Tamamı alıntıdır.
"
İnsan gözü YCBCr yapısına benzer olarak görür. Yani bir rengi algılamaktan çok iki renk arasındaki farkı algılar. Ycbcr sistemi de böyle işler. Sarı ve mavinin diğer renklere göre farkını hesaplayıp kaydeder, sonuca kırmızıyı ekler.
RGB ise bilgisayarların dünyayı nasıl gördüğü ve gösterdiğidir. Ortamda bulunan "kırmızı", "yeşil" ve "mavi" miktarını sayısal olarak ifade eder bir rengi bu üçünün varlığı/yokluğu ile tanımlar.
Bilgisayarlar için bu tanımlama daha kolaydır. Çünkü ekranlarda gerçekten fiziksel olarak kırmızı, mavi ve yeşil renkli pikseller bulunur. Ekranda görüntülenecek bilgi Ycbcr olarak geldiyse bile bir işlemci bunu RGB olarak yeniden hesaplar ve ekrana RGB olarak göstertir.
4:4:4 ve 4:2:2 farkı ise şudur; her bir piksel için 4 tam değer tanımlamak gerekir. Bazı ekranların kablo girişleri bu kadar, sinyali bir defada alamaz, o yüzden ilk değeri tam 4'lü olarak gönderip sıradaki sinyalleri o 4'lünün 2'li farkları halinde gönderirler. Yani özellikle renk geçişi olan bölgelerde eksik sinyal gönderip, arada kalan renk bilgisini ekranın tamamlanmasına bırakırlar.
4:4:4 ve 4:2:2 arasında hesap kolaydır. Mümkün an yerde 4:4:4 seçilir. Çünkü 4:2:2, 4:4:4'e yetmeyen ekranlar için geliştirilmiş eksik sinyal çözümlemedir.
Peki RGB ile Ycbcr? Teoride ikisi de 4:4:4 ise ve bir panel yeterince iyi bir işlemciye sahipse birebir aynı olmalılar. Ancak bugün bir sürü panel kendi içinde görüntüye "yorum yapan" görüntü işlemcileri kullanıyorlar. Bu yüzden kodun önce Ycbcr olarak gelmesi, insan gözünün bilgi algılama şeklinde daha yakın olduğu için, görüntü bu kodda işlediğinde daha yumuşak geçişli ve gerçek hayata daha yakın bir görüntü elde etmek mümkün oluyor. RGB'de beyaz ve siyahları abartılması ve geçişlerin biraz daha keskin yapılması mümkün.
Özet geçiyorum: Ycbcr 4:4:4 en iyi seçenektir. Yeterince iyi ve hassas bir monitörde zaten RGB 4:4:4 ile aynı sonucu verecektir. Monitör yeterince hassas değilse de en iyi sonucu yine Ycbcr 4:4:4 ile verecektir. "
