Keduket
Decipat
- Katılım
- 2 Temmuz 2019
- Mesajlar
- 1.387
- Makaleler
- 1
- Çözümler
- 1
Merhaba,
Değerli forum üyeleri. Yaşım 15 ve 9. sınıftayım. Benim yaşımdaki çoğu kişi gibi benim de ailem 8. sınıfta bana vaatler verdiler. Çocukluktan beri hayalim bilgisayar mühendisi olmak. Unity'ye, Adobe Premiere'ye, HTML'ye bütün bunlara merakım var. Çok bir bilgim yok fakat en azından ilgim var. Küçükken MC, NFS, GTA gibi oyunlar pek oynamadım. Ancak bunlarla tanıştığım 6 ve 7. sınıfta çok keyifli olduklarını fark ettim. Eskiden bir tek Cuma akşamları 22'ye kadar PC'ye bakardım. Ama 8. sınıfa geldiğimde haliyle işler değişti. Buna karşı çıkmadım. Ben de biliyordum ki 8. sınıf bir dönüm noktası ve LGS'den ne kadar iyi puan alırsam ileride o kadar rahat edecektim. Dediğim gibi bana telefon ve bilgisayar vaat edildi. Ders çalışmayı bilgisayar için değil geleceğim için yapıyordum. Ve sonunda sınava girdim ve 460 küsuratlı bir puan aldım. Ancak bu puan ilimdeki Fen Lisesine yetmedi ve her şey o zaman resmen sarpa sardı. Sınavdan çıktığım ilk hafta aşırı bir boşluğa düştüm. Neyse aslında o zaman fen lisesini kazandığım belli değildi ama bana ailem şu teklifi yaptı;
Ya Telefon, ya da tuşlu telefon ve bilgisayar.
Tabii ki hayalim olan bilgisayarı seçtim. Ve hemen araştırmaya koyuldum. Yani LGS'den tam puan alsam hissedemeyeceğim mutluluğu, yaklaşık 3 gün hissettim. Ve bana birden, bilgisayar alınmayacağını söylediler. Sonraki 2 gün sadece ağladım ve kimseyle konuşmadım. Ya böyle bir şey olabilir miydi? Ne kadar bunun piyasaya yeni ekran kartları çıkınca istemeden iyi bir karar alındığını düşünsem de, şu an bile aklıma gelse gözlerim doluyor. Sırf eğitimim ve kavuşacağım bilgisayarım için 1 yıl çalıştım, çabaladım ve BOOM!
Neyse okul başladı. Yine aynı okula gittim. Bizim okul ilkokul, ortaokul ve lise. Babam Anadolu lisesinin müdür yardımcısı. Ben de aldığım puanla fen lisesinin A şubesine girdim. Gidebileceğim en iyi okul burasıydı. İlimin fen lisesini kazanamadım. Hala aklımda bir bilgisayar ve oyun oynama özlemi vardı. Neredeyse hiç internet cafeye gitmedim. Paramı kaptırmak istemedim haliyle. Sonra benle bir anlaşma yaptılar. Aslında anlaşmayı ben yaptım. Babam imzayı atarken bile o kadar umursamazdı ki imzası anneminkinin üzerine yazdı. Bakmadan atmıştı imzayı. 1. ve 2. dönem not ortalamam 95 ve üzeri olursa dönem başına 1500 lira vereceklerdi. Toplam 3000 lira ediyordu. Hayalimdeki bilgisayar için ne kadar az olsa da duruma razı oldum. Dönem uzun. Ne kadar ilk başlarda bilgisayar için çalışsam da sonra bilgisayar almayacaklarına resmen yemin edebilirdim. Ne zaman bilgisayar konusunu açsam kimse cevap vermiyordu bana. Hiç bir zaman. Hala da öyle. Öyle öyle dönemi bitirdik. Bitirmeden 5 hafta falan önce annemin eski telefonunu aldım. Onlara ise yeni telefon aldık. Aslında ne kadar bana yeni telefon alalım deseler de bunun bilgisayarın aleyhine olduğunu biliyordum. Bilgisayar konusunu açtığımda sana telefon aldık daha ne istiyorsun diyeceklerdi. Ailemi tanıyordum. O zamanlarda evde internetimiz yoktu. 