Bir anda boşlukta hissetmek

Lientum dedi:

Yeni bir güncelleme, yaklaşık 1 hafta oldu. Ara sıra aklıma geliyor ama eskisi kadar özlem duymuyorum. Zaten ilişkide hep ikinci planda olduğumdan şüpheliydim 6.hissim asla yanılmaz. Beni terk etme sebeplerinden biri olarak da hayatında başka biri olmasından şüpheleniyorum. Her yerden mesajları sildim WhatsApp'dan engelledim Instagram'dan engellemeye uğraşmak istemedim. Hayatım biraz daha yoluna gitti kendime değer vermeye çalışıyorum biraz daha. Diyetimde iyi gidiyor bir ara çok hızlı kilo verdiğim için sanırım kastan kaybım oldu onu da yemekleri biraz daha arttırıp ağırlık çalışarak tamamladım, 1-1.5 kilo daha aldım temiz bir şekilde verdim artık kendimi neredeyse hiç kısıtlamıyorum sadece ne yediğimi bilmem yetiyor tabii ki artık vücudum eskisi kadar çok istemiyor istese bile kaldıramıyor yiyemiyorum çok fazla. Vücudum daha iyi durumda göğüs bölgemi küçültmek için antrenmanlar yapıyorum yaklaşık 72-73 kiloya kadar düştüm D ve B12 vitaminleri almaya başlayacağım. İlişkileri olan arkadaşlarımdanda hem hayat hem ilişki olarak tavsiyeler alıyorum. Artık o kişiyi kaybettiğime değil de onun beni kaybettiğine üzülüyorum. Bir sonra ki güncellemede görüşmek üzere...

Genişletmek için tıkla...

Irmy dedi:

Böyle devam, iyi gidiyorsun. Sana değer vermeyen önemsemeyen insandan da tamamen kurtulman iyi olmuş birkaç haftaya o kişi hiç aklına bile gelmeyecek. Görüşmek üzere, güncellemeleri bekliyoruz.

Genişletmek için tıkla...

Lientum dedi:

Yeni güncelleme, 1 aya yakın oldu aklımdan tamamen çıktı. Hemen sonrasında başka bir kızla tanıştım onunla sohbet ettim daha kötü oldu. Flört ettiğimizi sanarken meğer o eğlencesine yapıyormuş. 2 hafta boyunca ona yakınlaşmaya çalıştım ancak unutamadığı birisi çıktı. Yine zaman vereyim dedim her şeyi reddetti. Bugün oyun oynarken o eski unutamadığı sevgilisi bile olmayan flörtü hakkında ondan ne kadar sevdiğini vesaire anlatmaya başlayınca sinirden elim ayağım titredi direkt alt F4 çekip oyunu kapattım WhatsApp'dan mesaj yazdı bakmadım telefonu kapattım komple. Hayatım nedense şu aralar hiç yolunda gitmiyor yine istemeden tekrar kilo vermeye devam ediyorum 71 kiloya kadar düştüm. Ara ara spor yapmaya çalışıyorum egzersizler yapmaya çalışıyorum, okuluma ise bir gram bile odaklanamıyorum. B12 vitaminini unutkanlık yapmaya başladığı için bıraktım sadece D vitamini alıyorum boy uzaması için. Bazen hiç yaşama isteği bile gelmiyor içimden son birkaç aydır çok kez yaşama isteğimi bitirmek geçti aklımdan. İşin kötü tarafı ise böyle kötü anlarımda bile beraber biraz dışarı çıkıp kafa dağıtmayı bırak yazabileceğim bir arkadaşım bile olmamasıydı. Annemle babam yeni boşanmıştı o günden beri artık kimseyle konuşmak istemiyorum, kimseye güvenemiyorum. Ailemden bile uzaklaştım, arkadaşlarımla bağlarımı kestim kimsenin benimle konuşmasını istemiyorum. Nereye kadar böyle gidecek bilmiyorum ancak umarım bir şekilde son bulur. Şu anlık aklıma gelenler ve anlatmak istediklerim bu kadar yine aklıma gelen bir şey olursa yazacağım. Diğer güncellemeleri atabilir miyim bilmiyorum ama görüşmek üzere...

Genişletmek için tıkla...

