüyorlar. Muhtemelen yönetmen ölümüne canlı tanık olmak istedi çünkü bunu 15. sahnedeki bir ses kaydında da dolaylı olarak söylüyordu "Ne tutuklama ne de öldürme raporunu doldurmayın bana gönderin."
Sahne bittiğinde 18. sahne girişinde spikerin içerikleri yayınladığını ancak yönetmenden açıklama gelmediğinin haberini görüyoruz.
Malikaneye vardığımızda paralı askerlere domuzcuğun kaçtığı bilgisi iletiliyor ve biri kontrol etmeye gidiyor ancak domuzcuk onu testereyle öldürdüğünde destek için diğer paralı askerler de onunla gidiyor.
Cash fırsat budur diyerek oradan kaçıyor ve paralı askerleri öldürerek malikaneye giriyor, malikaneye girdiğinde paralı askerler hem domuzcuğun hem de karakterimizin malikanede olduğunun farkında bu nedenle elektriği kesiyorlar ve asansörün anahtarını da komutanlarına veriyorlar. Cash malikanedeki paralı askerleri öldürerek bodrum katına inip elektriği tekrardan açıyor, ardından üst kata geçip korumalarıyla beraber asansörün anahtarını da alıyor.
Cash asansöre bindiğinde asansör bir anda testere ile parçalanmaya başlıyor ve bunu yapan kişi tabi ki domuzcuk. Cash asansör düşmeye başladığı için yukarı tırmanıp tavan arasına ulaşmayı başarıyor.
Tavan arasında Cash gölgelerde saklanıp etrafta bulduğu cam parçalarıyla domuzcuğa arkadan saldırıyor, bu noktada domuzcuğun kurduğu cümleler inanılmaz çocukça ve akıl sağlığının yerinde olmadığını gösteriyor. Domuzcuğun arka plan hikayesinden bildiğimiz kadarıyla o da Cash gibi yönetmene karşı koymayı denemiş ancak başaramamıştı onu dünyadan izole edip domuz kostümüyle beraber tavan arasına zincirlediler çünkü hala işe yarar durumdaydı. Düzenli olarak yemek yemek dışında orada boş boş kaldı ve akıl sağlığını yitirdi.
Orada neden olduğunu bilmediğini sık sık dile getiriyor ve hayatında hatırladığı daha doğrusu ona tek hatırlatılan şey olan insanları öldürmeyi gerçekleştiriyor.
Domuzu en sonunda çatıdaki sağlam olmayan zemine çekiyoruz ve domuzcuğun testeresini alıp kollarını kestikten sonra hayatına son veriyoruz.
Bunun ardından ise yine bir grup paralı askeri öldürüp yönetmenin odasına giriyoruz ve yönetmenin şiddetli olayları kahkahalarla ve zevkle izlediğini görüyoruz. Bu noktada yönetmenin aslında ne kadar karanlık biri olduğunu daha da iyi pekiştirebiliyoruz aslında.
Yönetmen bize silahla sıkmaya çalışıyor ancak onu testereyle çok kısa sürede öldürüyoruz, eğer mermisinin bitmesini beklersek de bittikten sonra alternatif diyaloglar açılıyor ve bize kendisine katılmamızı, bir daha ihanet etmeyeceğini ve çok fazla para kazanıp bu sektörün kralları olabileceğimizi söylüyor.
Cash yönetmeni öldürüyor ve bir yönetmenin öldüğüne dair bir haber sekansı geliyor. Yönetmenin son sözleri ise "Cash i made you!" oluyor.
Ortalama üstü bir hikaye diyebilirim ancak oyun anlatmakta oldukça zorluk çekiyor, hatta bu hikayenin devamı da var oyunun PS2 kitapçığında ancak ben size oyunda gösterilmeyen bir şeyi anlatmayacağım.
Hikaye keyifli olsa da bence daha çok takip edilmesi gereken bir hikayeden ziyade tek çırpıda dinlenecek bir hikaye. Oyunun genelde sahne başı 2 ara sahne gösterdiği de göz önünde bulundurulursa bence bu hikaye daha iyi olabilirmiş.