8. sınıf için iptal etmiştik. Ama 9. sınıfta almadık. Ta ki bu zamana kadar. Bizde eski bir HP bilgisayar var. Yaklaşık 8 yıllık. Ve bilenler bilir bu bilgisayarın kronik ısınma sorunu var. Şansıma 1.dönemde bilgisayarın fanı bozuldu. 30 lira bir şey ama hala almıyorlar . Ve yine ne zaman konuyu açsam sessizce televizyona bakıyorlar. Neyse içimde hep bir bilgisayar oyunları hasreti oldu. Bugün de indirdim LOL'ü bilgisayara. Onlar film izlerken ben de dedim ki açayım oyun oynayayım. Ama fan bozuk hemen ısınmaya başladı, FPS yerlerde. Sinir oldum. 30 dakikadır bakıyorum ve hiç zevk alamadım. Babam geçerken bana baktı. Yok bilgisayardan sen ne istiyorsun? falan. Çok sinirlendim kapadım gittim. Ne zaman telefona baksam bana kızıyorlar. Ne zaman bilgisyara baksam bana kızıyorlar. Bugün saat 2'ye kadar ders dinledim. Açtım telefonu arkadaşı LoL'e çağırıyorum yine kızdılar. Ruh halim çok kötü. Ancak 1-2 saat iyi kalabiliyoruz ailemle. Canıma tak etti. Yardımlarınızı bekliyorum. Her şeyde beni iğneliyorlar. Çok sıkıldım. Kitap okuyorum daha yeni Adam Fawer'ın Empati kitabını bitirdim. 650 sayfa. Sanki kitabı atlayarak okumuşum normalde okuyamazmışım gibi davranıyorlar. Her dakika ders çalış diyorlar. Ama artık bezdim. Şu zamanda intihara inşallah kalkışmam.
Değerli forum üyeleri. Yaşım 15 ve 9. sınıftayım. Benim yaşımdaki çoğu kişi gibi benim de ailem 8. sınıfta bana vaatler verdiler. Çocukluktan beri hayalim bilgisayar mühendisi olmak. Unity'ye, Adobe Premiere'ye, HTML'ye bütün bunlara merakım var. Çok bir bilgim yok fakat en azından ilgim var. Küçükken MC, NFS, GTA gibi oyunlar pek oynamadım. Ancak bunlarla tanıştığım 6 ve 7. sınıfta çok keyifli olduklarını fark ettim. Eskiden bir tek Cuma akşamları 22'ye kadar PC'ye bakardım. Ama 8. sınıfa geldiğimde haliyle işler değişti. Buna karşı çıkmadım. Ben de biliyordum ki 8. sınıf bir dönüm noktası ve LGS'den ne kadar iyi puan alırsam ileride o kadar rahat edecektim. Dediğim gibi bana telefon ve bilgisayar vaat edildi. Ders çalışmayı bilgisayar için değil geleceğim için yapıyordum. Ve sonunda sınava girdim ve 460 küsuratlı bir puan aldım. Ancak bu puan ilimdeki Fen Lisesine yetmedi ve her şey o zaman resmen sarpa sardı. Sınavdan çıktığım ilk hafta aşırı bir boşluğa düştüm. Neyse aslında o zaman fen lisesini kazandığım belli değildi ama bana ailem şu teklifi yaptı;
Ya Telefon, ya da tuşlu telefon ve bilgisayar.