Irmy dedi:

Yaşadığın şeyler cidden zor, anladığım kadarıyla duygusal bir arayış içindesin, çok yalnız hissediyorsun, bu yüzden sürekli hayatına biri girsin çabası var ama ilişkiler böyle yürümez zamana bırakmalısın çünkü bir şeyi ne kadar istersen o kadar çok kaybedersin, bu benim için hep böyle oldu, akışına bırak. Yaptığın ilişkilerin galiba çoğu sanaldan anladığım kadarıyla yanlış tahmin yürütmüyorsam ama yapıyorsan yapma olmuyor, olmaz ne kadar seni tamamlayacak bir insan olduğunu düşünsen bile %90 oranla o ilişki yürümeyecek ve günümüz ilişkileri cidden istisnalar dışında iğrenç, herkes çıkar içinde kimse kimseye koşulsuz güvenip kalbini emanet etme peşinde değil, herkes işine geleni yapıyor, insanlar bağ kurmaktan sevgi vermekten kaçınıyor, sadece ilgi istiyorlar, geneli böyle sanal ilişkiler daha beteri.

Yaşın kaçtı hatırlamıyorum ama yaşın küçüktü diye hatırlıyorum, yaşama isteğini yitirmeni çok iyi anlıyorum belki de seni bu konuda en çok anlayabilecek insanlardan biriyim ama öyle bir şeye sakın girişme, o istek içinde sürekli alevleniyor ve zihninin bir köşesinde beynine batıyor biliyorum. Bende sürekli benzer şeyler yaşıyorum ama yapabildiğim tek şey saatlerce yatıp tavanı seyretmek oluyor sonraki gün ise hayat ne kadar iğrenç olsa da kendimi kendim için yaşatmaya çalışıyorum, son 1 yıldır vasat derece de hayatım kötü gidiyor, düzeltmek için çok çabalıyorum ama benim de elimden gelen yapmak istediklerime yetmiyor, akışına bırakıyorum. Biri mi üzmüş boş veriyorum, dersler ağır mı geliyor boş veriyorum, erkekler mi üzdü boş veriyorum çünkü hayat bir şeyi ya da birilerini beklemek için çok kısa ve ben kendimi yaşatmakta zorlanıyorum başkaları ile uğraşacak bir gram enerjim kalmadı, aynı şeyleri tavsiye ederim rahatlarsın.

Anne babanla olan durumuna çok üzüldüm, kimse böyle şeyleri yaşamak istemez ama hayatın sana ne getireceğini bilemiyor insan ve en istemediğimiz şeyler başımıza geliyor, bu konuda sana bir tavsiyem ya da içini rahatlatacak cümle kuramayacağım ama suçlu psikolojisine girip herkesi kendinden uzaklaştırma, sen anladığım kadarıyla iyi niyetli, kimseyi kırmak istemeyen bir insansın ama cidden çok kötü hissediyorsan yakınındaki bir insanı dertlerini dök çünkü bu gidişle sürekli için yanar, yalnız kalmak çare değil inanki, en dolu dolu olması gereken yaşlarım yapayalnız geçti biraz da anksiyetik bir insanım arkadaş bulmakta çok zorlanıyordum çok kötü günlerdi ama gel gelelim ki üniversite hayatıyla illaki birileri hayatına giriyor ve duvarsız evine çatı oluyorlar, o yüzden akışına bırak çevrende az olsun öz olsun, kimseye çabucak güvenme, hayatının merkezinde sen ol.

Genişletmek için tıkla...

Lientum dedi:

Tam olarak ne içerisinde olduğumu özetlemişsin, dediklerini harfi harfine onaylıyorum. Benim amacım sanaldanda olsa gerçekten de olsa fark etmeksizin bir insanla duygularımı paylaşmaktı. 2 kere başarısız oldum çok kısa süreler olmasına rağmen olayların üstüne büyük darbeler vurdu. Yaşım 17 daha reşit olmadım. Şu aralar özellikle hayatım için çok çabalıyorum. Çevremden birine hiçbir zaman kötü bir niyetim olmadı aksine çevremde ki insanların ve ailemin iyi ve mutlu bir hayat sürmesi için çabalıyorum. Zaten başıma ne geldiyse iyi niyetim yüzünden geldi. Tanıştığım kızlara abaza olarak yaklaşmadığım, onlardan +18 fotoğraflar istemediğim, onlara yavşamadığım, takıntılı olmadığım, tehdit etmediğim, kekoluk yapmadığım için geldi. Hayatta böyledir zaten kimse gidip bir çiçek bahçesinde ki en kötü çiçeği koparmaz. Bu yaşadığım onca durumun içerisinde ise benim için en kötü olanı sevdiğim kızın onu bir gram umursamayan ve ilgisini sevgisini alıp en ufak olayda tartışma çıkartıp terk eden hoşlandığı çocuğu anlatmasını dinlemek değil. Bu dinlediklerimi, yaşadıklarımı anlatacak bir dostum olmamasıydı. Ama şunu öğrendim ki derdi yaşamak değil, bu derdi kimseyle paylaşamamak ve içini dökememek çok koyuyor.

