Doğduğum ülkeyi sevmiyorum. Sevemedim bu ülkeyi. Malum Türkiye'de doğduk 10'lu yaşlarıma bakıyorum ne yaşadım diye. Hiçbir şey. Normal insanlara kıyasla daha kötü çocukluk geçirdim. 20'li yaşlarımın başındayım. Normal insanlara göre hiçbir şey yaşayamadım. Aşk konusunda hiçbir şekilde sevgili edinemedim. İlkokul aşkım olmadı, ortaokul aşkım olmadı, lise aşkım da olmadı.
Toplumun geneli akıllı değil. Bilim, felsefe ve dinleri araştıran birisiydim hala da bu dallarla ilgileniyorum. Tanıştığım çoğu kişi bu konulara hiç hakim değildi, platonik olduğum kişiler oluyordu. 10'lu yaşlarımda erkeklere ilgi duyduğumu anlamıştım. Onun dışında karşı cinse de ilgi duyuyordum. Zaten bizim ülkeyi biliyorsunuz hemcinsinden hoşlanan veya seven kişilere ne yaptıklarını biliyorsunuz.
Askere gittim orada psikolojik olarak çöktüm geldim. Hala kendime gelemedim. O günden sonra ülke de asker, polis veya sivil biri ölse bile umurumda olmuyor. Ülkeden soğumamın bir nedenlerinden birisidir. 11 veya 12 yaşlarımda askeriyeye girmeyi istiyordum, şu an yapmak istemediğim mesleklerden birisidir, dine inanmadığımı söylediğim zamanlarda görüşüme saygı duyulmuyordu "sen yanlış yoldasın" diyerek. Kısacası namussuz olarak göstermeye çalışıyorlardı. Zaten o davranışlarından sonra yukarıdan bir yaratıcı gelse bu din doğru dese bile o dinlerden birine iman etmem, orası kesin.
) karşı.
