Herkes dertlerini, problemlerini anlatsin

Herkesin derdi var bizimkiler bazılarının yanında dert sayılmaz olabilir. "Bu da dert mi?" diyecek olanlar hiç okumayabilir. Liseye başlamadan önce içine kapanık 7/24 evde ailesi ile oturan televizyon izleyip internette bir şeyler araştırarak vakit geçirmeye çalışan biriydim. Okul dışında da yaşıtlarım ile pek diyalog kurmazdım. Liseye geçerken öğretmenlerimden biri böyle devam etmememi lisede biraz daha sosyalleşmeye çalışmamı aksi takdirde çok yalnız kalıp kendimi daha farklı şeyler ile avutma gibi bir yanlışa düşebileceğimi söyledi. Ben de onu dinleyerek okulda kendime arkadaşlar bulmaya çalıştım. Çoğu kişi ile de anlaşamadığım onlara ayak uyduramadığım için arkadaş olamadım. Birisi hariç. Bir kız vardı. Benim bu halde olduğumu bildiği için benle konuşmak bana arkadaşlık etmek istedi. İlk başta gün boyunca yaptığımız şeylerden bahsederken günler geçtikçe birbirimizi daha fazla tanıdık. Yaklaşık 4 ay kadar bir süre sonra ikimizde birbirimize karşı farklı duygular beslediğimizi fark ettik. Birbirimize bir şekilde sene başında söyledik böyle böyle diye. Kızın eski halini bir şekilde öğrendim. Benden pek de farklı değilmiş. Birbirimizi de herhalde bu şekilde benimsedik. Neyse temmuz ayına kadar birbirimizle sıcak bir şekilde konuştuk sohbet ettik. Ama temmuzda bir günde ne olduysa artık kız benle araya bir soğukluk koydu. O gündür bugündür eski halime döndüm. Ben dış dünyaya adım atmaya çalıştıkça o beni itti ve şu an bilgisayarım dışında yalnızım. Okuyan olduysa teşekkür ederim, okumayanın da canı sağolsun.
 
Hoşlandığım kızla aynı sitedeyiz karşı blokta oturuyor. Beni reddettikten sonra sevgilisi oldu. Öyle ara sıra balkonda, pencerede falan karşılaşınca içeriye giriyor. Sapık değilim, kimseyi izlediğim yok ama yediğim de yok. Dert sayılmaz, derdimi anlatmayı pek sevmiyorum da bir şeyler yazmış olayım. :)
 

Geri
Yukarı