Ayrıca yönetmen öldükten sonra kalan çete üyelerine ne olduğu açıklanmıyor, daha fazlası var mı yok mu? Önceki çete üyelerinin anlamsızca öldüğünü ve bu olayların açılıp kapandığını biliyoruz ancak oyunun kitapçığında bahsedilen Mr. Nasty karakterinin görüntüleri yayınlayacağını da biliyoruz hatta bir teori bu görüntüleri çocuk dizilerinin üzerine yayınlayacağını söylüyor. Bu teoriyi after credits sahnesi de destekliyor. Yeni bir yönetmen bulup bu karanlık dönemi devam ettiriyor mu? Bilemeyiz.
Bölüm 2: Atmosfer:
Bu oyunun bence en güçlü olduğu taraf kesinlikle atmosferi, oyunu geceleri oynayamıyordum resmen ki bu oyun 2003 yapımı ve ben oyunlardan korkan bir insan falan da değilim beni korkutabilen az korku oyunu vardır ancak Manhunt bu atmosferle bile beni germeyi becerdi özellikle 13. sahne sonrası.
13. sahne öncesinde bu dünyada yalnız olduğunuzu hissedebiliyordunuz ancak arada bir sizinle iletişime geçen size güvende olduğunuzu hatırlatan yönetmenin sesi de vardı işin içinde ancak 13. sahne sonrasında yalnızsınız.
Oyunun muhtemelen çıktığı dönemki teknik sebeplerinden ötürü dünya çok karanlık ve çok boş ancak şehrin hala yaşanmışlık içeren bir şehir olduğunu, kumarhane gibi yeni gibi görünen yerlerin olduğunu görmek o şehrin terk edildiğini ve o şehirde sadece yalnız hayatın için mücadele etmen gerektiğinin atmosferini bence iyice pekiştiriyor.
Kendi içindeki o canavarla yüzleşmelisin diyebiliriz, ayrıca oyun native 1080p çözünürlüğü desteklemiyor sanırsam 480p çözünürlüğü 1080p ekrana sıkıştırıyor bu nedenle de oyun inanılmaz kötü gözüküyor bu atmosferi öldürecek kadar kötü diyebiliriz o yüzden native 1080p desteği içeren bir mod şart.
Atmosferi bu kadar güçlü olmasaydı bu oyun muhtemelen bitirip de unutacağım oyunlar arasına girerdi ancak şimdi benim için güzel ve sevdiğim bir yapım olarak kaldı ve hatta bence Rockstar firmasının çıkarttığı çoğu yeni nesil işten güzel bir iş olarak aklımda ve öyle de kalacak.
Bölüm 3: Sahneler:
Sahneler oldukça iyi tasarlanmış, 18. sahnenin o labirent gibi olan tasarımını ve 19. sahnedeki malikane tasarımını çok sevdim. Bazı sahneler oldukça komplike iken bazı sahneler basit ve kafa dağıtmalık oluyor.
Bir de 5. sahne gibi sahneler var ki onları hiç sevmiyorum zira vinç gibi şu an kontrol etmesi işkence mini oyunlara sahip oluyorlar.
Sahnelerin tasarımları ve işleyişleri çok hoşuma gitti ve çoğu sahne tadında bitiyor ancak 18. sahne gibi bazı sahnelerde oyun size yeterli kaynak sağlamıyor. Ağrı kesici gibi can malzemelerini oyun bu bölüm ya 1 ya da 2 kere veriyordu sanırsam ki bu çok az bir sayı çünkü bölümde çok fazla düşman var.
Kısacası bazı sahnelerde oyun sahne içeriği ile kaynak sayısını doğru orantılı hale getirememiş, bu da sahnelerin güzelliğini alıp onları kanser seviyede zor yapabiliyor.
Her sahne genellikle kendine özel bir mekaniğe de sahip oluyor bu arada, ayrıca 2-3 sahnede bir yeni bir çeteyle tanışmak ve onların diyaloglarını dinlemek de oldukça keyifli.
Böylelikle bir incelememizin daha sonuna gelmiş bulunuyoruz, umarım okurken keyif almışsınızdır.
Son düzenleyen: Moderatör:
