Dostum 21 yaşındayım şu yaşıma kadar bir sevgilim olmadı hep olsun istedim bir iki kere çabaladım ikisi de fos çıktı Red yedim üstüne üstlük duygularımızla oynadılar üzüldüğümüzle kaldık bende o günden sonra hiç bulaşmadım herhangi bir kızla tanışayım vs. istemedim çok sosyal bir insanda değilim evden işe işten eve günlük rutinim şu hayatta gerçekten doğru insan bulmak çok zor hele Türkiye'deki sürtüklerin kendilerini hint kumaşı sanması bir ego bir tripler bu beni daha da deli ediyor 2 gram güvenimiz vardı onuda da alıp götürdüler. Bir hafta oldu psikolojik destek almaya başladım ilaç tedavisi vs. bu beni aşırı etkiledi bir insan 2 gün uyumadan durabilir mi? Gece yastığa kafamı koyuyorum aklıma geliyor bana yaptıkları , çocuk gibi benimle oynamaları insan kendine yediremiyor kafamda bu kadar şey olduğu sürece uyku uyuyamıyorum çıkıyorum balkona bir bira bir sigara açıyorum müziği sabaha kadar böyle oyalanıyorum ondan sonra kalk işe git ilaç tedavisine başladığım günden beri uyku problemim bir nebze olsun çözülmeye başladı diyebilirim ama ilaçların etkisiyle bir sersemlik var düşünüyorumda ben o insana ne temiz duygular beslemiştim değer vermiştim gerçekten sevmiştim ya kendime acıyorum bir insan bu kadar aptal olabilir mi? İnsan sevdiği zaman gerçekten aptallaşıyor bakın ben kız arkadaş işlerini de geçeyim etrafımda dost dediğim insanların bile bana karşı tutumu beni çok üzüyor size bir soru sorayım 9 senelik bir arkadaşınız var yediğiniz içtiğiniz ayrı gitmemiş o insan her daim yanınızda olmuş elindeki son parasına kadar sakınmamış size harcamış ailesiyle bir planmı yapmış hemen sizide çağırmış sizi ailesi gibi görmüş değer vermiş sonra hayatınıza bir kız giriyor seviyorsunuz iyi bir ilişkiniz var sizin için arkadaşınız mı önemlidir? kız arkadaşınız mı? Kardeşim dostum dediğim adam kız hayatına girdiğinden beri ben yazmasam yazmaz aramasam aramaz ben bir plan yapmasam bir plan yapıp buluşalım zaman geçirelim demez bende artık bıraktım gerçekten çok yoruldum 2 ay oldu konuşmuyoruz anlam veremiyorum.