Tabii ki hayalim olan bilgisayarı seçtim. Ve hemen araştırmaya koyuldum. Yani LGS'den tam puan alsam hissedemeyeceğim mutluluğu, yaklaşık 3 gün hissettim. Ve bana birden, bilgisayar alınmayacağını söylediler. Sonraki 2 gün sadece ağladım ve kimseyle konuşmadım. Ya böyle bir şey olabilir miydi? Ne kadar bunun piyasaya yeni ekran kartları çıkınca istemeden iyi bir karar alındığını düşünsem de, şu an bile aklıma gelse gözlerim doluyor. Sırf eğitimim ve kavuşacağım bilgisayarım için 1 yıl çalıştım, çabaladım ve BOOM!
Neyse okul başladı. Yine aynı okula gittim. Bizim okul ilkokul, ortaokul ve lise. Babam Anadolu lisesinin müdür yardımcısı. Ben de aldığım puanla fen lisesinin A şubesine girdim. Gidebileceğim en iyi okul burasıydı. İlimin fen lisesini kazanamadım. Hala aklımda bir bilgisayar ve oyun oynama özlemi vardı. Neredeyse hiç internet cafeye gitmedim. Paramı kaptırmak istemedim haliyle. Sonra benle bir anlaşma yaptılar. Aslında anlaşmayı ben yaptım. Babam imzayı atarken bile o kadar umursamazdı ki imzası anneminkinin üzerine yazdı. Bakmadan atmıştı imzayı. 1. ve 2. dönem not ortalamam 95 ve üzeri olursa dönem başına 1500 lira vereceklerdi. Toplam 3000 lira ediyordu. Hayalimdeki bilgisayar için ne kadar az olsa da duruma razı oldum. Dönem uzun. Ne kadar ilk başlarda bilgisayar için çalışsam da sonra bilgisayar almayacaklarına resmen yemin edebilirdim. Ne zaman bilgisayar konusunu açsam kimse cevap vermiyordu bana. Hiç bir zaman. Hala da öyle. Öyle öyle dönemi bitirdik. Bitirmeden 5 hafta falan önce annemin eski telefonunu aldım. Onlara ise yeni telefon aldık. Aslında ne kadar bana yeni telefon alalım deseler de bunun bilgisayarın aleyhine olduğunu biliyordum. Bilgisayar konusunu açtığımda sana telefon aldık daha ne istiyorsun diyeceklerdi. Ailemi tanıyordum. O zamanlarda evde internetimiz yoktu. 8. sınıf için iptal etmiştik. Ama 9. sınıfta almadık. Ta ki bu zamana kadar. Bizde eski bir HP bilgisayar var. Yaklaşık 8 yıllık. Ve bilenler bilir bu bilgisayarın kronik ısınma sorunu var. Şansıma 1.dönemde bilgisayarın fanı bozuldu. 30 lira bir şey ama hala almıyorlar . Ve yine ne zaman konuyu açsam sessizce televizyona bakıyorlar. Neyse içimde hep bir bilgisayar oyunları hasreti oldu. Bugün de indirdim LOL'ü bilgisayara. Onlar film izlerken ben de dedim ki açayım oyun oynayayım. Ama fan bozuk hemen ısınmaya başladı, FPS yerlerde. Sinir oldum. 30 dakikadır bakıyorum ve hiç zevk alamadım. Babam geçerken bana baktı. Yok bilgisayardan sen ne istiyorsun? falan. Çok sinirlendim kapadım gittim. Ne zaman telefona baksam bana kızıyorlar. Ne zaman bilgisyara baksam bana kızıyorlar. Bugün saat 2'ye kadar ders dinledim. Açtım telefonu arkadaşı LoL'e çağırıyorum yine kızdılar. Ruh halim çok kötü. Ancak 1-2 saat iyi kalabiliyoruz ailemle. Canıma tak etti. Yardımlarınızı bekliyorum. Her şeyde beni iğneliyorlar. Çok sıkıldım. Kitap okuyorum daha yeni Adam Fawer'ın Empati kitabını bitirdim. 650 sayfa. Sanki kitabı atlayarak okumuşum normalde okuyamazmışım gibi davranıyorlar. Her dakika ders çalış diyorlar. Ama artık bezdim. Şu zamanda intihara inşallah kalkışmam.