Genişletmek için tıkla...

Irmy dedi:

Çok düzgün bir insansın, kendini çok iyi yetiştirmişsin, bir kadın hakkında ki düşüncelerin çok güzel onları bir amaç objesi gibi görmek yerine sadece içindeki sevgiyi vermek istemen çok tatlı.

Bende senin yaşlarında hayatta aynı şeylerden yakınırdım ama bunu sonra zamana bıraktım, şimdi o yaşlarıma bakınca kendimi geliştirmeye odaklandığım için seviniyorum, içi boş ilişkilerden daha iyi inanki. Ama gel gelelimki aidiyetsizlik hissi de vardır, insan sadece bazen sığınacak bir liman ister bu da en haklı arayışlardan ama insan kendine de liman olmayı öğreniyor zamanla.

Dert paylaştıkça azalır, paylaşmazsan sırtında yük gibi taşırsın ve giderek o yük artar, o yükün altında da giderek ezilirsin. Derdini anlatmak istediğin zaman burada bir dinleyicin var.

(Not: Birkaç tavsiyem var bunlar bende çok etkili oldu, kesinlikle uzun yürüyüşler yapmak özellikle kullaklığı takıp dünya ile bağını koparmak çok rahatlatıcı. Yaşadığın şehirde varsa gençlik merkezi oradaki kurslardan beğendiğin kurslara kaydolabilirsin, maddi gücün varsa düzgün bir spor salonuna kaydolabilirsin, galiba seneye ya da bu sene YKS'ye gireceksin ona da günlük belli bir zaman ayır, burada asıl amaç aslında zamanını verimli tüketecek şeyler bulmak ve kendini iyi hissettirecek şeyler yapmak, sen halledersin ben sana inanıyorum aşacaksın bu günleri.)

Genişletmek için tıkla...

Lientum dedi:

Çok teşekkür ederim, annemin bana verdiği öğütler sayesinde kendimi böyle yetiştirdim. Ailem veya arkadaşlarım 7/24 yanımda olmadı neredeyse tek başıma büyüdüm diyebilirim. Ancak bunları dışa vurupta serserilik yolunda ilerlemedim. Ha istersem ilerleyebilirdim sigarada içebilirdim alkolde tüketebilirdim insanlara salçada olabilirdim bunları yapma imkanım vardı ama yapmadım. Onun yerine kendimi oyunlara ve başka dallara vurdum. İyi ki de yapmamışım yaşım geçtikçe serserilik yapmamanın, hiçbir sigara, tütün, alkol ürünü kullanmamanın değerini anlıyorum. Ancak dünya herkese adil davranmıyor maalesef kimlerin kazandığını çok iyi görüyoruz.

Tavsiyelerine gelecek olursam. Uzun yürüyüşler değil de kilolarımdan dolayı zorbalandığım bir dönemde her gün yürüyüşlere çıktım kendi kendime antrenmanlar yaptım yaklaşık 14kg civarı verdim. Okul sınavlarım bitince bir spor salonuna kaydolup vücudumu şekle sokacağım. YKS'ye çok zaman ayıramıyorum okul okumak bana boş iş gibi geliyor ancak bir yandan da okul insana çok şey katıyor. Aslında okul değil içinde ki insanlar çok boş. Daha çok bilgisayardan işimi kurmaya çalışıyorum farklı dallarda bir sürü işler yapmaya çalışıyorum, oyun tasarımcılığı, editörlük vs. vs. Çünkü kendimi bu alanda çok yatkın buluyorum ve arkamda hiçbir şekilde(o biricik dostum hariç.) Destek olmamasına rağmen gayret ediyorum. Hatta bu yolda ailem bana çok köstek oldu ancak hala başarılı bir şekilde ilerliyorum. Ayrıca yazdıklarımı tek tek okuyup azarlamadan yaşıma takılıp "bu yaşta ne bu dertler?" tarzı şeyler söylemeden derdimi dinleyip çözüm yolu bulmaya çalıştığın ve bana inandığın için sana ayrı bir teşekkür borçluyum.

(Küçük bir not: Ailemle aram kötü değil aksine ailemi çok severim ancak düşünce tarzlarımız uyuşmuyor çoğu babamın yaptığı yanlışlar yüzünden zaten boşanmalarından anlamışsınızdır. Annem bilgisayarlardan nefret eder çoğu kavgamız bu yüzden oluyor. Ailemden herkesle görüşüyorum sadece biraz içine kapanık ve yalnız bir insanım benim asıl dünyam bu bilgisayarın içinde.)

Genişletmek için tıkla...